Hoe had ze zo dom kunnen zijn?
‘Daar heb ik niet bij stilgestaan. Je hebt volkomen gelijk, ik verloor volledig mijn hoofd. Jij toch ook?’
‘Dat is toch geen excuus!’ Ze weigerde op zijn uitdagende vraag in te gaan.
‘Ik probeer helemaal geen excuses aan te voeren.’
Dat klopte wel. En waarom ook? Goed, hij was niet degene die de eerste keer door onveilige seks zwanger was geraakt, maar hij was toch een man met verantwoordelijkheidsgevoel? Dáárvan was ze overtuigd, hoe hij zich nu ook mocht voordoen. Dus waarom deed hij zo onverschillig? Waar was dat bovenmaatse schuldbesef van hem gebleven?
Ze hield haar hoofd wat naar achter om te zien wat hij dacht, maar het duister was ondoordringbaar.
‘Dit is geen gesprek voor in het donker.’
‘Mijn idee was het ook niet. Je hebt nog een klein halfuur om je te wassen en te kleden zodat je je werkgever op gepaste wijze kunt ontvangen.’
Daarin had hij zeker gelijk. Hun gesprek, haar woede en verwarring, het moest allemaal wachten. Stel je voor dat haar baas haar en Salvatore naakt in bed zou aantreffen! Opnieuw probeerde ze overeind te komen, maar hij hield haar stevig in bedwang.
‘Wacht tot ik het licht heb aangedaan. Dan kun je lopen zonder jezelf te bezeren.’
‘Jammer dat je vannacht niet dezelfde voorzichtigheid in acht hebt genomen.’ Ze maakte een snelle berekening en toen het licht aanging, realiseerde ze zich nog iets verschrikkelijks. ‘Ik zit midden in mijn cyclus!’ Ze staarde hem aan, verlamd door de aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid dat ze weer een baby hadden verwekt. ‘De vorige keer was het raak toen ik niet eens op mijn vruchtbaarst was. Hoe moet dat nu?’
‘Doe niet alsof de wereld vergaat, dat is niet zo.’
Zijn wereld misschien niet. Die was de vorige keer ook niet veranderd. Alleen haar wereld maar. Haar hart was haar uit de borst gerukt omdat hij de baby niet had erkend, en nogmaals toen zij hun kindje had verloren.
Ze zei niets, maar keek hem aan. Het besef van de tragiek van haar leven sloeg als een woeste zee dwars door haar heen.
Hij knielde naast haar neer. ‘Alles komt goed, cara. Vertrouw me nu maar.’
Ze staarde hem aan zonder te zien. Voor haar geestesoog zag ze alleen zichzelf staan, opnieuw zwanger. Ze schudde het hoofd. ‘Ik kan je niet vertrouwen.’
‘Dat kun je wel.’ Hij hielp haar overeind en drukte een stevige kus op haar mond. ‘Ga jezelf wassen en aankleden. Ik zal hier opruimen.’
Salvatore vloekte binnensmonds, terwijl hij Elisa nakeek, die als gebroken naar de douchecel liep. Ze was doodsbang dat ze opnieuw zwanger van hem was. Hij had het in haar ogen gelezen, ook al had hij dat niet verwacht. Hij had haar toch verteld dat hij besefte dat hij een jaar terug een schromelijke vergissing had begaan? Zag ze niet dat hij haar nooit meer in de steek zou laten?
Ze behoorde hem toe, en hij zou voor haar zorgen. Vanaf nu. Hij schoot zijn kleren aan, en zijn lichaam reageerde automatisch toen hij haar geur in zijn overhemd rook. Hij vouwde zijn colbertje op zodat het liefdesnest niet meer te zien was. Hij liet het matras leeglopen en legde het met het beddengoed terug in de opbergkast.
Een klikkend geluid kondigde de opening van de kluis aan, net toen Elisa uit de douchecabine kwam. Haar huid was te bleek en haar pupillen waren te groot, maar hij kon haar niet meer zo op haar gemak stellen dat ze Signor Di Adamo onbezorgd onder ogen kon komen.
Ze meed alle oogcontact en deed haar schoenen aan, terwijl de zware kluisdeur ontsloten werd. Hij liet haar begaan. Voor het moment althans.
Trouw aan zijn belofte van de vorige avond stond Signor Di Adamo hen op te wachten toen de deur openzwaaide. Hij keek diep bezorgd en omhelsde Elisa uitbundig.
‘Piccola. Je bent ongedeerd. God zij geprezen.’ Hij hield haar een stukje van zich af en zag hetzelfde wat Salvatore had gezien, maar gaf dat een volkomen andere betekenis. Hij schudde zijn grijze hoofd. ‘Het is allemaal te veel van het goede geweest.’
Hij keek Salvatore aan. ‘We moeten maatregelen nemen.’
‘Sì. Maar eerst moet ik wat telefoontjes plegen.’
De oude man knikte en leidde Elisa het appartement in.
Terwijl Signor Di Adamo zich over haar ontfermde, belde Salvatore zijn kantoor om nog twee monteurs te laten komen. Vervolgens trof hij alle maatregelen om later die middag samen met Elisa naar Sicilië te kunnen gaan.
Elisa sputterde nauwelijks tegen toen hij haar meedeelde dat zij met zijn mensen terugging naar het hotel, terwijl hij met haar baas alle verdere beveiligingsmaatregelen zou doornemen. Dat zei voldoende over de shock waarin ze nog steeds verkeerde vanwege de mogelijkheid dat ze misschien wel weer zwanger van hem was. Hij keek haar grimmig na toen ze de winkel uit liep, meer ellende en nieuwe schokken tegemoet.