'O, ja zeker, je gaat al vooruit, hoor. Je begint door te krijgen wat betrekkelijkheid is. Je bent bijna aan het eind van de les toe.'
De tong van de markiezin gleed doodbedaard van de dijen van Stash terug naar zijn testikels. Ze blies eventjes op zijn schaamhaar en nog eens en hij kon niet verhinderen, dat er een kreun van zijn droge lippen ontsnapte. Als een vurige streep trok ze met het puntje van haar ervaren tong langs de onderkant van zijn gespannen penis en bleef toen één duizelingwekkend ogenblik op de eikel rusten.
'Nee,' zei ze peinzend, 'nee, je kunt je niet voldoende beheersen.' Met een kleine verandering van houding ging ze schrijlings over het lichaam van Stash heen zitten, met haar knieën aan weerszijden van zijn gestrekte dijen. Langzaam, met de bedaardheid van een vrouw van tweeëndertig, trok ze haar dikke rode schaamhaar uit elkaar, opende met de vingers van haar ene hand de lippen van haar vagina en trok met de andere de penis van Stash van zijn buik af tot hij recht omhoog stak. Hij was zo hard dat zij hem stevig tegen moest houden terwijl ze, eindeloos de tijd nemend, zich langzaam op de gezwollen eikel liet zakken. Ze verzamelde haar rijpe lichaam in een zachte pilaar van vlees en zette zich op hem neer. Toen hij helemaal door haar was omsloten, leunde ze naar voren en fluisterde in zijn verwrongen lippen: 'Nu, toe maar.’Stash, bevrijd uit zijn slavernij, greep de knielende vrouw met zijn beide armen om haar middel en zonder zijn penis uit haar stevige schacht terug te trekken, tilde hij haar op en draaide haar om, zodat zij onder hem lag. Met een geweldige stoot stortte hij zich in haar uit, terwijl hij meedogenloos in haar lippen beet en met beide handen in haar borsten kneep. Zodra hij weer op adem was gekomen zei hij: 'Als je het nog eens waagt op mij te rijden! In het vervolg zal ik dat wel doen!'
'O, ho,' fluisterde ze hees, 'deel jij nu de lakens uit? Maar, één van ons is maar bevredigd, beste vriend . . . dus, uit het oogpunt van betrekkelijkheid is de les niet begrepen.'
'O, nee?' Het drong tot haar door dat zijn penis nog steeds in haar vagina zat. Hij groeide weer, nog groter dan tevoren. Hij boorde hem met onregelmatige stoten in haar wachtende lichaam tot zij een hevig orgasme bereikte. En nog steeds bereed hij haar, met opgezwollen bloed, en hield alleen even op om zijn sperma met haar zwarte kanten japon van haar schaamhaar te vegen. De tweede keer had hij al een heleboel geleerd dat hij weten moest, en hij nam de tijd om zichzelf genot te bezorgen, zonder op haar protesten te letten dat hij haar pijn deed, dat hij even moest ophouden, dat hij te groot voor haar was. Zijn tweede orgasme was veel intenser dan het eerste en het leek niet alleen van zijn penis en testikels, maar van zijn hele ruggegraat te komen. De veertienjarige jongen lag, tijdelijk uitgeput, naast het wellustige, verzadigde lichaam van de vrouw. Het vuur in de haard knetterde en ze spraken geen van beiden. Buiten was het donker.
'Claire,' zei Stash, 'ik ga naar je badkamer om een bad te nemen. Bel het meisje om warme chocolade en breng het me daar maar. En daarna.’
'Daarna . . .' onderbrak ze hem, verbaasd over de commandotoon die van de jongen kwam, die ze zojuist zijn eerste les in de liefde had gegeven.
'En daarna hebben we nog een les in betrekkelijkheid. In de slaapkamer. Die bank van je is me te glad.' Zijn stem klonk ruw van zijn nieuwe gezag.
'Maar ... je bent gek!'
Hij pakte haar hand en legde hem op zijn penis. Het hete, kleverige orgaan begon alweer te rijzen en te zwellen, en bewoog onder haar aanraking als een dier. 'Wil je dat ik geen bad neem?' vroeg hij. 'Zullen we dan maar zo naar de slaapkamer gaan?'
'Nee, Stash — nee — ga jij maar in het bad. Ik zal om de chocolade bellen.' Ze bedekte zich haastig met de verfomfaaide japon.
'Vergeet de taartjes niet.'
Die kerstvakantie hield Stash iedere dag eerder op met skiën en bracht hij verder de hele middag in de roze met rode zitkamer of de lavendelkleurige slaapkamer van markiezin de Champery door; hij ging pas weg als het tijd was om thuis te gaan eten. Ze schreef Titiana een briefje, dat ze door een verkoudheid in haar hoofd was verhinderd de gebruikelijke bijeenkomst in het chalet bij te wonen, en gaf met alle genoegen haar dinerafspraken op om het verhaal kracht bij te zetten.
Stash raakte vertrouwd met de lange, langzame stoten, het snelle doordringen, de ondragelijke ingehouden pauzes die ze allebei nog vuriger maakten, de trilling, het terugtrekken, het gezamenlijk kloppen van het bloed — alle hoogte- en dieptepunten van het vrijen. De Française leerde hem hoe hij haar en alle andere vrouwen die hij zou bezitten plezier kon geven, met een sensualiteit die ieder detail verkende. Ze leerde hem net zo schaamteloos te zijn als zijzelf, zodat alles wat in de conventionele seksualiteit was verboden, nooit kans had indruk op hem te maken. Ze leerde hem de vele geraffineerde manieren om zijn mond, zijn tong, zijn tanden en zijn vingers te gebruiken en tussen haar benen te bewegen. Ze leerde hem het belang van geduld en heimelijke zachtheid. Ze leerde hem niets over tederheid of gevoel. . . daarvan was er niets tussen hen ... ze was niet vals, wat ze verder ook was. Als zij afscheid namen, als hij vertrok om weer naar school te gaan, werden er geen beloften gedaan of blikken achterom geworpen. Hij was een jongeman, zij een vrouw die zich niet de luxe veroorloofde ook maar één seconde te geloven dat hij voor iets anders bij haar terug zou komen dan haar lichaam ... en dan nog alleen als hij niemand anders vond waar hij de voorkeur aan gaf. Maar zij wist, dat zij in het hele leven dat zich voor Stash Valensky uitstrekte, een plaats zou innemen die geen andere vrouw ooit zou vullen. Als hij een oude man was en honderd andere vrouwen was vergeten, zou hij zich nog de roze satijn en het licht van het haardvuur en de les in betrekkelijkheid herinneren.