Was zij op haar beurt bang om afhankelijk van Salvatore te worden?
Was dat de reden waarom ze zo heftig reageerde op het nieuws van haar vader en de daden en motieven van Salvatore zo negatief mogelijk uitlegde? Ze had het slechtste van hem gedacht zodat hij haar niet zou teleurstellen zoals haar al meermaals was overkomen.
Bovendien verwarde ze de emotionele wonden door de miskraam met haar gevoelens van nu.
Dus had ze hem afgewezen.
Een hartverscheurende afwijzing.
Als hij niet om haar gaf, kon ze hem ook niet kwetsen. Daaruit volgde dus dat hij om haar gaf. Onderdrukt schuldgevoel alleen had nooit zo’n uitdrukking op zijn gezicht tevoorschijn geroepen.
Ze liet de illusie van slaap varen zolang de zaken tussen haar en Salvatore niet waren uitgesproken, gooide het dek terug en klom uit bed.
Ze trof hem niet in de slaapkamer, dus ging ze naar beneden. En vond hem in de bibliotheek. Hij hing languit in de bruine loungestoel, zijn overhemd opengeknoopt en een leeg glas in de hand. Maar hij sliep niet; zijn bloeddoorlopen ogen keken haar intens aan.
‘Salvatore?’
‘Wat wil je, Elisa?’ De woorden kwamen er zo overdreven gearticuleerd uit, dat ze hem eerst niet verstond.
Tot zover het openhartige gesprek. De man was dronken. Meer bewijs dat ze hem diep raakte. Hij was te sterk en gedisciplineerd om zich te bezatten om een futiliteit.
‘Ik wil dat je naar bed komt.’
Hij knipperde met de ogen. ‘Met jou?’
‘Ja.’
Hij schudde het hoofd. ‘Je wilt helemaal niet met me naar bed.’
‘Ik heb me bedacht.’
‘Dat kan niet. Je haat me. Dat zei je me zelf.’ Hij zuchtte en keek naar het lege glas in zijn hand alsof hij niet begreep hoe dat daar ooit terecht was gekomen. ‘Laten we dat niet vergeten.’
‘Ik haat je niet. Ik was boos, maar dat meende ik niet.’ Ze was er dan niet in geslaagd hem te zeggen dat ze niet wilde trouwen, maar ze was uitstekend in staat geweest hem met genoeg grievende woorden te raken.
‘Je meende het niet.’ Hij zette het glas op het randje van de tafel, maar lette niet goed op, en het viel op de grond. Gelukkig zonder te breken.
Ze negeerde het omdat hij overeind kwam en ze niet zeker wist of hij de route van het glas zou volgen en ook tegen de vlakte zou gaan.
Hij hield voor haar halt en greep haar bij de schouders. Ze legde haar handen om zijn middel om hem overeind te houden, glimlachend bij het idee dat ze met haar iele kracht zijn massieve lichaam kon opvangen.
‘Je meende het niet,’ herhaalde hij. Het leek alsof hij moeite had de betekenis tot zich te laten doordringen.
‘Precies. Maar daarover kunnen we beter morgenochtend verder praten.’
‘Waarom?’
‘Omdat je dronken bent.’
Hij fronste zijn wenkbrauwen. ‘Ik drink niet bovenmatig.’
‘Ja, dat weet ik, maar deze keer blijkbaar wel.’
‘Je zei dat je me haatte.’ Hij was net een scholier die zijn lesje uit zijn hoofd kent en daar zelf verbaasd over is.
‘Dat meende ik niet,’ herhaalde ze langzaam om door de alcoholnevel te dringen. ‘Ik wil dat je komt slapen.’
Zijn benevelde blik klaarde op. ‘Slapen in mijn bed.’
‘In óns bed, ja.’
Zo mak als een lammetje liet hij zich door haar de kamer uit leiden. Het beangstigde haar een beetje, deze andere Salvatore, maar ze vond het ook wel prettig. Anders was hij zo krachtig, hij zou zich nooit door haar laten uitkleden… niet zonder zelf flink mee te doen. Deze keer liet hij zich uitkleden en naar de badkamer voeren om zijn tanden te poetsen.
Tien minuten later lag ze behagelijk in zijn armen en snurkte hij licht. Salvatore snurkte anders nooit. Het moest door de drank komen. Ze zouden de volgende ochtend wel praten. Ze zou hem voor eens en voor al over zijn ware gevoelens voor haar aan de tand voelen.
Salvatore ontwaakte met mannetjes met spijkerschoenen die door zijn hoofd dansten. Zijn mond was kurkdroog en hij moest nodig naar het toilet.
Dat was zijn eerste bewuste besef.
Toen realiseerde hij zich dat een klein warm naakt lichaam tegen hem aan gedrukt lag, en dat dit lichaam toebehoorde aan Elisa. Haar hand lag begraven in zijn borsthaar en drukte op zijn hart. Een welgevormd been lag tussen die van hem en ze had zich dicht tegen hem aan genesteld.
Hij streek over zijn gezicht, voelde baardstoppels en vroeg zich af hoe hij haar lichaamstaal moest opvatten.
Hoe was ze in zijn bed terechtgekomen? Hij herinnerde zich dat hij heel even, diep in de nacht tijdens een heel erg dronken brainstorm, had overwogen naar boven te gaan om haar te halen. Had hij dat gedaan?
Warrige flarden herinnering dat zij hem ontkleedde pasten daar echter niet goed bij. Ze had hem natuurlijk nooit ingestopt als hij haar eerst naar zijn hol had gesleept. Toen wist hij het weer. Ze was naar de bibliotheek gekomen. Ze had gepraat. Hij kon zich niet het hele gesprek herinneren, maar wel een paar dingen.