'Als je niet een van "Larry's meisjes" werd, kon je nooit van je schulden afkomen, hoe hard je ook werkte. Bovendien bedreigde hij ons.'
Terwijl Rachel de zwendel verder uitlegde, kwam er een website in beeld. De beelden van de meisjes waren vervormd, maar het was onmiskenbaar een pornografische site, eentje die Rachel had weten terug te voeren naar Larry Jamison.
'We vroegen meneer Jamison naar zijn commentaar op deze beschuldigingen,' zei Rachel op de tape.'Hij weigerde een interview naar aanleiding van dit verslag.'
Binnen een paar seconden zouden ze weer 'live' gaan. Rachel controleerde haar oordopje en draaide zich om naar Lisa. Ze hoorde een knal waardoor ze schrok, misschien waren het wel een paar knallen, zoiets als het geluid van voetzoekers dat van de andere kant van de geluidsdichte deur van de studio kwam. Ze wierp een blik op de deur, maar niemand anders scheen het gemerkt te hebben.
'Vijf seconden,' zei een stem in haar oor. 'Vier, drie, twee, een...'
Een cameraman wees naar Lisa en ze draaide zich om naar Rachel. 'Deze meisjes die je interviewde, leken erg kwetsbaar,' zei Lisa.'Begrepen ze dat ze deze man kunnen aanklagen?'
Uit haar ooghoek zag Rachel achter in de studio commotie ontstaan. Beroepsmatig bleef ze zich op Lisa concentreren en legde uit waarom deze meisjes niet bereid waren dit te doen.
'Hé!' schreeuwde iemand,'hij heeft een pistool!'
Terwijl Rachel zich vliegensvlug omdraaide naar de stemmen, verblind door de heldere lichten die op haar gericht waren, klonken er schoten. Ze hoorde nog meer schoten, geschreeuw van paniek en pijn - er heerste complete chaos in de studio. 'Liggen!' schreeuwde iemand.
Er werd gevloekt en toen Rachel naar de vloer dook en snel wegkroop achter het bureau van de presentatrice, een sierlijk meubelstuk dat zeker geen kogel zou tegenhouden, klonk er een derde salvo. Boven haar ging de opgehangen nieuwsmonitor uit. Toen Rachel durfde op te kijken, zag ze Lisa, met grote ogen van angst, haar vuist in haar mond, bevend en stil snikkend.
Toen was alles even stil.
2
Rachel, verlamd door angst, maakte zich achter het bureau zo klein mogelijk. Haar stotende ademhaling klonk in de oorverdovende stilte als miniatuurexplosies. Ze drukte haar handen tegen haar gezicht, half biddend, halfluisterend - bevend van angst.
Ze hoorde voetstappen en een zware ademhaling.
Ze hijgde toen ze de schutter in haar blikveld kreeg, hoog boven haar oprijzend. Het was Larry Jamison, de man die ze in haar verslag genoemd had. Hij keek haar met een woeste blik aan, zijn grijze haar zat in de war, zijn gezicht was rood en stoppelig. Hij richtte een zwarte pistoolmitrailleur op haar die er uitzag als een verkorte versie van een uzi. Hij haalde er een leeg magazijn uit, greep een nieuwe die aan zijn riem hing en sloeg die in het geweer.
'Jij bent het,' siste Jamison terwijl hij haar aan haar haren overeind trok. Hij drukte de loop in haar rug. Van achteren sloeg hij zijn linkerarm om haar nek en trok haar strak tegen zich aan. Rachel rook zweet en alcohol en voelde zijn stinkende adem vochtig tegen haar oor.
'Iedereen op zijn post!' snauwde hij.'Binnen twee minuten wordt de uitzending hervat, zo niet dan gaat ze eraan.'
Bevend van angst overzag Rachel de studio. Een van de cameramannen, een zachtaardige reus met wie Rachel vaak een praatje had gemaakt, lag naast zijn camera op de grond en er stroomde bloed uit zijn borst. Ze zag een jonge cameravrouw gehurkt in een hoek zitten. De controlecabine was verlaten. Lisa en Manuel kon ze vanuit haar positie niet zien - waarschijnlijk waren ze weggekropen achter de andere kant van het bureau.
'Terug naar je camera!' schreeuwde Jamison naar de vrouw in de hoek. Hij besproeide de muur boven haar met kogels. Vonken vlogen in het rond en ze kroop gillend naar haar post. 'Twee minuten,' herhaalde Jamison.'Met mijn mobieltje heb ik contact met een van mijn partners. Hij wacht tot de uitzending weer begint.'
Rachel kon nauwelijks ademhalen toen Jamison zijn linkerarm nog strakker om haar nek sloeg en haar meetrok naar het uiteinde van het bureau, waar Lisa en Manuel dicht tegen elkaar aan op de vloer zaten. Jamison richtte zijn pistool op Lisa.'Kijk, kijk.'
Hij lachte toen ze met een van angst vertrokken gezicht naar hem opkeek. 'Terug achter je bureau. De voorstelling gaat verder.'
Bevend en snikkend stond Lisa op. Ze liep langzaam achteruit weg van Jamison en ging weer op haar stoel zitten.
'Brave meid,' zei hij. Hij richtte nu zijn pistool op Manuel en drukte zijn linkerarm nog strakker om Rachels nek. De kamer begon te draaien.
'We zijn nog niet in de lucht,' siste hij, duidelijk gefrustreerd.'Iemand moet in die controlekamer gaan zitten.'
Manuel wierp een snelle blik op de cabine. 'Ze zijn weg.'
'Ja, dat zie ik ook,' schreeuwde Jamison. Hij draaide zich om en vuurde weer een salvo op de controlecabine af. De schoten weerklonken in Rachels oor. De kogels versplinterden het raam en de scherven vielen op de geluidsapparatuur.