‘Nee.’
‘Ik heb haar verteld over Jurek Walter. Ze wilde alles weten, wilde foto’s van hem zien en...’
‘Maar Reidar wist van niets.’
‘Nee, ze zei dat het beter was zo. Ik weet het niet... Roseanna is naar Parijs verhuisd, ze belde voortdurend, dronk veel te veel... Niet dat ik me zorgen maakte om mijn carrière, maar ik vond het pijnlijk, voor haar en ook voor mij...’
Carlos zwijgt en strijkt met zijn hand over zijn nek.
‘En?’
‘Op een nacht belde Roseanna me uit Parijs en schreeuwde dat ze Jurek Walter voor haar hotel had gezien, maar ik luisterde niet... en later die nacht heeft ze zich van het leven beroofd...’
Carlos geeft Joona de autosleutels.
‘Ga slapen,’ zegt hij. ‘Ik loop naar het Norra Bantorget en neem een taxi.’
155
Anders Rönn denkt eraan dat My een beetje verbaasd had gekeken toen hij zei dat ze weer in de slaapruimte kon gaan slapen.
‘Ik zie geen reden waarom we allebei wakker zouden moeten blijven,’ zei hij afgemeten. ‘Ik heb geen keus, ik moet nog een paar uur werken tot ik klaar ben. Daarna kunnen Leif en jij de tijd verdelen zoals jullie willen.’
Nu is hij alleen. Hij loopt door de gang, blijft buiten de deur van de slaapruimte staan luisteren.
Alles is stil.
Hij loopt verder naar de bewakingscentrale en gaat op de operatorplaats zitten. Eindelijk is het tijd om het licht in de cellen uit te doen. Op het grote scherm zijn de negen vensters in beeld. Jurek Walter is vroeg gaan slapen. Anders ziet zijn magere profiel zich aftekenen in het bed. Hij ligt er beangstigend stil bij. Het lijkt haast alsof hij geen adem haalt. Saga zit op bed met haar voeten op de vloer. Haar stoel ligt ondersteboven op de grond.
Hij brengt zijn gezicht dichter naar het scherm en kijkt naar haar. Zijn blik volgt de ronding van haar geschoren schedel, haar smalle nek, haar schouders en de spieren van haar dunne armen.
Er is niets wat hem weerhoudt.
Hij snapt niet waarom hij gisternacht zo bang werd toen hij bij haar was. Er zat niemand achter de monitoren en al was dat wel zo geweest, dan was het zo donker in de kamer dat diegene niets gezien zou hebben.
Hij had het wel tien keer met haar kunnen doen, hij had god weet wat kunnen doen.
Anders ademt in, haalt zijn pasje door de lezer van de computer, typt de code en logt in. Hij opent het beheerprogramma van de afdeling, markeert de patiëntenzone en klikt op nachtverlichting.
Nu zijn de drie patiëntenkamers zwart.
Het duurt maar heel even voordat Saga haar bedlampje aanknipt en haar blik op de camera richt.
Het is net of ze naar hem kijkt omdat ze weet dat hij naar haar kijkt.
Anders werpt een blik op de twee bewakers die bij de ingang met elkaar staan te praten. De man zegt iets waar de lange vrouw om moet lachen – glimlachend maakt hij een gebaar alsof hij vioolspeelt.
Anders staat op en kijkt weer naar Saga.
Hij pakt een tabletje uit de medicijnkast en doet het in een plastic bekertje, loopt naar de veiligheidsdeur en gebruikt zijn toegangspasje.
Als hij bij haar deur komt, begint zijn hart te bonzen. Door het dikke glas ziet hij dat ze op bed zit, met haar blik als een kleine zeemeermin op de camera gericht.
Anders opent het luikje en ziet dat ze haar blik naar de deur verplaatst. Ze staat op en loopt aarzelend naar hem toe.
‘Heb je vannacht lekker geslapen?’ vraagt hij vriendelijk.
Als ze haar hand door het luikje steekt, houdt hij haar vingers even vast voor hij haar het plastic bekertje geeft.
Hij sluit het luikje en ziet haar teruglopen de kamer in. Ze stopt het tabletje in haar mond, laat water in het bekertje lopen en spoelt het weg, doet het bedlampje uit en gaat naar bed.
Anders gaat de fixatiebanden halen die bij het bed horen, trekt het dunne beschermplastic eraf en staat haar dan door het pantserglas in de stalen deur op te nemen.
156
Onder dekking van de duisternis verstopt Saga het tabletje in haar schoen en gaat dan op bed liggen. Ze weet niet of de jonge arts nog achter de ruit staat, maar ze weet zeker dat hij van plan is haar cel in te komen zodra hij denkt dat ze slaapt. Ze zag duidelijk in zijn ogen dat hij nog totaal niet klaar met haar was.
Gisteren was ze zo overrompeld door zijn machtsmisbruik dat ze het veel te ver heeft laten komen. Vandaag weet ze niet eens of het haar nog wel iets kan schelen.
Ze is hier om Felicia te redden, en misschien moet ze het nog een paar dagen zien uit te houden op deze plek.
Morgen of overmorgen zal Jurek haar alles onthullen, houdt ze zichzelf voor, en dan is het voorbij, dan kan ze naar huis en vergeten wat ze heeft meegemaakt.
Saga rolt op haar andere zij, kijkt naar de deur en ziet meteen het silhouet achter het glas. Haar hart begint sneller te kloppen. De jonge arts wacht achter de deur tot ze in slaap valt van het tabletje.