Alle kadetten begonnen op dezelfde manier, door de materialen op stapeltjes te sorteren en vervolgens de testinstrumenten te kalibreren en controleren. Daarna liepen de verrichtingen uiteen. Culpepper en Von Gluck, die tot de conclusie kwamen dat het niet alleen een test van technisch vernuft was maar ook een ergernisproef, ontstaken niet in opwinding toen verscheidene onmisbare onderdelen hetzij ontbraken, hetzij niet functioneerden, en daarom gingen ze met elk van de drie projecten alleen zover als uitvoerbaar. McGrath en Weske, die met de computer begonnen, stonden al spoedig woedend met de handen in het haar te prutsen. Lynch en Sutton bleven koppig bezig met de computer; Verona hield niet op met de communicator.
Culpepper slaagde er als enige in een van de drie instrumenten te voltooien en wel door stukken van twee gebroken kristallen bij te zagen, te polijsten en aan elkaar te lijmen totdat hij een primitieve en inefficiënte maar functionerende laser had.
De dag na deze proef verdwenen McGrath en Weske uit de slaapzaal - of dat uit eigen beweging gebeurde of op bevel van Belt, wist niemand.
Na de test kregen de kadetten weekeindverlof. Lynch ging naar een cocktail party en raakte daar in gesprek met een luitenant-kolonel Trenchard, die medelijdend het hoofd schudde toen hij hoorde dat Lynch les kreeg van Henry Belt.
'Ik ben zelf ook naar boven geweest met Ouwe Gruwel. Echt, het was een wonder dat we ooit teruggekomen zijn. Tweederde van de reis was-ie dronken.'
'Hoe weet hij dan steeds te voorkomen dat hij voor de krijgsraad wordt geroepen?' vroeg Lynch met een onwillekeurige blik over zijn schouder, uit angst dat Belt achter hem stond met zijn rode boekje.
'Dat is heel eenvoudig te verklaren. Alle hoge bazen schijnen les van hem te hebben gehad. Uiteraard kunnen ze hem allemaal wel kelen maar ze zijn er ook allemaal trots op. En misschien hopen ze wel dat op een mooie dag een van de kadetten hem sloopt.'
'Is dat ooit geprobeerd?'
'O zeker. Ik heb hem zelf eens een optater willen geven. Ik bofte dat ik er met een gebroken sleutelbeen en twee verstuikte enkels afkwam. En hij was niet eens boos. Goeie ouwe Henry, de klootzak. Als je levend terugkomt - en dat is geen flauwekul - dan maak je een goeie kans om aan de top te komen.'
Lynch huiverde. 'Is het twee jaar met Henry Belt waard?'
'Ik heb er geen spijt van. Nu niet,' zei Trenchard. 'Met welk zeil ga je?'
'De ouwe Vijfentwintig.'
Trenchard schudde meewarig zijn hoofd. 'Dat is een oudje. Die zit met touwtjes aan elkaar.'
'Dat heb ik gehoord,' zei Lynch triest. 'Als ik niet zo ijdel was hield ik er morgen nog mee op. Ik kan best verzekeringspolissen leren verkopen, of op een kantoor gaan werken...'
De volgende avond kwam Belt met het grote nieuws. 'Dinsdagmorgen gaan we omhoog. Dan moeten jullie gepakt en gezakt klaarstaan. Voor die tijd kun je nog een laatste blik op het decor van je jeugd werpen. We blijven ettelijke maanden weg.'
Dinsdagochtend namen de kadetten hun plaats in de engelenwagen in. Na enige tijd verscheen Belt. 'Jullie laatste kans om je hachje te redden. Hebben er nog mensen bedacht dat ze eigenlijk toch geen astronauten zijn?'
De piloot van de engelenwagen was een grapjas. 'Kom, Henry, gedraag je. Je maakt alleen jezelf bang.'
Henry Belt keerde hem woest zijn donkere, vlakke gezicht toe. 'Is dat zo, heerschap? Ik betaal je tienduizend dollar als je van plaats ruilt met een van deze kadetten.'
De piloot schudde zijn hoofd. 'Voor honderdduizend nog niet, Henry. Binnenkort laat je geluk je in de steek en dan zweeft er voor eeuwig een treurige doodskist door de ruimte.'
'Daar reken ik op. Als ik aan een dikke buik dood wilde gaan, nam ik jouw baan wel.'
'Als je nuchter wist te blijven, Henry, geven ze je misschien wel een kansje.'
Belt grijnsde als een wolf. 'Als ik dronken ben, ben ik nog altijd stukken beter dan jij als je nuchter bent, kerel, behalve met m'n mond. In alle opzichten die je maar kunt bedenken, van fandango tot catch-as-catch-can.'
'Ik zou me schamen als ik een oude man mishandelde, Henry. Je hebt niets te vrezen.'
'Nou bedankt. Als je dan zover bent, wij zitten te wachten.'
'Hou je hoed maar vast. Ik tel af...' Het projectiel zette zich af tegen de grond, spande zich verschrikkelijk in, rees op en scheerde de hemel in. Een uur later wees de piloot naar buiten. 'Daar hangt jullie boot, de ouwe 25. En de 39 hangt ernaast. Die is net terug uit de ruimte.'
Henry Belt staarde ontsteld naar buiten. 'Wat hebben ze met het schip uitgevoerd? Wat zijn dat voor versieringen? Dat rood? En dat wit? En het geel? En dat blokpatroontje?'
'Daar mag je een of andere idiote walslurp voor bedanken,' zei de piloot. 'Er kwam bevel van beneden om de schepen een beetje op te tutten voor een kudde bezoekende parlementsleden. En zo geschiedde.'
Belt wendde zich tot de kadetten. 'Kijk goed naar deze onzin. Het resultaat van ijdelheid en onwetendheid. Het gaat ons dagen kosten om de verf er weer af te halen.'