Voor Barch verliep de dag als de dag voor zijn terechtstelling. Iedere seconde, iedere minuut rekte zich eindeloos uit terwijl de uren vreemd genoeg juist voorbij vlogen.
Het werk vorderde ergerlijk traag. Barch vloog heen en weer tussen het Grote Gat en de zaal beneden, stond kribbig de Lenape op hun vingers te kijken, ervan overtuigd dat ze maar wat aanrotzooiden maar niet in staat ze terecht te wijzen omdat hij niet begreep wat ze uitvoerden. Hij blafte tegen de vrouwen die huishoudelijke spullen aan boord brachten, tierde tegen Platbek en zijn arbeidersploeg omdat ze zich aan de Podruod-lijken stonden te vergapen in plaats dat ze de groene boomstammen die ze omgehakt hadden aan boord sjouwden.
Pedratz slaagde erin het kanon los te snijden. Barch liet het onder het vlot ophangen en transporteerde het naar een nis net binnen de mond van de grot, vanwaar hij bijna het hele dal beheerste. Wat gebeurde er als de Klau aanvielen terwijl hij weg was op zijn laatste strooptocht? Hij riep Chevrr, de zure Splang bij zich. 'Kom even hier.'
Chevrr gehoorzaamde achterdochtig. Barch legde uit hoe het kanon werkte en liet de Splang oefenen met richten op verschillende doelen in de omgeving en verder weg totdat hij tevreden was.
'Nu blijf jij hier. Jij bent de wachter. Als je de Klau ziet komen, schiet dan niet maar roep mij. Als ik er niet ben, handel dan naar eigen inzicht.'
Chevrr bromde dat hij akkoord ging. Barch marcheerde door de zaal en klauterde weer naar het Grote Gat.
Big stond naast de derde boot en keek sloom omhoog naar de stuurkoepel. 'Big!' blafte Barch. De Lenape draaide zich om. Zijn ronde opaalogen richtten zich uitdrukkingloos op de gloeiende bruine van Barch. 'Wanneer krijg je die boot nu eens klaar?'
'Hij staat helemaal gereed.'
'Ah,' zei Barch. 'De springstoffen zijn aan boord?'
'Alles.'
'Twee kisten accr?'
'Inderdaad. De rest is aan boord van het ruimteschip.'
'Mooi. Weet je zeker dat je alles gedaan hebt wat ik vroeg?'
'De twee voorste hoeken zijn voorzien van een contactdetonator, die verbonden is met de lading.'
'Goed. Zorg dat ze de grot openmaken, dan vertrekken we.'
Big maakte een vaag jankgeluidje. 'Ik heb geen zin om mee te gaan. Deze tocht is overbodig.'
Barch voelde dat zijn gezicht vertrok. Hij beheerste zich. 'Laat me dan zien hoe ik de boot moet besturen.'
Big sprong gretig aan boord. 'Het is heel eenvoudig. Hiermee regel je de snelheid. Ieder doel op de planeet kun je op de lokator instellen. Vervolgens zet je de schakelaar om. Met deze bal stuur je de boot als de lokator niet werkt.' Hij ging verder met zijn uitleg en wees waar nodig knoppen en stangen en druktoetsen aan. Barch stelde vragen, ging in de stoel van de piloot zitten en vergewiste zich ervan dat hij alles begreep.
Hij klom weer op de grond. 'Ik zorg dat ze de muur openmaken; jij brengt de boot door het gat naar buiten.'
Barch stond voor de grot te kijken hoe de stenen uit de opening van het Grote Gat tuimelden. Langzaam ontstond er een zwart gat. Toen schreeuwde Chevrr met zijn schorre stem: 'De Klau!'
De mannen in het Grote Gat verstijfden; Barch keek spiedend naar de lucht. Over de Kebali kwam een enorm zwart schip aanglijden.
Overal barstten de stamleden in hysterisch gehuil uit, luide snikken van ongegeneerde doodsangst. 'Koppen dicht!' schreeuwde Barch. 'Ga naar binnen!'
Hij nam Chevrrs plaats achter het kanon in en wachtte gehurkt achter de rotsrand af.
Het schip kruiste luchtig over het dal, voorbij de open plek, steeg toen op boven de smalle monding, cirkelde, kwam langzaam terug. Het gat in de berg lag in de schaduw en keek niet direct uit op het dal; het zou niet makkelijk de aandacht trekken.
Weer zweefde het schip over de open plek. Een groots geknetter spetterde door de lucht en het terrein beefde en straalde. Toen het lawaai ophield, waren het neergestorte schip en de lijken van de Podruods verdwenen. Barch slikte zwaar.
Weer knetterde het. Het bos onder de open plek verdween. Nog een keer. De rotsen naast Barch stonden te trillen. Achter hem in de grot begonnen ze weer te janken. 'Is het nu afgelopen!' snauwde Barch over zijn schouder. Gauw keek hij weer voor zich. Er was nog geen kwaad geschied: ze schoten op goed geluk. Alleen een toevalstreffer kon schade aanrichten. Barch hoopte dat de Klau commandant er net zo over dacht.
Het schip dreef bijna recht over Barch heen. Hij volgde het met het vizier. Misschien was de romp wel bestand tegen zijn betrekkelijk zwakke geschut. In ieder geval schoot hij niet.
De commandant handelde zoals Barch hoopte. Het schip cirkelde opnieuw door het dal, pauzeerde boven de dominerende heuveltop en daalde langzaam.
Hevig opgewonden rende Barch de grot in. 'Big! Waar zit je?'
Komeitk Lelianr, die aan de tafel zat, wees naar een nis. Toen Barch erheen rende zag hij een zwetende kluwen Lenape waar geen speld meer tussen kon. 'Big, kom daar onmiddellijk uit!' bulderde hij. Hij stak zijn hand in de kluwen en rukte de Lenape uit elkaar. Daar verscheen het knipogende rode gezicht van Big. 'Kom eruit. Schiet op, hé!'