Na een korte uitleg over veiligheid maakte Davids het eerste koffertje open. Er zat een MD-11 in, hetzelfde wapen dat Larry Jamison gebruikt had om Rachel Crawford neer te schieten. Zelfs voor Jason, die nu 275 dollar per uur betaald kreeg om de producent te vertegenwoordigen, zag het wapen er boosaardig uit.
Volgens Jasons onderzoek werd de MD-11 door velen beschouwd als de AK-47 voor Jan met de pet. Na het kassucces van een film waarin binnen een paar seconden negenentwintig schurken overhoop werden geschoten... net voordat het geweer blokkeerde, was het bij bendes erg populair geworden. Het wapen had een zwart matte glans en een hoekig ontwerp - niet het glanzende, gladgepolijste oppervlak van duurdere wapens. Het had een korte loop en een vierkante kolf die midden uit het geweer stak. Davids begon het dunne, grijze magazijn te laden met tweeëndertig 9 mm patronen.
'Wat weet je van wapenterminologie?' vroeg ze.
'Niet veel. Wat ik erover gelezen heb.'
'Mensen die voor wapenbeperking zijn, beschrijven geweren vaak als "automatisch" en "semi-automatisch" om de indruk te wekken dat een geweer als dit een machinegeweer is. Een volautomatisch wapen blijft vuren zolang je de trekker ingedrukt houdt. En semi-automatisch, zoals dit geweer, vuurt één schot als je de trekker overhaalt.'
Jason had wat informatie gelezen over hoe gemakkelijk het was om een MD-11 om te bouwen tot een volautomatisch geweer. Maar hij besloot dat onderwerp voor later te bewaren. 'Je hoort mensen ook de term automatisch gebruiken als ze het hebben over een pistool zoals de MD-45.Wat ze dan bedoelen, is dat het pistool, gebruikmakend van de explosieve kracht van de patroon om zichzelf te laden en te spannen, automatisch herlaadt na ieder schot. Ik geef er de voorkeur aan om dit soort pistolen semi-automatisch te noemen.'
Ze keek op naar Jason.'Klopt dat volgens jou?'
'Zeker,' zei hij. In feite klonk het allemaal nogal verwarrend, maar hij zou er wel achter komen.
Melissa Davids demonstreerde hoe je met de MD-11 moest omgaan en ermee moest schieten, waarbij ze hem liet zien wat de beste houding was, terwijl ze een aantal doelen in de vorm van een mens op twintig meter afstand neerschoot. Het viel hem op dat, zelfs in Davids ervaren handen, een paar kogels hun doel misten.
Ze nam haar oorbeschermers af en draaide zich naar hem om.'Advocaat-cliëntimmuniteit?'
'Natuurlijk.'
Ze keek naar het wapen en woog het in haar handen. 'Het is een rotding. Het is zwaar en log en het slaat erg achteruit. Het is goed tot zo'n acht meter, maar dat is het dan ook wel.'
Jason weerstond de voor de hand liggende vraag: Waarom verkoop je het dan? In de eerste plaats omdat hij de directeur van het bedrijf niet bij hun eerste ontmoeting al tegen zich in het harnas wilde jagen en in de tweede plaats omdat hij het antwoord al wist: Dit is wat de klant wil.
Ze overhandigde Jason het wapen en drukte op een knop, waardoor de doelen weer overeind kwamen. Met een andere knop verplaatste ze hen tot op een afstand van acht meter.
Het wapen voelde zwaar en lomp aan in Jasons hand, alsof er een tweede handgreep nodig was aan de achterkant van het geweer, zodat zijn linkerhand het wat stabiliteit kon geven. Hij probeerde Davids houding na te bootsen maar slaagde daar niet meteen in.
'Je ene been een beetje naar achteren,' zei ze, tegen zijn rechtervoet tikkend tot hij hem naar achteren trok. 'Rivaliserende schutters nemen een gevechtshouding aan, maar als je je moet verdedigen, gaat het erom je evenwicht te bewaren en je snel te kunnen bewegen.
Houd nu je rechterarm recht en stijf en je linkerarm licht gebogen.' Davids deed het hem voor terwijl ze sprak. 'Breng het wapen nu omhoog naar je gezichtsveld tot het een lijn vormt met je doel.'
Jason deed wat hem gezegd werd. Zijn handen trilden een beetje, gedeeltelijk door de kou, gedeeltelijk door de zenuwen en gedeeltelijk door het onverwachte gewicht van het geweer.
'Vuren,' zei Davids, haar stem luid genoeg om door zijn oorbeschermers heen te dringen. 'Schiet het hele magazijn leeg.'
Het overhalen van de trekker vereiste slechts weinig druk, maar het geweer sprong omhoog en de opeenvolging van de eerste paar schoten was langzaam en ze misten hun doel. Hij leerde echter snel en haalde de trekker nu sneller over, na ieder schot opnieuw richtend. Zelfs toen alle doelen waren neergehaald, bleef Jason de trekker overhalen en vuren, richtend op een stuk hout verder weg en de grond besproeiend met 9 mm kogels. Patroonhulzen vlogen langs hem heen en een raakte de rand van zijn veiligheidsbril. Binnen een paar seconden was het magazijn leeg.
Davids glimlachte. Ze hingen beiden hun oorbeschermers om de nek.
'Wauw,' zei hij. 'Dat ging snel. Als ik een MD-11 afvuur, is er geen stukje grond veilig.'
Davids keek hem aan met een blik die op een lichte herwaardering wees. 'De meeste schutters die een eerste poging doen, beginnen een beetje voorzichtiger,' zei ze.