Na het telefoongesprek had Sherwood zijn bestuursleden laten stemmen. Nadat alle stemmen binnen waren, had hij voor deze ochtend een vergadering met Andrew Lassiter geregeld.
Het tijdstip was slecht gekozen, maar wat voor andere mogelijkheden had hij? Zijn hele leven had Sherwood er een gewoonte van gemaakt om met problemen af te rekenen zodra ze de kop opstaken. Problemen werden met het verstrijken van de tijd alleen maar groter, nooit minder. En daar kwam nog bij dat Lassiter, als hij tot januari zou wachten, wel eens op de hoogte zou kunnen komen van zijn plan. Hij zou de bestuursleden wel onder druk zetten zodat ze weer wat bijgedraaid waren als de teleurstelling over de uitspraak in de patentzaak eenmaal was overgewaaid.
Sherwood had de stemmen nu. Er was geen garantie dat hij ze in januari zou hebben. Hij kon het feit dat het over een week Kerst zou zijn niet veranderen. Door dit te doen, zou hij ongetwijfeld legendarisch worden; de vergelijking met Scrooge was wel erg voor de hand liggend.
Maar hij had geen keus. Lassiter kon hij niet langer vertrouwen.
.
'Hij is er,' zei Olivia.
Sherwood slaakte een diepe zucht. Als hij goed luisterde, kon hij buiten kerstliederen horen zingen. De lobby van Justice Inc. was versierd met een grote kerstboom en de politiek correcte hoeveelheid witte kerstlichtjes. De twee foute voorspellingen hadden de cliënten van de firma heel veel geld gekost, maar de firma zelf had dit jaar grote winst geboekt. Sherwood had zojuist een paar forse bonuscheques getekend.
En nu dit.
Olivia bracht Lassiter het kantoor binnen en sloot de deur. De twee mannen schudden elkaar de hand. Lassiter had zijn schouders opgetrokken en had roodomrande ogen. Hij droeg een blauwe trui en een spijkerbroek en had zijn laptop onder de arm. Sherwood had Lassiter maar zelden zonder laptop gezien. Lassiters haar zag eruit alsof hij zojuist uit bed was gerold en achter zijn dikke brillenglazen knipperde hij een paar keer met zijn ogen. Waarom zijn briljante mensen altijd zo sociaal onaangepast?
De twee mannen hadden aanvankelijk een formidabel team gevormd. Lassiter had de software en de micromarketing-formules ontwikkeld om de jury-uitspraken te voorspellen terwijl Sherwood de kapitalisten die een gokje wilde wagen had bewerkt en de hedgefonds-cliënten had geworven die Justice Inc. zo royaal betaalden voor haar diensten.
Terwijl de firma groeide, werd Sherwood de man die met de bestuursleden, de investeerders en cliënten onderhandelde, terwijl Lassiter zich toelegde op de bestudering van de menselijke geest en voortdurend de formules en modellen voor het voorspellen van de juryuitspraak verfijnde.
Maar hij was de laatste tijd niet zo goed meer. En Sherwood was de man die de kastanjes uit het vuur moest halen als Lassiter ernaast gezeten had.
'Ga zitten,' zei Sherwood. Hij maakte een gebaar naar de marineblauwe stoel. Hij kende de geruchten over de stoel en had nooit iets gedaan om die de kop in te drukken. Het was een handige manier om slecht nieuws over te brengen zonder werkelijk iets te zeggen. Mensen werden op die manier vanzelf voorbereid.
In Lassiters ogen was iets van verwarring en gekwetstheid te lezen, zoals bij een trouwe hond die het huis uit wordt geschopt zodra er een baby op komst is.
Hij knipperde met zijn ogen, deed een stap opzij en nam plaats in de andere stoel die voor Sherwoods bureau stond, de bruinieren stoel.
Interessant.
Sherwood ging achter zijn bureau zitten.
Zonder dat hem iets gevraagd werd, begon Lassiter, hevig knipperend met zijn ogen, van wal te steken.'Ik heb afgelopen nacht de beraadslagingen van het schaduwproces nog eens bekeken en ze geanalyseerd. Gedeeltelijk was het de beperkte ondervraging van de jury die rechter Davis in de echte zaak toestond. En daar komt nog bij dat de advocaten die de verdediging voerden, de juryleden van zich vervreemdden toen ze iedereen die in de getuigenbank plaatsnam, aanvielen. We kunnen een slechte verdediging moeilijk inbouwen, en zeker niet als dat kantoor een goede reputatie heeft.'
Sherwood hield zijn toon zakelijk. 'Maar Andrew, alle drie de jury's kwamen terug met vrijspraak. De echte jury was van mening dat het patent geschonden was en eiste een schadeclaim van 325 miljoen dollar. Onze cliënten willen geen excuses; ze willen resultaten.'
'We hebben hun resultaten gegeven, Robert. Het is wetenschap, geen gokspelletje. Ik wil je een paar dingen laten zien.'
Lassiter schoof de bril op zijn voorhoofd en opende zijn laptop. Sherwood wist precies wat er zou komen: een gedetailleerde uitleg over formules en micromarketingtechnieken, een allegaartje van berekeningen, bestedingspatronen en consumentengedrag. Binnen Sherwoods organisatie waren nog anderen die de modellen konden toepassen, maar ze deden dat niet half zo omslachtig.
'Doe die computer maar weg, Andrew. Daar is het al te laat voor.'
Lassiter keek op naar Sherwood met een schrik die dicht aan paniek grensde. 'Hoe bedoel je?'