Er zijn twee types zeil, het zuivere zeil en het samengestelde zeil. Het eerste type werkt uitsluitend met zonne-energie terwijl het tweede nog een secundaire krachtbron heeft. Wij krijgen Zeil 25, dat van het eerste type is. Het zeilschip bestaat uit een romp, een grote paraboolreflector die zowel als radar- en radioantenne dienst doet als reflector voor de generator, en het zeil zelf. De lichtdruk is uiteraard uitermate klein - op deze afstand van de zon in de orde van grootte van ongeveer 70 gram per hectare. Noodgedwongen moet het zeil dus buitengewoon groot en ook buitengewoon licht zijn. Wij gebruiken een fluorsiliconenfilm van 0,025 mm dik met een opgedampte laag lithium om hem ondoorschijnend te maken. Ik meen dat de lithiumlaag een twaalfhonderd moleculen dik is. Zo'n folie weegt ongeveer 1450 kilogram per vierkante kilometer. Hij is bevestigd aan een hoepel van dunwandige buizen, vanwaar stagen van monokristalijzer naar de romp lopen.
We proberen een gewichtsfactor van eenentwintighonderd kilo per vierkante kilometer te bereiken, wat een versnelling oplevert van tussen 1/100 en 1/1000 g, afhankelijk van de afstand tot de zon, de helling van het zeil, de omloopsnelheid rond de zon, de mate van reflectie van het oppervlak. Versnellingen van deze orde van grootte lijken minuscuul, maar als je het narekent is het cumulatieve effect ervan enorm. 1/100 g levert een snelheidsvermeerdering van dertienhonderd kilometer per uur per uur op, negenentwintigduizend kilometer per uur per dag, ofwel acht kilometer per seconde per dag. Met dit tempo zijn interstellaire afstanden makkelijk te overbruggen - als je het zeil maar goed hanteert, maar dat hoef ik er nauwelijks bij te zeggen.
De voordelen van het zeil heb ik al genoemd. Het kan goedkoop worden gebouwd en het is goedkoop in het gebruik. Er is geen brandstof en geen reactiemassa nodig. Al reizend door de ruimte vangt het enorme zeiloppervlak diverse ionen, die weggestoten kunnen worden via de plasma- straal die zijn energie krijgt van de parabolische reflector om aldus de versnelling nog extra te verhogen.
De nadelen van het zeil zijn dezelfde als de nadelen van het zweefvliegtuig en het zeilschip en bestaan erin dat we bepaalde natuurkrachten heel precies en zorgvuldig moeten aanwenden.
De maten van het zeil zijn niet aan bepaalde grenzen gebonden. Op Vijfentwintig werken we met ongeveer tien vierkante kilometer zeil. Voor deze reis monteren we een nieuw zeil omdat het oude nogal versleten en verweerd is.
Dat is alles voor vandaag.' Opnieuw hinkte Henry Belt van de lessenaar weg en de gang in. Deze keer werd et- na zijn vertrek niet gepraat.
2
De acht kadetten sliepen op één zaal, gingen samen naar school en deelden een tafel in de mess. 'Jullie denken al dat je elkaar goed kent,' zei Henry Belt. 'Wacht maar tot we in de ruimte zijn. De overeenkomsten, de zaken waarover jullie het eens zijn worden dan onzichtbaar, terwijl de verschillen blijven.'
In verschillende werkplaatsen en laboratoria zetten de kadetten allerlei instrumenten en apparaten in elkaar, demonteerden ze en monteerden ze opnieuw, zoals computers, pompen, generators, gyroplatforms, sterrenzoekers en communicatietoestellen. 'Het is niet genoeg als je handig bent,' zei Henry Belt. 'Handvaardigheid is niet voldoende. Vindingrijkheid, creativiteit, het vermogen om succesvol te improviseren - die zijn belangrijker. Maar we zullen jullie wel testen.' En na verloop van tijd werden alle kadetten naar een kamer gebracht waarvan de vloer bezaaid was met bergen onderdelen, machinehuizen, draden, raderen en de ingewanden van een tiental verschillende mechanismen. 'Deze test duurt zesentwintig uur,' kondigde Belt aan. 'Elk van jullie heeft een identieke berg onderdelen en gereedschap. Jullie mogen geen onderdelen of informatie uitwisselen. Degenen die ik ervan verdenk dat ze het toch doen, worden zonder getuigschrift van school gestuurd. Wat ik wil dat jullie nu gaan bouwen is ten eerste een normale Aminex Mark Nine computer. Ten tweede een servomechanisme dat een massa van tien kilo op Mu Hercules moet kunnen oriënteren. Waarom kies ik juist Mu Hercules?'
'Omdat het zonnestelsel zich in de richting van Mu Hercules voortbeweegt en we daardoor parallaxfouten vermijden, meneer. Hoe verwaarloosbaar die fouten ook zijn.'
'Die laatste toevoeging riekt naar scherts, meneer McGrath, en leidt slechts de aandacht af van degenen die hun best doen om mijn instructies nauwkeurig in zich op te nemen. Eén strafpunt.'
'Het spijt me, meneer. Ik wilde alleen tonen dat ik mij bewust ben van het feit dat voor veel praktische doeleinden zo'n mate van accuratesse onnodig is.'
'Dat is wel zó'n elementair punt, kadet, dat we er niet eens op in hoeven gaan. Ik stel prijs op bondigheid en precisie.'
'Ja meneer.'
'Ten derde moeten jullie uit deze materialen een communicatiestelsel maken met een vermogen van honderd watt dat gesprekken over en weer tussen de basis Tycho en Phobos mogelijk maakt, op iedere golflengte die jullie geschikt achten.'