Ze zag dat hij diep ademhaalde. ‘We zullen nog wel zien,’ was het enige wat hij zei.
Zijn moeder glimlachte. ‘Ik weet dat je er zult zijn. Maar ik ga niets tegen de familie zeggen. Als jullie arriveren met onze kleinzoon, zal dat het mooiste verjaardagsgeschenk zijn dat je vader ooit heeft gekregen. Nu kan ik maar beter gaan, lieve Alik. Loop je even mee naar de limousine? De chauffeur staat te wachten om me terug te brengen naar het vliegveld.’
Hij knikte zwijgend.
‘Blaire? Ik geef toe dat ik nooit had verwacht je ooit nog terug te zien, maar ik moet bekennen dat ik het fijn vond om weer met je te praten. Het moederschap doet je duidelijk goed.’
Verbijsterd door dit knappe stukje acteerwerk, zat er voor Blaire niets anders op dan nog even mee te spelen. ‘Dank u. Weet u zeker dat ik Nicky niet even wakker moet maken? Dan kunt u hem nog even vasthouden.’
‘O nee, liefje. Ik heb zelf drie kinderen gekregen. Als je ‘s nachts voor hen moet opstaan, is het zo heerlijk als ze overdag een poosje slapen. Dan kun je ten minste iets doen. Het komende weekend zal ik volop in de gelegenheid zijn om echt kennis met hem te maken...’
Ze kuste Blaire op de wang en verliet de camper.
Alik volgde haar naar buiten, maar niet voordat hij een blik in Blaires richting had geworpen die ze niet kon peilen.
Nu zijn moeder was vertrokken, werd Blaire overspoeld door een golf van opluchting. Ze had zojuist haar ergste nachtmerrie onder ogen gezien en ze kon het nog navertellen!
Ze had nooit kunnen dromen dat zij ooit degene zou zijn die Alik zou smeken om een feest van zijn ouders bij te wonen. Ze wist immers hoe moeilijk dat voor hem was.
Maar ze had het moeten doen om ervoor te zorgen dat haar geheim veilig verborgen bleef.
Als ze het komende weekend naar New York zouden vliegen, zou zijn zoon bij hem zijn. De troost die hij zou putten uit het feit dat hij zijn kind kon vasthouden en koesteren, zou hem op de been houden.
Voordat Nicky wakker werd en Alik terugkeerde, zocht Blaire schone kleren bij elkaar. Ze haastte zich naar de douche. Daaraan had ze dringend behoefte. Op het moment dat ze Mrs. Jarman voor de deur had zien staan, was het zweet haar aan alle kanten uitgebroken, en nu voelde ze zich vies en plakkerig.
‘Hoelang was mijn moeder hier al voordat ik terug kwam?’ vroeg Alik zodra ze uit de douche tevoorschijn kwam met een handdoek rond haar natte haren gewikkeld.
Hij was bezig om Nicky te voeden, die kennelijk door het geluid van het water wakker was geworden.
Ze liep langs hem heen naar de keuken om haar föhn te pakken.
Aliks instinct werkte kennelijk weer feilloos... zoals altijd. Hij kon meedogenloos zijn totdat hij de antwoorden had gekregen waarnaar hij zocht.
‘Een minuut of tien.’ Ze had haar rug naar hem toegewend en stopte met trillende hand de stekker in het stopcontact.
‘Na jouw telefoontje ben ik als een gek naar New York terug geracet om uit te vinden waarom je onze verloving had verbroken en was vertrokken. Moeder heeft altijd volgehouden dat iedereen pas de volgende middag had gemerkt dat je weg was. Tot op de dag van vandaag beweert ze dat zij er niets mee te maken heeft gehad. En in het afgelopen jaar heeft ze nooit een kwaad woord over je gezegd.’ Hij haalde diep adem. ‘Ik ken mijn moeder, Blaire,’ zei hij cynisch. ‘Dit is helemaal niets voor haar. Zo is ze niet. Wat is er die avond werkelijk tussen jullie tweeën gebeurd?’
Blaire draaide zich langzaam om. ‘Helemaal niets.’
Hij staarde in haar ogen, zoekend naar een antwoord op de vragen die hem kwelden.
Het kostte Blaire al haar wilskracht om in zijn ogen te blijven kijken zonder iets te verraden.
‘Daar geloof ik geen snars van!’
Haar hart bonsde in haar keel. Dit is het moment, Blaire, zei ze tegen zichzelf. Als je nu iets zegt, zul je Alik kapot maken. Dan kun je net zo goed een granaat in zijn gezicht laten ontploffen.
Ze trok de handdoek van haar haren. ‘Dat komt omdat jij niet begrijpt hoeveel ze van je houdt. Nu ik Nicky heb, begrijp ik dat soort liefde. Ik zou alles doen om ervoor te zorgen dat mijn zoon van me blijft houden. Je moeder wist hoe verliefd je op mij was. Ze wist dat jij door een hel ging.’ Ze moest een paar keer slikken voordat ze zichzelf weer onder controle had.
‘Nu ze heeft ontdekt dat we samen een baby hebben gekregen, zal ze het toch niet in haar hoofd halen om de moeder van haar kleinzoon in een kwaad daglicht te stellen,’ zei ze met trillende stem. ‘Dat zou ze nooit doen, Alik! Jij bent haar oogappel. Ze wil jullie relatie onder geen beding ruïneren.’
Hij bewoog zich niet. ‘Als dat waar is, waarom verschijnt er dan zo’n doodsbange blik in jouw ogen zodra haar naam ter sprake komt?’
‘Dat komt waarschijnlijk omdat haar naam me herinnert aan de afschuwelijke manier waarop ik jou heb behandeld toen ik onze verloving verbrak en verdween.’