Nathan Pollock klapt in zijn handen. Joona bukt zich en raapt de microfoon op.
‘De lijm heeft vier seconden nodig om te harden,’ zegt hij glimlachend.
Saga pakt de microfoon aan, kijkt ernaar en draait hem rond in haar hand.
‘Zijn we het eens over deze identiteit?’ vraagt Verner. ‘Over zeven minuten moet ik je inschrijven in het justitieel register.’
‘Ik vind het goed klinken,’ zegt Nathan. ‘Maar vanavond moet je zorgen dat je de regels leert die gelden in Bålsta en dat je de namen en het uiterlijk van het personeel en de andere patiënten weet.’
Verner knikt instemmend naar Nathan en staat op. Met zijn diepe stem vertelt hij dat een infiltrant elk detail van zijn achtergrond vlekkeloos moet kennen om niet te worden ontmaskerd.
‘Je moet één worden met je nieuwe identiteit en zonder na te denken telefoonnummers kunnen oplepelen en verzonnen familieleden, verjaardagen, adressen waar je hebt gewoond, huisdieren die je hebt gehad, persoonsnummer, scholen, leraren, werkgevers, collega’s en hun eigenaardigheden en...’
‘Maar ik denk dat dit de verkeerde manier is,’ kapt Joona af.
Verner zwijgt met open mond en richt zijn blik op Joona. Carlos wordt nerveus en met zijn hand veegt hij de kruimels op tafel bij elkaar. Nathan Pollock leunt achterover en glimlacht verwachtingsvol.
‘Dat kan ik allemaal uit mijn hoofd leren,’ zegt Saga.
Joona knikt rustig en kijkt haar aan. Zijn blik is donker als lood geworden.
‘Omdat Samuel Mendel niet meer leeft,’ zegt Joona, ‘kan ik jullie wel vertellen dat hij bijzonder veel kennis had over infiltratie voor langere tijd... of zogeheten undercoveroperaties.’
‘Samuel?’ vraagt Carlos sceptisch.
‘Ik kan niet vertellen hoe en wat, maar hij wist waar hij het over had,’ zegt Joona.
‘Zat hij bij de Mossad?’ vraagt Verner.
‘Ik kan alleen zeggen dat... toen hij over zijn methode vertelde, begreep ik dat hij gelijk had en daardoor heb ik het altijd onthouden,’ antwoordt Joona.
‘Alle methodes zijn ons bekend,’ zegt Verner gestrest.
‘Als je undercover werkt, dan moet je zo weinig mogelijk praten en altijd in korte zinnen,’ gaat Joona van start.
‘Waarom korte zinnen?’
‘Wees authentiek,’ richt Joona zich tot Saga. ‘Veins geen gevoelens, veins geen woede of vreugde en meen altijd wat je zegt.’
‘Oké,’ antwoordt Saga afwachtend.
‘En het allerbelangrijkste,’ gaat Joona door. ‘Zeg nooit iets anders dan de waarheid.’
‘De waarheid,’ herhaalt Saga.
‘Wij zorgen ervoor dat je je diagnoses krijgt,’ legt Joona uit. ‘Maar jij moet beweren dat je gezond bent.’
‘Omdat dat waar is,’ fluistert Verner.
‘Je hoeft zelfs niet op de hoogte te zijn van je eigen misdrijven – je beweert gewoon dat het pure leugens zijn.’
‘Want dan lieg ik niet,’ zegt Saga.
‘Potverdikkeme,’ zegt Verner. ‘Potverdikkeme.’
Saga’s gezicht wordt helemaal warm als ze begrijpt wat Joona bedoelt. Ze slikt en zegt langzaam: ‘Dus als Jurek Walter vraagt waar ik woon, dan zeg ik gewoon dat ik in de Tavastgatan in Södermalm woon?’
‘Zo herinner je je antwoorden als hij er vaker naar vraagt.’
‘Als hij naar Stefan vraagt, dan vertel ik de waarheid?’
‘Dat is de enige manier om authentiek te zijn én je te herinneren wat je hebt gezegd.’
‘Stel dat hij vraagt wat voor werk ik doe,’ lacht ze. ‘Moet ik dan zeggen dat ik inspecteur bij de veiligheidsdienst ben?’
‘In de forensische psychiatrie werkt dat absoluut,’ zegt Joona met een glimlach. ‘Maar in andere gevallen... als je een vraag krijgt die je zou kunnen ontmaskeren, dan kun je beter geen antwoord geven... omdat dat een volstrekt eerlijke reactie is – je wilt immers echt niet antwoorden.’
Verner krabt glimlachend aan zijn hoofd. De stemming in de keuken is plotseling opgewekt.
‘Nu begin ik erin te geloven,’ zegt Nathan tegen Saga. ‘We maken een forensisch psychiatrisch rapport en schrijven een vonnis in, maar je antwoordt gewoon zoals het is.’
Saga staat op van tafel en haar gezicht is volkomen kalm als ze zegt: ‘Ik heet Saga Bauer en ik ben gezond en onschuldig.’
67
Nathan Pollock gaat naast Verner Zandén zitten, die met de twaalfcijferige code inlogt in het justitieel register. Samen voeren ze de datum in van de vervolging, de schriftelijke aanklacht en de rechtszitting. Ze formuleren de categorie van het misdrijf, de conclusie van het forensisch psychiatrisch rapport en dat de rechtbank in Uppsala de beklaagde schuldig heeft bevonden aan twee buitengewoon gewelddadige gevallen van doodslag.