Ik kijk hem aan nu de waarheid in al haar facetten duidelijk wordt. Jude. Heeft hij het boek aan Jude verkocht? En zo ja, hebben zij dit plan dan samen gesmeed?
‘Waarom doe je dit?’ Ik kijk hem kwaad aan. Het maakt me niet uit dat Damen nu alles weet – al die keren dat ik me niet aan mijn beloftes heb gehouden. Het kan me ook niet schelen wat Ava denkt, zo stilletjes in de hoek, met haar ogen alleen op mij en hem gericht alsof er verder niemand aanwezig is in deze donkere, ellendige kamer.
‘Zo moeilijk is het echt niet.’ Hij glimlacht vals. ‘Je vindt het zo belangrijk om grenzen te stellen en jezelf boven een ander te verheffen dat je nu de kans hebt om jezelf te bewijzen. Laat maar zien dat je totaal niet bent zoals ik. Als dat lukt, als je zonder aarzelen kunt bewijzen dat je niet op mij lijkt, dan geef ik jou wat je wilt hebben. Je krijgt van mij het tegengif voor het tegengif, het middel dat de effecten van het vorige drankje opheft. Dan kunnen jij en Damen rechtstreeks de bruidssuite in en je gang gaan. Dat is toch waar je al zo lang over fantaseert? Waar je al die tijd plannen voor maakt? Het enige wat je daarvoor hoeft te doen, is je vriendin laten sterven. Als je Haven dood laat gaan, dan leven jullie samen nog lang en gelukkig, met alle geneugten van dien, om het zo te zeggen.’
‘Nee.’ Ik schud heftig met mijn hoofd. ‘Nee!’
‘Is dat een nee tegen het tegengif of het sprookjesachtige leventje? Wat wordt het, Ever?’ Met veel zwier kijkt hij op zijn horloge en vervolgens naar Haven en hij grijnst. ‘De tijd tikt door, Ever. Heb je je keuze al gemaakt?’
Ik draai me terug naar Haven en zie haar ademhaling steeds zwakker en oppervlakkiger worden. Ava zit vlakbij en schudt haar hoofd. Damen – mijn eeuwige liefde, mijn zielsverwant, de jongen die ik al op zoveel manieren teleurgesteld heb – smeekt me dit niet te doen.
‘Als je te lang blijft aarzelen, sterft ze. Als je haar dan pas terughaalt... Ach, je weet hoe slordig en lastig het dan kan zijn. Maar als je besluit haar nu te redden, is een slokje elixir voldoende. Geef haar er wat van en ze voelt zich kiplekker als ze wakker wordt. Sterker nog, ze zal zich geweldig voelen. En zo zal ze voor altijd en eeuwig blijven! Want dat is toch precies wat mensen willen? Eeuwige jeugd en schoonheid? Voor altijd gezond en vitaal zijn? Geen zorgen over ouderdom, ziekte of die onvermijdelijke dood. Een eeuwige horizon – geen eind in zicht. Dus, zeg het maar, Ever. Blijf je bij je verheven, egoïstische, snobistische manier van denken en laat je me zien dat je heel anders bent dan ik? Hou je al je gaven voor jezelf en neem je afscheid van je vriendin? Dan krijg je van mij het tegengif.’ Hij grijnst uitdagend en kijkt me lang aan. ‘Of... red je je vriendin en geef haar toegang tot de kracht en schoonheid waarvan ze tot nu toe alleen maar kon dromen. Geef je haar wat ze altijd al gewenst heeft, wat iedereen dolgraag wil. Je hoeft geen afscheid te nemen. De keuze is aan jou. Maar, zoals ik al zei, de avond is bijna voorbij en ze heeft niet veel tijd meer. Ik zou wel een beetje opschieten als ik jou was.’
Het is allemaal mijn schuld, denk ik als ik haar veel te bleke, kwetsbare gezicht zie. Damen is naast me komen staan en smeekt me uit de grond van zijn hart. ‘Ever, schatje, luister alsjeblieft naar me. Doe het niet – je kunt haar niet redden.’ Ik durf hem niet aan te kijken. ‘Je moet haar laten gaan, het heeft niets met ons te maken. Het gaat er niet om of we samen kunnen zijn, daar vinden we wel iets op, dat beloof ik. Je weet het gevaar dat hierbij komt kijken – je weet dat je dit niet kunt doen... Niet sinds je Schaduwland met eigen ogen hebt gezien,’ fluistert hij. ‘Je kunt haar niet aan dat lot overleveren.’
‘Oei, Schaduwland! Dat klinkt eng!’ lacht Roman spottend en hij schudt zijn hoofd. ‘Wil je me soms vertellen dat je nog steeds mediteert? Trek je je nog steeds terug in het Himalayagebergte op zoek naar de betekenis van het leven?’
Ik slik en kijk een andere kant op. Ik negeer ze allebei. Mijn hoofd loopt over met redenen, zowel voor als tegen. Dan bemoeit Ava zich ermee. ‘Ever, Damen heeft gelijk.’
Woest kijk ik op naar de jonge vrouw die me op een van de ergste manieren heeft verraden. Zij heeft Damen hulpeloos en kwetsbaar achtergelaten nadat ze me beloofde voor hem te zorgen. Ze staat aan Romans kant en ze vindt het nog leuk ook.
‘Ik weet dat je me niet vertrouwt, maar je hebt het mis. Luister naar me, Ever, alsjeblieft. Ik kan het nu niet allemaal uitleggen, maar als je niet naar mij wilt luisteren, luister dan naar Damen. Hij weet waar hij het over heeft. Je kunt je vriendin niet meer redden, je moet haar laten gaan...’
‘Je klinkt net als een echte onsterfelijke rebel,’ sis ik haar toe als ik bedenk hoe ze er met elixir en al vandoor is gegaan. Ze zal alles wel hebben opgedronken in de tussentijd.