Hij ziet de aandachtige blik van de directeur, trekt zorgeloos zijn wenkbrauwen op, spreidt zijn armen en zegt luchtig: ‘We weten dat echt zware medicatie... het is misschien niet prettig voor de patiënt, maar als ik zorgverantwoordelijke op de beveiligde eenheid zou zijn, dan zou ik geen enkel risico nemen.’
69
Agnes zit op de grond in haar blauwe pyjama met hommels. Ze houdt de kleine, witte haarborstel in haar hand en voelt met haar vingertoppen aan elke stekel, een voor een, alsof ze ze telt. Anders zit voor haar met de barbiepop en wacht.
‘Borstel het haar van de pop,’ zegt hij.
Agnes kijkt niet naar hem, maar gaat door met elke stekel te betasten, langzaam en geconcentreerd.
Hij weet dat ze niet net zo spontaan speelt als andere kinderen, maar ze speelt op haar eigen manier. Ze begrijpt niet goed wat anderen zien en denken. Ze heeft haar barbies nooit bezield, enkel hun mechanische kanten onderzocht, hun armen en benen gebogen en hun hoofd rondgedraaid.
Maar door de cursussen die de Autisme- en Aspergervereniging organiseert heeft hij geleerd dat je het spelen kan trainen door het op te delen in kleine stukjes.
‘Agnes? Borstel het haar van de pop,’ herhaalt hij.
Ze stopt met friemelen, steekt de borstel uit en haalt hem door het blonde haar van de barbie en herhaalt die beweging twee keer.
‘Wat heeft ze mooi haar gekregen,’ zegt Anders.
Agnes begint weer aan te borstel te friemelen.
‘Heb je gezien hoe mooi de pop is geworden?’ vraagt hij.
‘Ja,’ antwoordt ze zonder te kijken.
Anders pakt de cindypop, maar hij krijgt geen kans iets te zeggen want Agnes buigt zich al naar voren en begint glimlachend het haar van de pop te borstelen.
Als Agnes drie uur later slaapt, gaat Anders op de bank voor de tv zitten en kijkt naar Sex and the City. Aan de voorkant van het huis vallen zware sneeuwvlokken in het gele schijnsel van de buitenverlichting. Petra is naar een personeelsfeest. Victoria kwam haar om vijf uur ophalen. Ze zou het niet laat maken, maar nu is het al bijna elf uur.
Anders drinkt een slok koude thee en stuurt een sms’je naar Petra dat Agnes het haar van haar poppen heeft geborsteld.
Hij is moe, maar beseft dat hij wil vertellen over de vergadering in het ziekenhuis, dat hij de verantwoordelijkheid voor de beveiligde eenheid heeft overgenomen en dat hem een vaste aanstelling is toegezegd.
Tijdens de reclame gaat Anders het licht in Agnes’ krappe kamertje uitdoen. Het nachtlampje heeft de vorm van een haas op ware grootte. De haas straalt een mooi roze licht uit en het zachte schijnsel valt op het laken en op Agnes’ kalme gezicht.
De vloer is bedekt met lego, poppen, poppenmeubeltjes, plastic eten, pennen, diademen en een heel aardewerken serviesje.
Anders begrijpt niet hoe het zo’n rommel heeft kunnen worden.
Hij moet uitkijken waar hij loopt om nergens op te trappen. Zwak geratel van speelgoed dat over de houten vloer glijdt. Voorzichtig reikt hij naar de snoerschakelaar als hij een mes onder het bed denkt te zien liggen.
Het grote barbiehuis staat in de weg, maar toch ziet hij door de kleine deuropening het stalen lemmet.
Anders loopt er voorzichtig heen, bukt en zijn hart begint sneller te slaan als hij ziet dat het mes lijkt op dat wat hij in de isoleercel heeft gevonden.
Hij begrijpt het niet, hij heeft het mes immers aan Brolin gegeven?
Agnes begint onrustig te kreunen en brabbelen in haar slaap.
Anders kruipt over de vloer en steekt zijn hand in de benedenverdieping van het poppenhuis, duwt het deurtje wagenwijd open en reikt naar het mes.
De vloer kraakt zacht en Agnes ademt onregelmatig.
Er glanst iets in het donker onder haar bed. Misschien de glazen ogen van haar beer. Dat valt niet uit te maken door de kleine spijltjesramen van het poppenhuis.
‘Ai,’ fluistert Agnes in haar slaap, ‘Ai, ai...’
Anders kan net met zijn vingertoppen bij het mes als hij twee glanzende ogen in een gerimpeld gezicht onder het bed ziet.
Het is Jurek Walter – en hij beweegt zich bliksemsnel, grijpt zijn hand en trekt.
Anders wordt wakker doordat hij zijn arm met een ruk naar zich toe haalt. Hijgend beseft hij dat hij op de bank voor de tv in slaap is gevallen. Hij zet hem uit, maar blijft met bonzend hart zitten.
Koplampen schijnen door het raam naar binnen. Een taxi draait op de keerlus en verdwijnt. Dan gaat de voordeur voorzichtig open.
Het is Petra.
Hij hoort haar naar de badkamer gaan om te plassen en de make-up van haar gezicht te halen. Langzaam komt hij dichterbij, ziet het licht van de badkamer in de gang.
70
Anders staat in het donker en bekijkt Petra via de spiegel boven de wasbak. Ze poetst haar tanden, spuugt, brengt in het kommetje van haar hand water naar haar mond en spuugt nog een keer.
Als ze hem ontdekt, ziet ze er enkele seconden lang angstig uit.