Alles is misgegaan.
Ze is de controle kwijtgeraakt, heeft Bernie mishandeld en Jurek kreeg de schuld.
Door de deur hoorde ze het interventieteam om vier ampullen Stesolid roepen voor ze hem naar zijn cel sleepten.
Ze denken dat hij Bernie heeft geslagen.
Saga zet de kraan uit, laat het water van haar handen op de grond druppen en gaat op het bed zitten.
De adrenaline heeft slaperigheid en trillende zwaarte achtergelaten in haar spieren.
Een arts van de spoedeisende hulp heeft zich over Bernie ontfermd. Tot de deur dichtging hoorde ze Bernie manisch praten.
Saga voelt zich huilerig van angst. Ze heeft alles verpest met haar vervloekte woede. Dat godvergeten gebrek aan impulscontrole. Waarom hield ze zich niet gewoon koest? Hoe kon ze zich zo laten provoceren dat ze erop sloeg?
Ze rilt en klemt haar kiezen op elkaar. Het is denkbaar dat Jurek wraak neemt omdat hij de schuld kreeg.
De veiligheidsdeuren ratelen en er klinken vlugge stappen op de gang, maar er komt niemand naar haar cel.
Het is stil.
Saga zit op haar bed en sluit haar ogen als er gegrom door de muren komt. Haar hart slaat steeds vlugger. Plotseling brult Jurek Walter reutelend en schreeuwt hij van de pijn. Er knalt iets tegen de muren alsof iemand met zijn blote hielen tegen de gepantserde platen trapt. Het klinkt bijna als een serie linksen en rechtsen op een boksbal.
Saga staart naar de deur en denkt aan elektroshocks en lobotomie.
Jurek schreeuwt met gebroken stem en dan klinken er een paar zware bonzen.
Het wordt weer stil.
Het enige wat overblijft zijn kleine tikjes in de waterleidingen in de muur. Saga staat op en staart door de dikke glazen ruit. De jonge arts loopt langs. Hij blijft staan en neemt haar met een uitdrukkingsloos gezicht op.
Tot de lampen aan het plafond uitgaan zit ze maar op haar bed.
Het bestaan op deze gesloten beveiligde eenheid is veel zwaarder dan ze zich had voorgesteld. In plaats van te huilen neemt ze haar opdracht, de regels voor langdurige infiltratie en het doel van de hele operatie door in haar hoofd.
Felicia Kohler-Frost zit moederziel alleen in een afgesloten ruimte. Misschien lijdt ze honger en misschien heeft ze de veteranenziekte.
Er is haast bij.
Saga weet dat Joona naar het meisje zoekt, maar zonder informatie van Jurek Walter is een doorbraak zeer onwaarschijnlijk.
Saga moet hier blijven, ze moet het hier nog een tijdje proberen vol te houden.
De plafondlamp springt weer aan en als ze haar ogen sluit, voelt ze het warm worden onder haar oogleden.
Ze bedenkt dat het leven dat ze verliet haar daarvoor al verlaten had. Stefan is weg. Ze heeft geen familie.
104
Joona Linna bevindt zich samen met een aantal leden van het onderzoeksteam in een van de grote werkkamers van de rijksrecherche. De muren zijn bedekt met kaarten, foto’s en prints van de tips die op dit moment prioriteit hebben. Op een detailkaart van het Lill-Jansskogen zijn de vindplaatsen duidelijk gemarkeerd.
Met een gele stift volgt Joona het spoor vanaf de haven door het bos, en hij richt zich tot de groep.
‘Jurek Walter werkte onder meer met spoorwegwissels,’ zegt hij. ‘Het is mogelijk dat de slachtoffers in het Lill-Jansskogen zijn begraven omdat het spoor daar loopt.’
‘Zoals Angel Ramirez,’ zegt Benny Rubin en hij glimlacht zonder reden.
‘Maar waarom gaan we Jurek Walter in godsnaam niet gewoon verhoren?’ vraagt Petter Näslund met stemverheffing.
‘Dat werkt niet,’ antwoordt Joona geduldig.
‘Petter, ik neem aan dat je het forensisch psychiatrisch rapport hebt gelezen,’ zegt Magdalena Ronander. ‘Is het zinvol om een schizofrene en psychotische man te verhoren die...’
‘We hebben slechts achttienduizend kilometer spoor in Zweden,’ valt hij haar in de rede. ‘We hoeven alleen maar te gaan graven.’
‘Sit on my facebook,’ mompelt Benny.
Joona vindt dat Petter Näslund gelijk heeft. Jurek Walter is de enige die hen naar Felicia kan leiden voor het te laat is. Ze volgen de kleinste spoortjes uit het oude vooronderzoek, ze zoeken de tips die binnenkomen tot de bodem uit, maar toch komen ze nergens. Saga Bauer is hun enige werkelijke hoop. Gisteren heeft ze een andere patiënt mishandeld en Jurek Walter kreeg de schuld. Dat hoeft niet slecht te zijn, denkt Joona. Misschien zorgt het ervoor dat hij toenadering tot haar zoekt.
*
Het wordt donker buiten en sporadische sneeuwvlokjes slaan tegen Joona’s gezicht als hij uit de auto stapt en het Söder-ziekenhuis in beent. Bij de receptie krijgt hij te horen dat Irma Goodwin vanavond een extra dienst op de spoedeisende hulp draait. Hij ziet haar zodra hij binnenkomt. De deur van een behandelkamer staat half open. Een vrouw met een gescheurde lip en een bloedende wond op haar kin zit er roerloos en zwijgend bij terwijl Irma Goodwin tegen haar praat.