'Ja. Een of twee keer.'
'Hebt u een pistool, meneer Thomas?'
'Nee.'
'Zou u, op die bewuste dag, graag een pistool bij u gehad hebben?'
De getuige aarzelde even en ging wat verzitten. 'Ik had graag iets willen doen om die gek tegen te houden. Dus ja, ik denk dat ik graag op dat moment een pistool bij me had gehad.'
'Geen verdere vragen,' zei Jason en ging weer terug naar zijn plaats.
Nog voor hij was gaan zitten, was Kelly al opgestaan. 'Wederhoor, edelachtbare. Slechts één vraag.'
Garrison knikte.
'Zou u, meneer Thomas, op die bewuste dag gewild hebben dat Jamison geen pistool bij zich had gehad?'
'Zeer zeker.'
71
Toen het hof werd verdaagd, verdween plotseling de adrenaline die de hele dag door Kelly 's lichaam gestroomd had. Ze had het gevoel of iemand zojuist ieder onsje emotie uit haar gewrongen had, waardoor ze uitgeput en levenloos achterbleef. De slijtage van een dag in de rechtszaal was erger dan een van haar zwemwedstrijden ooit was geweest.
Ze verliet samen met Blake Crawford het gerechtsgebouw en bleef even op de trappen staan om vragen van de pers te beantwoorden. Het leek jaren geleden dat ze opgewonden het gerechtsgebouw was binnengegaan voor haar openingsverklaring. Ze moest vanavond nog uren werken en dan zou ze morgenochtend vroeg weer terugkomen om de strijd voort te zetten.
De druk was ongelooflijk. De hoogtepunten van een proces waren zo stimulerend en de dieptepunten zo slopend. En het rare was dat ze genoot van iedere minuut.
Ze beantwoordde een tiental vragen, hield de antwoorden nietszeggend en professioneel, en liep toen naar haar auto. Ze had de vroege uren van de avond ervoor besteed aan het voorbereiden van Blake op zijn getuigenverklaring. Daarna had ze tot één uur 's nachts aan haar openingsverklaring zitten werken. Ze had geen minuutje over gehad om in bijna vier dagen iets aan lichaamsbeweging te doen. Toen ze in haar auto stapte, voelde ze zich loom, hongerig en lichamelijk uitgeput.
Toen ze haar auto startte, zoemde haar BlackBerry. Het was Marcia Rollins, de PR-directeur van haar firma.'Ben je op weg naar je hotel?' vroeg Marcia.
'Ja. Wat is er?'
'Je moet naar de WDXR-studio's. Ze laten je de satellietverbinding gebruiken voor een paar interviews vanavond. De eerste begint om zeven uur.'
'Wat voor interviews?' vroeg Kelly.
'Heb je je berichten niet gelezen?'
'Wat voor interviews?'
Kelly wachtte. Toen Marcia eindelijk antwoord gaf, klonk haar stem minder enthousiast.'We hebben drie interviews voor je geregeld - CNN, CNBC en Fox. Om half negen heb je ze allemaal gehad.'
Kelly wilde bijna de arme vrouw de mantel uit gaan vegen. Ze had geen tijd om voor tv-ster te gaan spelen. Als ze meteen aan het werk ging, mocht ze blij zijn als ze tegen middernacht naar bed kon. Maar ze zag op de een of andere manier kans zich te beheersen. 'Ik kan die interviews niet doen,' zei ze.'Ik zit midden in een proces.'
Maar Marcia nam geen genoegen met haar antwoord. De belangrijkste partners van het advocatenkantoor zagen een ongeëvenaarde marketingkans. Marcia volgde alleen maar orders op. Ze had alles al geregeld en kon dat niet meer terugdraaien.
Deze keer kon Kelly zich niet meer beheersen. Ze ging bijna drie minuten lang tekeer, verwenste de firma en haar hoogste partners en zelfs Marcia dat ze zo weinig begrip konden opbrengen. Ze kwamen uiteindelijk overeen dat ze twee interviews zou doen, maar ze liet het interview met Fox afzeggen.'En Marcia...'
'Waag het niet nog één interview te regelen zonder mij eerst te raadplegen.'
'Oké,' zei Marcia aarzelend. 'Geen interviews meer na morgenochtend.'
'Wat zeg je?'
'Je deed het de laatste keer op de Today-show zo goed, dat ze je nog een keer willen hebben. Ze sturen morgen een cameraploeg naar je hotel.'
.
Tegen de tijd dat Jason op zijn kantoor aankwam, hadden zijn vader en Case McAllister elkaar al ontmoet. Ze vergeleken wapens en vertelden elkaar verhalen over vuurwapens als oude vrienden. Als je ze zo zag kon je niet vermoeden dat Jasons vader een grote wrok koesterde tegen MD Firearms.
Intussen zat Andrew Lassiter in de vergaderzaal over zijn laptop gebogen, zonder zich ook maar iets van de anderen aan te trekken. Bella speelde de gastvrouw en gaf een lopend commentaar op de stand van zaken.
Jason verzamelde zijn team in de overvolle vergaderzaal om zich heen en duwde Andrews stapels documenten en spreadsheets opzij, zodat ze allemaal een plaatsje hadden. Bella bracht een aantal verpakte maaltijden binnen: lasagne en salades van De paarse koe.
Jason raakte zijn eten nauwelijks aan terwijl hij zich concentreerde op de takenlijst.'Onze eerste prioriteit is die schaduwjury te installeren,'zei hij.'Ik heb het gevoel blind rond te rennen tot ik respons krijg.'
Andrew begon aan een uitleg van vijf minuten waarom het zo lang ging duren. Bella liet haar ogen rollen.
'Kunnen we die jury tegen morgenavond hebben samengesteld?' vroeg Jason.