'Mooi,' zei Jamison.
Hij liep naar de camera toe, dwong Bill Thomas uit zijn schuilplaats tevoorschijn te komen en beval hem in de controlecabine plaats te nemen. Een paar minuten later veranderden de beelden van het scherm dat voor het presentatiebureau op de vloer stond en van de televisie die aan het plafond hing van een bericht over technische storing in een direct beeld van het bureau. Rachel was ontzet over haar eigen uiterlijk - bloed stroomde langs haar gezicht en doorweekte haar bloes. Ze veegde haar haren naar achteren en wachtte.
Hoe lang zou het nog duren voordat een overvalteam de studio zou bestormen?
Jamison was maar alleen. Als ze hem met hun vieren te lijf gingen...
Jamison ging naast de enige cameravrouw die nog was overgebleven staan. Ze had de camera zodanig geplaatst dat op het beeld zowel Lisa als Rachel te zien was. Jamison hield het pistool op Rachel gericht en wierp zo af en toe een blik over zijn schouder naar de deur van de studio.
'Ik ben Larry Jamison!' schreeuwde hij, zijn stem luid genoeg om door de draadloze microfoons die Lisa en Rachel droegen te worden opgenomen. 'Jullie hebben zojuist een aantal smerige leugens gehoord die door dit televisiestation zijn uitgezonden. Nu gaan jullie de waarheid horen.'
'Stel jezelf voor!' schreeuwde Jamison. Hij richtte zijn pistool op Lisa.
'Ik ben Lisa Roberts,' zei ze, haar stem onvast en een octaaf hoger dan normaal. Uit gewoonte keek ze recht in de camera.
Jamison zwaaide zijn pistool naar Rachel. Heel even, net lang genoeg om een miniem verzet te tonen, hield Rachel haar mond.
'En ik ben Rachel Crawford,' zei ze ten slotte,'een lid van de nieuwsredactie van WDXR.'
'Tien minuten geleden heeft deze vrouw tegen jullie gelogen!' schreeuwde Jamison. 'En nu zal ze daarvoor terechtstaan.'
Hij keek nog een keer over zijn schouder, liep toen naar voren, om het bureau heen, zodat hij tussen Lisa en Rachel in kwam te staan. Rachel zag hem op het scherm verschijnen en toen het pistool op haar hoofd richten.
God, help me.
3
Jamison hield zijn pistool op Rachel gericht en zijn blik schoot heen en weer tussen haar en Lisa en de grote televisiecamera die alles vastlegde. 'Ik ben Larry Jamison,' zei hij met een blik op de camera. 'De reportage die u zojuist over mij gezien hebt, is volslagen onzin. En dat komt doordat dit televisiestation, WDXR, zich drukker maakt over kijkcijfers dan over de waarheid.'
Hij deed een stapje naar Rachel toe. Niet dichtbij genoeg voor haar om hem te kunnen aanraken, maar wel om zijn lichaamsgeur te kunnen ruiken, de zweetplekken onder zijn oksels en de strepen vocht op zijn borst waardoor zijn shirt tegen zijn lichaam plakte.
'Wie zijn je anonieme bronnen?'vroeg hij aan Rachel.
Ze aarzelde. Het instinct van een journalist die haar bronnen beschermt.
'Vertel op!' schreeuwde Jamison, zijn pistool opheffend alsof hij haar er opnieuw een klap mee wilde geven.
'Nysa Polides en Tereza Yankov.'
'Nysa. Tereza.'Jamison beet haar de namen toe. 'Wist je dat zij mij vroegen of ze op mijn website mochten? Wist je dat ze mij ermee wilden chanteren?'
Rachel verwerkte de beweringen snel. De vrouwen hadden betrouwbaar geleken. Onschuldig. Naïef.
Jamisons gezicht werd nog roder en de aderen in zijn hals werden zichtbaar.'Als ze geen duizend dollar per week zouden krijgen, zouden ze met hun leugens naar de media gaan. Duizend dollar per week! Waar moet ik dat geld vandaan halen?'
Hij draaide zich snel om naar Lisa. 'Vond jouw netwerk het goed dat ze anoniem bleven? Dan ben jij hier ook voor verantwoordelijk! Niemand heeft hen nagetrokken!'
Lisa, haar ogen groot van schrik, schudde snel haar hoofd. Jamison deed een paar stappen in haar richting tot hij dicht genoeg bij haar was om haar aan te raken. Hij ademde snel, hyperventileerde bijna, en in zijn ogen was haat te lezen. Lisa beefde, keek naar hem op, toen naar de deur van de studio en toen weer terug naar Jamison.
Rachel keek ook naar de deur. Waar blijft het overvalteam? Hoeveel tijd hebben ze eigenlijk nodig?
Jamison drukte de loop van het pistool tegen Lisa's slaap. Ze sloot haar ogen en snikte. Hij keek over zijn schouder naar Rachel. 'Je kunt maar beter je verontschuldigingen aanbieden aan je kijkers. En zorg ervoor dat je het deze keer goed doet.'
O God, laat hem niet schieten. 'Het spijt me verschrikkelijk,' zei Rachel snel. 'Schiet haar niet dood. Alsjeblieft. Het was mijn verslag, niet van haar. Zij had er niets mee te maken.'
Jamison glimlachte nauwelijks merkbaar en boog zich naar voren, zijn gezicht nu vlak bij dat van Lisa. 'Is ze schuldig?' vroeg hij. 'Ben je het ermee eens dat het haar schuld is?'
Lisa beefde. Haar woorden, onderbroken door gesnik, waren nauwelijks te verstaan.'Ze... heeft... een... fout... gemaakt.'
'Ik zeg dat ze schuldig is,' antwoordde Jamison, die zich nu in zijn volle lengte uitstrekte, het wapen nog steeds tegen Lisa's slaap gedrukt. 'Wat zeg jij?'