Na het vertrek van de jongen verdween de verkoudheid in het hoofd van madame de markiezin. Ze besloot echter niet meer iedere dag naar de benauwende theevisite bij prinses Titiana te gaan. In plaats daarvan legde ze zich toe op het skiën. In de daarop volgende tien jaar, terwijl haar man hardnekkig en onvergefelijk op de rand van de dood zweefde, was het de verdienste van Claire de Champery de lerares te zijn van een heel legioen naïeve dorpsjongens, die skileraren van de Alpen die heden ten dage legendarische pleziermakers zijn. Ook al hebben ze nooit van haar gehoord, ze hebben veel te danken aan haar lessen die van de ene generatie skischoolhelden op de volgende zijn overgedragen.
In 1929 behaalde Stash Valensky op Le Rosey zijn einddiploma. Hij bracht die zomer op een grote veeboerderij van de vader van een van zijn klasgenoten in Argentinië door. In Zuid-Amerika werden de mooiste polopony’s van de wereld gefokt, en daar woonden velen van de beste polospelers. Zij kwamen uit Argentinië om zich met Amerikaanse of Engelse ploegen te meten en brachten vaak een reeks van veertig pony's mee, die zij na het seizoen voor hoge bedragen verkochten. De gouden tijd van de polo duurde van 1929 tot 1939. Het waren de jaren waarin Tommy Hitchcock, Winston Guest, Tommy Inglehard, Cecil Smith, de Irish Brothers, Jai, de Maharadja van Jaipur, Pat en Aiden Rourk, Eric Pedley uit Santa Barbara en andere even grote spelers allemaal met elkaar wedijverden, allemaal fantastische ruiters die allemaal hun leven aan het spel wijdden.
In Rolle, op de voorjaars- en najaarscampus van Le Rosey en tijdens zijn zomervakanties in Davos, was Stash een volleerd ruiter geworden. Nu, in Argentinië, ontdekte hij hoe dat kwam. Polo had voor hem kunnen zijn uitgevonden. Had hij een ander leven gehad, dan had hij Akbar, de Mogul, heerser van India in de zestiende eeuw willen zijn, die zo dol was op polo, dat hij het in het donker speelde, met ballen van smeulend hout en achter het spoor van vonken dat ze achterlieten galoppeerde. Na drie maanden achter elkaar oefenen in de 'pit' en op het veld, vonden zijn gastheren het verantwoord Stash de eer aan te doen hem te vragen mee te spelen in een oefenwedstrijd. Buiten zichzelf van vreugde schreef hij naar huis om uit te leggen dat het absoluut noodzakelijk was dat hij zijn bezoek nog drie maanden verlengde, omdat het Zuid-Amerikaanse poloseizoen net was begonnen.
Prinses Titiana was ontroostbaar dat haar zoon zo lang wegbleef, maar prins Vasilli nam het verzoek heel nuchter op. Wat moest een jongen tenslotte anders doen?
'Liefste, als de Russische revolutie of de Grote Oorlog er niet was geweest, zou jouw Alexander een schitterende cavalerieofficier zijn geweest. Polo is tenminste heel geschikt voor een prins.' Hij stortte een grote geldsom op de bankrekening van Stash in Buenos Aires en schreef hem, dat hij zijn eigen pony's moest kopen en niet meer afhankelijk moest zijn van geleende rijdieren.
De onmisbare eigenschap van een groot polospeler, als hij zijn rijkunst en zijn coördinatie eenmaal heeft geperfectioneerd, is nietsontziende moed. Stash Valensky die nu zijn volle lengte van een meter vijfentachtig had bereikt, was volmaakt geoefend voor de sport, maar wat belangrijker was, zijn krijgshaftige aard had er behoefte aan.
Beginnend in die zomer van 1929 toen hij achttien was, zwierf Stash door de wereld, en volgde de poloseizoenen: Engeland in de zomer, Deauville in augustus, herfst in Zuid-Amerika, winter in India, voorjaar in de Verenigde Staten. Met hem mee reisde zijn huishouding: zijn lijfknecht, een Engelsman, Mump genaamd; zijn stalknechten, zijn trainer en natuurlijk het voornaamste van alles, zijn pony's.
De taak van Mump beperkte zich niet tot de zorg voor de garderobe van de prins. Hij besteedde evenveel tijd bij de bloemist en met het afgeven van briefjes als aan de laarzen van zijn meester. Stash die al zo vroeg in de zinnelijke liefde was ingewijd, verspilde geen tijd met het belegeren van huwbare maagden of jongedames van goede reputatie, of ze nu maagd waren of niet. Hij legde spoedig een voorkeur voor een ander soort vrouw aan de dag en zulke vrouwen waren onvermijdelijk de echtgenotes van andere mannen. Dat was een complicatie die echter niet onoplosbaar was, vooral met de medewerking van Mump — die er voor zorgde, dat briefjes discreet werden afgeleverd en ontvangen; dat bloemen alleen voor of na een feestje aankwamen om geen achterdocht te wekken; en dat een dame die zich een ogenblik alleen in de appartementen van Stash bevond, nooit op bewijzen van een ander zou stuiten.
Stash ontdekte dat polo hem noopte zich tot één liefdesaffaire tegelijk te beperken, omdat de dame in kwestie het steevast als haar speciale voorrecht beschouwde om naar het veld te rijden om naar de ploegen te kijken die aan het trainen waren. Het fatsoen eiste, dat er geen twee vrouwen te zien waren die, elk in een grote open wagen, hem tegelijkertijd toejuichten. Maar de ploegen bleven nooit lang achter elkaar in één land en de vurige vrouw van de generaal in Brazilië wist niets af van de jonge maharani in Delhi; de lieftallige Engelse gravin kwam geen enkel gerucht ter ore over de aantrekkelijke jongedame uit San Francisco, die iedere dag in de Old Monterey Polo Club kwam.