Dat is ook zo.
Het duurt nu niet lang meer voor Roman mij het tegengif geeft en precies doet wat ik wil. Daarom is hij hier toch?
‘O, en dit is Rafe.’ Ze knikt en wijst met haar duim over haar schouder naar de aantrekkelijke rebel vlak achter haar.
Dit is groepje waar de tweeling het over had, alleen ontbreekt Marco nog – degene met de Jaguar die er vandaag niet bij lijkt te zijn. Ik weet niet wat ze van plan zijn en wat ze hier komen doen, maar als ze zo dik bevriend zijn met Roman, dan hebben Romy en Rayne groot gelijk dat ze het niet vertrouwen.
Haven loopt al naar de zijkamer, waar ze Misa en Rafe dolgraag wil voorstellen aan haar vrienden. Roman blijft nog even achter en grijnst naar me.
‘Ik was bijna vergeten hoe smakelijk jij eruit kunt zien als je je best doet,’ zegt hij en hij laat zijn ogen over mijn turkooisblauwe jurk glijden, waarbij hij zijn blik iets te lang op mijn huid laat rusten die door de V-hals zichtbaar is en waar mijn amulet had moeten hangen. ‘En dan zal dit de reden daarvoor zijn?’ Hij gebaart naar Jude. ‘Want je kleedt je niet speciaal voor mij zo en Damen is de laatste tijd niet echt in de picture, of wel? Wat is er gebeurd, Ever? Heb je je zoektocht nu al opgegeven?’
Ik slik en kijk hem kwaad aan. Het warrige, blonde haar, zijn designershorts en de leren slippers, het shirt met lange mouwen. Niets aan hem verraadt dat hij anders is, maar wij weten dat allebei. Die glinstering in zijn ogen, zijn wellustige blik en zijn pogingen om mij voor schut te zetten – het is allemaal toneelspel. Hij wil gewoon niet afgaan voor hij straks op zijn knieën valt en me geeft wat ik wil.
‘Speel jij voor barkeeper?’ Hij knikt naar de schaal vol alcoholvrije sangria. ‘Of is het een lopend buffet en kan iedereen zelf pakken?’ Hij kijkt naar de drank op een manier dat ik er misselijk van word.
‘Ik denk niet dat het wat voor jou is,’ zeg ik schouderophalend. ‘Niet jouw soort drankje.’
‘Dan is het maar goed dat ik zelf wat mee heb,’ zegt hij en hij houdt zijn glazen flesje omhoog. Vlak voor hij een slok neemt, houdt hij de fles schuin naar Jude gericht. ‘Wil je proeven? Hier word je lekker losjes van. Dat garandeer ik je.’
Jude gluurt naar het flesje en lijkt gefascineerd door de glinsterende drank met parelmoerglans die Roman heen en weer schudt. Ik wil al ingrijpen, maar dan stommelt de tweeling de trap af. Ze blijven verstijfd staan als ze Roman zien. Zij weten dat ik hem hierheen gelokt heb met de spreuk.
‘Ah, kijk nou. De twee katholieke schoolmeisjes.’ Roman grijnst en laat zijn witte tanden zien als hij ze goed bekijkt. ‘Wat een fantastisch nieuwe look! Vooral jij, jij kleine punkrockgodin!’ Hij knikt Rayne toe, waardoor ze zich abrupt omdraait. Hij kijkt naar haar korte jurkje, de gescheurde panty eronder en de zware, leren Mary Jane-schoenen.
‘Ga maar weer naar boven,’ zeg ik tegen ze om ze zo ver mogelijk uit Romans buurt te houden. ‘Ik kom zo...’
Ik wil zeggen dat ik zo bij ze kom, maar Jude doet een stap naar voren en geeft een zachte por tegen mijn arm. ‘Zal ik ze even naar huis brengen?’ stelt hij voor.
Het idee dat hij naar Damens huis gaat, bevalt me weinig, maar er zit niets anders op. Zolang Roman in mijn huis is, kan ik niet weggaan.
Ik loop met ze mee naar de deur, waar Rayne aan mijn mouw trekt. Ze trekt me omlaag zodat ze in mijn oor kan fluisteren. ‘Ik weet niet wat je gedaan hebt, maar er hangt iets in de lucht. Iets vreselijks.’
Ik kijk haar aan en wil het ontkennen, zeggen dat het wel meevalt en onder controle is, maar ze schudt haar hoofd direct. ‘Er staat iets te gebeuren. Er hangt verandering in de lucht. Dit keer is het van levensbelang dat je wél de juiste keuze maakt.’
Vijfenveertig
Tegen de tijd dat Jude terugkeert, zit ik bij het zwembad. Ik kijk toe hoe de blonde, gebruinde en afgetrainde publieksfavoriet Roman vrolijk om zich heen spettert en iedereen uitnodigt bij hem in het water te springen.
‘Niet zo’n fan?’ vraagt Jude als hij bij me komt zitten en mijn gezicht goed bekijkt.
Ik frons als ik Havens aura zie oplichten als de hemel bij zonsopkomst, steeds lichter en feller nu ze op zijn rug klimt en hij onder water duikt. Ze heeft geen flauw idee dat hij hier helemaal niet is als haar date. Ik heb hem hierheen gehaald. Hij is aan mij verbonden.
‘Maak je je zorgen om je vriendin of is er iets anders aan de hand?’
Ik speel met het kristallen armbandje van paardenbitjes aan mijn pols, dat Damen me gegeven heeft op de dag van de paardenraces. Ik draai het kettinkje rond en rond. Waarom duurt het zo ontzettend lang? Als de spreuk gelukt is (en dat weet ik zeker), waarom heb ik het tegengif dan nog steeds niet? Waarom doet Roman er zo lang over?