En daar kwam nog een andere innemende eigenschap bij. Iedere keer als hij zo'n honderd miljoen voor zijn fonds verdiend had, schonk McDermont een aanzienlijk bedrag aan het lopende liefdadigheidsproject van Sherwood, dat zich op dit moment tegen de AIDS-epidemie in Kenia richtte. Voor iemand die zo edelmoedig was als McDermont, nam Sherwood genoegen met een heleboel onzin.
Om half drie bracht Sherwood zijn gasten naar de sierlijke salon op het jacht, haalde zijn laptop tevoorschijn en drukte een knop in, waardoor een groot televisiescherm uit een kast tevoorschijn kwam. De beheerders van de hedgefondsen schonken zichzelf aan de bar een stevige borrel in, ze kenden de weg, en namen plaats in de met leer beklede fauteuils. Behalve McDermont, die water dronk en op een barkruk zat, met zijn laptop opengeslagen voor hem.
Sherwood deed het licht aan en liet de elektrisch bediende luiken voor de ramen zakken. Hij stak een sigaar op - geen duur, geïmporteerd merk, maar een Phillies-sigaar met een blauw bandje die in de Stad der Broederliefde was vervaardigd - en startte een PowerPointpresentatie die door Andrew Lassiter was samengesteld. Sherwood ijsbeerde door de salon terwijl hij praatte, rook uitblies, af en toe bleef staan om een lange trek van zijn sigaar te nemen en met het brandende eind grote gebaren maakte om zijn betoog kracht bij te zetten.
Sherwood had deze exercitie al eenenveertig keer eerder gedaan. In vierendertig zaken had hij een juiste voorspelling over de winnaar gedaan en in vijf zaken was het tijdens het proces tot een schikking gekomen. Hij had er slechts twee keer naast gezeten. Bij een van die keren, in de begindagen van Justice Inc., was de net begonnen onderneming bijna failliet gegaan.
Maar nu stonden de zaken er heel anders voor. Iedere overwinning moedigde zijn cliënten verder aan, waardoor ze hun inzet bij daaropvolgende zaken verhoogden. Sherwood zou nooit helemaal precies weten hoeveel ieder hedgefonds precies inzette, maar bij een zaak als die van Van Wyck, die later ook gevolgen zou kunnen hebben voor een aantal heel andere bedrijven, zou een gewiekste handelaar in een hedgefonds makkelijk honderd miljoen dollar kunnen inzetten zonder achterdocht te wekken. Met het juiste vonnis van de jury zouden de investeerders van Sherwood hun geld gemakkelijk kunnen verdubbelen.
Een halfuur lang verveelde Sherwood de mannen met achtergrondinformatie die ze allang kenden: de aanklachten tegen Van Wyck, de veronderstelde kracht en zwakte van de juristen, algemene informatie over de juryleden. Het werkelijke proces was vier dagen geleden begonnen en de advocaten meenden dat het hele proces drie weken zou gaan duren. De publieke opinie over wie er zou gaan winnen was verdeeld - een perfect scenario voor de geavanceerde onderzoekstechnieken van Justice Inc.
De directeuren van de hedgefondsen luisterden geduldig. Felix McDermont typte net zo snel als Sherwood sprak en noteerde ieder detail om dat vermoedelijk later nog eens goed na te kunnen lezen. De andere gasten hadden geen details nodig, ze wilden alleen maar de uiteindelijke conclusie.
Sherwood liep naar een glazen schaal en pakte er een handjevol cashewnoten uit die hij opat voordat hij een volgende dia liet zien. Hierop stond de informatie over jurylid zeven, waaronder ook de affaire van haar echtgenoot.
'Hoe goed zijn uw bronnen?' vroeg McDermont zonder op te kijken.
'We hebben het bedrijf van Rafael Johansen gebruikt, hetzelfde als bij alle andere zaken.'
McDermont maakte een aantekening. De informatie die Johansen verstrekte was betrouwbaar.
De volgende dia was de doorslaggevende, de reden waarom iedere firma in het vertrek Justice Inc. bijna honderdvijftigduizend per stuk betaalde, genoeg om iedere cent onkosten voor de schijnprocessen te betalen.
'Twee van de drie schaduwjury's verklaren de beklaagde schuldig,' zei Sherwood. Hij wachtte even om de informatie door te laten dringen. Het was kenmerkend voor Justice Inc. dat ze alleen maar aanbevelingen deed als alle drie schaduwjury's tot dezelfde conclusie waren gekomen. Hij zag de teleurstelling op de gezichten van zijn gasten. 'Maar we denken dat de derde jury een gedragsafwijking is, veroorzaakt door de emotionele band van jurylid zeven met de beklaagde. Achteraf bezien denken we dat jurylid zeven in het derde panel een veel sterkere persoonlijkheid is dan jurylid zeven in de werkelijke jury. Ondanks de uitkomst van de derde schaduwjury zijn we bereid een schuldigverklaring te voorspellen.'
'Is het wetenschappelijk bewijs niet in het voordeel van de verdediging?' vroeg McDermont. 'Juryleden houden tegenwoordig terdege rekening met wetenschappelijke bewijzen.'
Sherwood was het met hem eens, maar in de daaropvolgende minuten praatte hij over de tekortkomingen van het bewuste bewijs, tekortkomingen die door Jason Noble overtuigend waren aangetoond. Hij liet hun een video zien van het kruisverhoor door Jason van een toxicoloog die de rol van doctor Kramer speelde. Tegen de tijd dat Jason klaar was, was het iedereen, behalve Felix McDermont, duidelijk waar dit toe moest leiden.