'Laat mij u voorlezen wat het wetsartikel ten aanzien van dit soort civiele processen zegt,' zei het congreslid. 'Ze maken misbruik van het rechtssysteem, hollen het publieke vertrouwen in de nationale wetgeving uit, bedreigen het fundamentele, grondwettelijke recht en de burgerlijke vrijheid en ze vormen een onredelijke last voor binnen- en buitenlandse handel.'
Kelly had genoeg gehoord. Ze verliet de set en keerde terug naar de artiestenfoyer om haar tas op te gaan halen. Gelukkig voor haar, of misschien gelukkig voor haar tegenstander, was Melissa Davids al vertrokken.
17
Onderweg naar het Hilton controleerde Kelly haar BlackBerry. Ze had veel enthousiaste e-mailtjes van vrienden en familie die ermee dweepten hoe leuk ze het hadden gevonden haar op tv te zien, en andere advocaten van B&W vertelden haar dat ze het goed gedaan had. Ze controleerde haar gemiste telefoontjes, dertien in de afgelopen twee uur, en ze belde onmiddellijk het nummer dat haar het meest interesseerde.
'Mijn vrienden zeiden dat je het heel goed gedaan hebt in die talkshows,' zei Blake Crawford haar. 'Ik had niet de moed om zelf te kijken.'
'Heeft een van je vrienden ook naar Fox and Friends gekeken?'
'Een paar. Ze zeiden dat Melissa Davids een kreng was.'
Kelly was blij dat te horen, ook al was het dan vanuit een totaal bevooroordeeld standpunt.
'Ik denk dat we rustig kunnen zeggen dat ze deze keer de dans niet zal ontspringen.'
'Dat zei je al op kantoor.'
'Het is een beetje anders als je haar in levenden lijve ontmoet. Je zult ongetwijfeld die bumperstickers wel eens hebben gezien waarop staat: Je krijgt mijn pistool alleen door het uit mijn dode handen te graaien!
'Ik denk dat Davids die ziet als gratis reclame.'
Blake grinnikte beleefd. Kelly had het gevoel dat het lang geleden was dat Blake echt gelachen had. En wie kon het hem kwalijk nemen?
'Mijn vrienden zeggen dat jij ook bepaald niet over je heen liet lopen,' zei Blake.
Dat was precies het commentaar dat Kelly graag wilde horen. Ze had het gevoel dat ze zich tijdens het interview bij Fox in de luren had laten leggen en dat ze niet op tijd had ingegrepen. Maar de cliënt had er een goed gevoel over. Het vreemde was dat het cliënten dikwijls niet kon schelen hoe beleefd of welbespraakt je was; ze wilden alleen maar weten dat je voor hen vocht.
'Bedankt,' zei Kelly. 'Ik denk dat we een goede start gemaakt hebben.'
.
Er waren twee discrete telefoontjes voor nodig van conservatieve senatoren die vóór wapenbezit waren, beiden vrienden van Robert Sherwood en belangrijke begunstigden van Sherwoods politieke donaties, voor Melissa Davids toestemde in een bijeenkomst. Uiteindelijk was ze om, onder voorwaarde dat de bijeenkomst vroeg in de middag gehouden zou worden, voordat ze terug zou vliegen naar Atlanta. Sherwood liet Davids door een chauffeur bij de studio van Fox News ophalen en haar naar zijn landhuis brengen aan het water in Greenwich, Connecticut. Geheimhouding was uitermate belangrijk.
Sherwood zelf wachtte haar bij de deur op en het viel hem onmiddellijk op hoe veel kleiner ze leek dan op de televisie. Toen ze elkaar de hand schudden, had haar greep de spankracht van ijzer; als ze sprak praatte ze met een militair staccato, zonder enig spoor van zuidelijk accent. Ze keek Sherwood aan met een zelfde soort intense achterdocht als een beroepsbokser zijn tegenstander opneemt om hem te intimideren.
Robert Sherwood mocht haar onmiddellijk.
'Wilt u iets drinken?'
'Nee, dank u.'
'Goede reis gehad?'
'Ja hoor.'
De meeste bezoekers konden er gewoonlijk geen weerstand aan bieden om naar de spelonkachtige oprijlaan naar Sherwoods landhuis te gapen of door het huis heen naar de hoge ramen te staren die uitkeken op het water. Het uitzicht vanaf de ingang was adembenemend. Je kon langs al het weelderige marmer en luxueuze meubilair heen door de hoge ramen van de achtergevel kijken naar het gelaagde terras en het prachtige park dat glooiend afliep naar Long Island Sound. Op een heldere dag kon je bij Sherwoods voordeur staan en zeilboten, plezierjachten en andere vaartuigen zien die meer dan een kilometer ver de zee-engte in beide richtingen bevoeren.
Sherwoods buren behoorden tot de rijkste mannen en vrouwen van Amerika - niet de opzichtige nouveau riche, televisiesterren en atleten met beperkte inkomstenmogelijkheden, maar oud geld met echte vermogens - handelaren in hedgefondsen en eigenaren van effectenmakelaarskantoren die slim genoeg waren om de economische crisis op de beurs te overleven. Dit waren de mannen en vrouwen die ieder jaar meer geld verdienden dan de gecombineerde loonlijsten van de New York Knicks.
Maar tot haar eer moest gezegd worden dat Melissa Davids door dit alles kennelijk niet in het minst onder de indruk was.
'Ik heb niet veel tijd,' zei ze, nauwelijks om zich heen kijkend. 'Ik stel voor dat we meteen ter zake komen.'
'Goed,' zei Sherwood. 'Maar eerst wil ik u iets laten zien.'