'Ze brachten een aantal van die geluidsdempers in verband met misdaden, waaronder een hier in Forsythe County, waar een agent door een drugsbende werd neergeschoten.'
Nu begreep Jason waarom zijn vader zich al deze feiten herinnerde. Forsythe County was hier vlakbij. Er was een politieagent doodgeschoten. Het was persoonlijk.
'Dus het ATF krijgt al die bewijzen en daagt MD Firearms voor het gerecht om hun vergunning in te trekken, maar de rechter wijst het af. Zegt dat niemand kan bewijzen dat ze de bedoeling hadden de registratiewetten te ontduiken. Het zou gewoon een legitieme verkoop van de onderdelen van een geluidsdemper kunnen zijn.'Jasons vader snoof verachtelijk.'Wat een onzin.'
'Was Melissa Davids daar toen ook?' vroeg Jason.
'Het is haar bedrijf, jongen. Natuurlijk was ze daar.'Jasons vader liep naar de koelkast om zijn tweede biertje te gaan halen, na alle biertjes die hij waarschijnlijk voor hij thuiskwam al gedronken had. 'Nadat de aanklacht was afgewezen, plaatste ze een advertentie. De bovenste helft van de pagina laat Hitler en Mussolini zien. Op de onderste helft staat een foto van de agenten van het ATF die de fabriek overvallen. Tussen beide afbeeldingen in staat in vette letters: "Ze zijn er weer!
Dat leek hem echt iets voor de vrouw die hij kort tevoren ontmoet had.
Jasons vader ging met een plof zitten en opende zijn fles bier. Deze keer had hij geen glas nodig.
'Doe mij een lol, jongen. Neem deze zaak niet aan.'
Hij staarde Jason aan en wachtte op zijn antwoord.
'Jongen?'
Jason sloeg zijn ogen neer. Hij wilde zijn vader niet kwaad maken. Vanavond niet. Het was de avond voor Kerst. Ze hadden elkaar in maanden niet gezien. Eén verkeerd woord en de twee mannen zouden elkaar onmiddellijk naar de keel vliegen.
Maar hij wilde er niet om liegen. En hij was ook niet van plan om zijn vader te laten beslissen welke zaken hij wel of niet zou moeten nemen. Hij vertelde zijn vader toch ook niet welke misdaden die moest onderzoeken?
Jason haalde een keer diep adem en keek zijn vader in de roodomrande ogen.'Ik heb hem al, pa. Iedereen heeft recht op verdediging.'
Het gezicht van zijn vader werd rood en hij vloekte.'Waarom wil je toch steeds deze familie in verlegenheid brengen?'
'Mijn cliënt heeft die vrouw niet doodgeschoten,'wierp Jason tegen. Hij dacht dat hij zijn vader zou kunnen behandelen als een jurylid door hem zijn vooringenomenheid te laten zien.'Als je dit bedrijf verantwoordelijk stelt voor een zaak als deze, is het slechts een kwestie van tijd voor men alle wapenfabrieken gaat vervolgen. Dit is een zaak die betrekking heeft op het Tweede amendement, pa.'
'Onzin,' zei zijn vader nijdig. 'En dat weet je heel goed. Je wilt dit doen, gewoon omdat je naam wilt maken met een grote zaak. Jason Noble. De geweldige advocaat.'
Jason hapte toe. Hij kon er niets aan doen. Op de een of andere manier zag zijn vader altijd kans om hem op stang te jagen. 'Oké, pa. je kent mij en je weet precies wat ik wil.' Hij voelde zich steeds bozer worden en hoewel hij het zich nog zo had voorgenomen het deze keer niet te laten gebeuren, begon hij zijn zelfbeheersing te verliezen. 'Alles wat ik doe, is verkeerd. Ik kan voor de verheven familienaam, de hardwerkende rechercheur Noble nooit iets goeds doen,' spotte hij.'Ze moesten eens weten.'
'Je houding bevalt me niet.'Jasons vader stond op en staarde hem vol verachting aan.'Je bent hier nog geen vijf minuten en je zoekt al weer ruzie met me.'
Jason, kokend van woede, sloeg zijn blik neer. Het was een keer eerder met zijn vader tot een handgemeen gekomen, een paar maanden voordat hij naar de universiteit ging. Zijn vader had hem tegen de grond gewerkt, was bovenop hem gaan zitten en had hem geslagen tot hij zijn vader smeekte om op te houden.
Zijn vader was daarna nog een paar seconden over hem heen gebogen blijven staan.'Denk je soms dat je het tegen je ouweheer op kunt nemen?' daagde hij hem uit. Jason had op de grond gelegen en voorzichtig zijn lip betast terwijl het bloed op de vloerbedekking drupte. Hij had als een mak schaap zijn hoofd geschud.
'Maak het tapijt schoon,' had zijn vader gezegd. Toen was hij weggelopen.
Zijn vader was sneller en sterker dan hij eruitzag. Iedere keer als ze ruziemaakten, moest hij weer terugdenken aan dat gevecht, zo intens dat hij het bloed bijna weer kon proeven. Maar er waren ook momenten, zoals nu, dat Jason zo boos was dat het hem allemaal niets meer kon schelen. En bovendien was hij nu ouder. En sterker. Zijn pa was nu ongetwijfeld fysiek zijn mindere.
Op dit moment wilde Jason niets liever dan overeind vliegen en iets doen, óf zijn vader voor eens en altijd een pak slaag geven óf hem ertoe dwingen Jason zo erg toe te takelen dat er voor altijd een eind aan hun relatie zou komen.
'Wil je het misschien weer opnemen tegen je pa?'De woorden klonken uitdagend, een echo van acht jaar geleden. Ze wisten beiden hoe ze elkaar konden kwetsen.