Kelly drukte opnieuw de afstandbediening in en op het scherm werden de echoscopiebeelden zichtbaar. 'Waar eens een hartslag was, is nu stilte.
Wat zou mijn cliënt niet willen geven om nog een dag met zijn vrouw door te brengen! Ik zal u vertellen wat hij zou geven: alles. Je kunt geen prijs hangen aan je zielsverwant.'
Kelly zweeg en draaide zich om naar de tafel van Jason, haar ogen strak op Case McAllister gericht.
Ze draaide zich weer om naar de jury en liet haar stem zakken.'Zelfs meneer McAllister kan hier geen kosten-batenanalyse van maken.'
.
Robert Sherwood keek in zijn kantoor naar een grote flatscreen-televisie en gromde goedkeurend bij Kelly's openingsverklaring. Hij nam een lange trek aan zijn sigaar en wuifde de rook naar het plafond. Kelly Starling was aanmerkelijk vooruitgegaan.
Bij Justice Inc. was ze een goede advocaat geweest - een prettig gezicht, een prestatiegerichte persoonlijkheid en een harde werker. Maar ze had nooit de briljante invallen getoond die hij bij Jason Noble had waargenomen. Vijf jaar proceservaring hadden haar veranderd. Sherwood had een degelijke opening verwacht. Maar deze getuigde van grootsheid.
Diep van binnen was Robert Sherwood altijd een procesadvocaat gebleven. Hij hield ervan om te kijken hoe zaken zich ontvouwden. Hij had in de maanden sinds Andrew Lassiter vertrokken was kans gezien het vertrouwen van zijn investeerders terug te winnen. De zaken zagen er deze keer veelbelovend uit. Als alles verliep zoals het eruitzag, kon het de grootste winst tot nu toe voor Justice Inc. opleveren. Er waren tientallen publieke wapenbedrijven die door de uitkomst van het proces beïnvloed zouden worden.
Hij deed weer een haal aan zijn sigaar en zag dat Jason Noble opstond en naar de jury toe liep. Dit beloofde wat. Kelly Starling had de spits afgebeten. Laten we nu eens zien hoe het wonderkind reageert.
68
Jason Noble bleef staan, keek even in de rechtszaal om zich heen en verstijfde. Leunend tegen de achterste muur, armen over elkaar geslagen, stond zijn vader. De gerechtsdienaren hadden de rechtszaal die morgen eerder afgesloten toen alle stoelen bezet waren, maar zijn vader moest kans gezien hebben om binnen te komen op grond van zijn functie bij de politie.
Jason was er niet aan gewend zijn vader onder zijn gehoor te hebben. Zelfs op de middelbare school had de man altijd een excuus gehad om niet naar zijn voetbalwedstrijden te komen kijken. Het kwam zelfs zo ver dat Jason hem niet eens meer vertelde wanneer hij spelen moest. Maar nu stond hij daar tegen de achterste muur geleund en knikte hij hem even toe, waardoor Jason nog een extra adrenalinescheut door zijn al gespannen lichaam voelde gaan.
Hij wist dat hij als eerste de emotionele sfeer die er in de rechtszaal hing, moest doorbreken. De juryleden zouden hun hoofd moeten gebruiken, niet hun hart.
'Sommigen van u hebben misschien de film A beautiful mind gezien, het ware verhaal over de wiskundige John Forbes Nash. Hij won de Nobelprijs voor economie. Tijdens de Tweede Wereldoorlog hielp hij de geheime codes van de Sovjets te kraken. Misschien is hij wel het grootste wiskundegenie dat de wereld ooit heeft gekend.'
'Bezwaar, edelachtbare.' Kelly Starling was gaan staan, een glimlachje om de lippen. 'Misschien zit ik in de verkeerde zaak, maar als dat niet het geval is, kan dit niet relevant zijn.'
Jason had tijdens Kelly's openingsverklaring geen enkel bezwaar ingediend, hoewel hij daar tal van gelegenheden voor had gehad. Hij was van mening dat advocaten die tijdens een openingsverklaring bezwaren indienden, een pietluttige indruk maakten en alleen maar de aandacht vestigden op wat de tegenpartij zei.
Hij spreidde zijn handen. 'Ik kom ter zake, rechter. Als de tegenpartij mij nog zestig seconden kan geven voor ze haar eerste bezwaar indient, zal ze de relevantie inzien.'
'Kom zo snel mogelijk ter zake,' zei Garrison, alsof Jason al uren aan het woord was geweest. 'Bezwaar afgewezen.'
'Waar was ik ook al weer?' Jason dacht even na. 'O ja. Deze briljante man, John Forbes Nash, geloofde ook dat buitenaardse wezens met hem spraken. En als gevolg daarvan werd hij opgesloten in een psychiatrische inrichting. Toen een professor van Harvard hem daar opzocht en hem vroeg hoe een wiskundige als hij kon geloven dat buitenaardse wezens hem berichten stuurden, vertelde Nash hem het volgende: "Omdat de ideeën die ik over bovennatuurlijke wezens had, op dezelfde manier tot mij kwamen als mijn wiskundige ideeën. En daarom nam ik ze serieus.'"
Jason wachtte even en liet de jury erover nadenken. Hij had geen aantekeningen bij zich en sprak zakelijk, als iemand die een lezing geeft. 'Rechter Garrison zal u aan het eind van deze zaak de juryinstructies geven. Hij zal u vertellen dat het uw taak is de zaak te beslissen op grond van de feiten en de wet, waarbij u uw eigen gezonde verstand dient te gebruiken. Maar u mag zich bij uw beslissing niet laten beïnvloeden door uw emoties.