Het volle ronde mondje van de markiezin was sappig als een rijpe vrucht en ze likte nadenkend haar lippen. Ze schoof wat dichter naar Stash toe, die stijf op de roze satijnen bekleding zat, die ze zich — hoewel ze best wist dat het smakeloos was — in haar privévertrekken veroorloofde. Ze stak een mollige witte arm uit, zodat de zwarte kant naar achteren viel en legde haar hand op zijn hoofd. 'Ik mis je krullen,' zei ze zacht, door zijn dikke haar woelend. Hij bleef roerloos rechtop zitten en snoof de onbekende geur van een vrouw in een laaggesneden japon in, die zijn neusvleugels binnendrong. Bij het licht van het haardvuur kon hij uit zijn ooghoek de blauwe schaduw zien daar waar haar borsten begonnen. Haar hand gleed van zijn haar af en begon zijn hals te liefkozen met een volstrekt neutraal gebaar, alsof ze verstrooid een huisdier streelde. Stash voelde tot zijn afgrijselijke verwarring, dat zijn penis in zijn broek stijf was geworden. Hij merkte Claire's blik naar zijn kruis niet op; haar wenkbrauwen gingen slechts onmerkbaar iets omhoog toen haar geoefend oog haar zei wat er was gebeurd. Onbewust speelde ze met zijn oorlelletje, zonder dat ze dichter bij hem ging zitten.
'Nou, wat is nu betrekkelijkheid? Kun je me dat vertellen? Nee,. . . dat dacht ik wel. De les in betrekkelijkheid begint met het besef, dat mijn hand en jouw hals helemaal geen leeftijd hebben. Het is alleen maar vlees in aanraking met ander vlees, maar om de ware betekenis van betrekkelijkheid te begrijpen, moeten we verder gaan .. . veel verder.' Ze liet haar vingers naar de zachte holte onder aan zijn keel dwalen, die in zijn openslaande kraag zichtbaar was en toen liet ze haar hele hand in zijn hemd glijden, vond een tepel en begon die met een vinger te omcirkelen. Stash kreunde hardop en zij dronk het geluid in als een fijnproever — dat was zijn eerste kreun als man, dacht ze en voelde zijn tepel hard worden. Nu zou hij haar nooit vergeten. 'Aha, kleine man, je begint iets van de betrekkelijkheid te begrijpen,' fluisterde ze tegen de jongen die met een tollend hoofd voor zich uit bleef kijken. Wat deed ze nu . . . die vriendin van zijn moeder . . . onmogelijk ... ze bespotte hem weer. In zijn verwarring dacht hij — maar hij wist het niet zeker — dat haar hand die ze uit zijn hemd had teruggetrokken, heel even naar beneden was gevallen, naar zijn kruis, en als een veertje over de stijve bobbel van zijn penis had gestreken. Maar toen knoopte diezelfde snel opgeheven hand voorzichtig zijn hemd los en onthulde zijn sterke jongemannenborst met over het midden een rechte, flauwe schaduw van fijn blond haar. Ze schoof wat dichter naar hem toe, trok zijn hemd naar achteren en liet de vingers van allebei haar handen over zijn halfnaakte, reeds gespierde armen glijden, in zichzelf mompelend: 'Wat ben je toch eigenlijk al volwassen, mijn Stash.' De jongen was zo verbluft, dat hij onbeweeglijk bleef zitten, zelfs toen ze de schaarse, zijden haarplukjes betastte die zo kort geleden onder zijn armen waren ontsproten. Hij schaamde zich over de pijnlijke opzwelling van zijn penis, een bekentenis van zwakheid tegenover deze overheersende vrouw. Hij wist wel wat ze in haar schild voerde. Ze wilde hem zover krijgen dat hij haar aanraakte, en dan zou ze hem voor de voeten werpen dat hij nog maar een kind was. Hij greep de kussens waar hij op zat beet om zich niet te verroeren en haar die voldoening niet te gunnen.
Toen voelde hij dat ze zijn riem losgespte en zijn gulp losknoopte. Ze liet zich op het dikke tapijt glijden. Hij beet met zijn tanden op zijn onderlip in een grimas die zijn gezicht verhardde tot een uitdrukking die er pas tien jaar later van nature op zou verschijnen.
'En nu . . . nu komen we tot de boete, Stash. Jij moet opstaan.' Ze bleef doodstil zitten en wachtte geduldig, hem onafgebroken aankijkend, zonder haar bevel te herhalen. Langzaam stond hij op en zijn broek viel op zijn voeten. Met moeite haar ademhaling bedwingend, keek de vrouw naar de slanke jongeman die voor haar stond en haar niet in de ogen durfde kijken. Door de opening van zijn onderbroek was de dikke uitstekende paal van zijn penis duidelijk te zien.
'Trek je broek uit,' fluisterde ze. Hij gehoorzaamde. Zijn lichaam was prachtig gebouwd en blank, op zijn aan de winterzon blootgestelde grote handen en zijn hals na. Al zijn gewrichten en pezen waren zacht van huid maar toch stevig en duidelijk afgetekend. Er groeide een beetje blond haar op de benen en een donkerder schaduw van grover krullend haar onder aan zijn testikels.
'Stap uitje onderbroek en ga op de bank liggen,' beval ze. 'Raak me niet aan, Stash, anders houd ik op met wat ik met je ga doen. Ik ben de lerares hier en jij doet boete, dus wees gehoorzaam. Als je je ook maar één centimeter verroert, houd ik op met de les, dat zweer ik je.' De dreiging in haar stem klonk echt. Ze trok aan haar japon, zodat hij van haar schouders gleed en haar borsten wipten uit het knellende kant. Ze legde om elke borst een hand en leunde naar hem toe, zodat hij kon zien hoe prachtig vol en zwaar ze waren, met de lichtbruine tepels van een echte roodharige. Hij lag heel stil op het roze satijn en durfde zijn rug niet te buigen en zijn martelende, harde penis omhoog te steken. Ze streek met haar tepels tergend langs zijn gebarsten lippen. 'Verroer je niet!' waarschuwde ze weer en genoot van het ruwe gevoel van zijn jonge, open mond over haar vlees. Toen hij vol vrees en verlangen kreunde en ze met zijn tong wilde aanraken, schoof ze meteen weg. 'O, nee! Ik begin pas!' Heel teer en met zo licht mogelijke aanraking bewoog ze haar volle sappige mond over zijn lichaam, dat zojuist uit de jongenstijd tevoorschijn was gekomen en hield bij elke tepel stil om er even met de punt van haar flitsend tongetje aan te likken. Tenslotte bleef ze even boven zijn penis verwijlen, terwijl hij zijn adem inhield; met haar gladde hoofd als in meditatie gebogen keek ze ernaar en zag hoe hij met kleine rukjes omhoog naar haar mond streefde. Maar zonder hem zelfs ook maar aan te raken ging ze verder naar beneden met haar tong langs de binnenkant van zijn stevige dijen. Toen ze op de bank knielde, was haar japon geleidelijk van haar afgegleden, zodat haar rijpe lichaam in zijn volle omvang van weelderig, geurig vlees was ontbloot, maar vanuit zijn positie op de bank kon hij haar naaktheid niet duidelijk zien zonder zijn hoofd op te tillen. Ze had hem alleen nog maar met haar tepels en haar mond aangeraakt en hij had haar helemaal niet aangeraakt. Knarsetandend en met machteloos gebalde vuisten hoorde hij haar zachte lachje van voldoening, het lachje van een echte fijnproever.