‘Met zijn eigen vlees en bloed, bedoelt u toch zeker!’ riep Blaire uit. ‘Dat was het enige wat ik kon doen!’
‘We zullen eens zien hoe oprecht je bent, als je moet tekenen op het stippellijntje.’
‘Ik wou dat u uw advocaat had meegenomen. Dan zou ik nu die handtekening hebben gezet!’ Door haar pogingen om de pijn te onderdrukken, brak het koude zweet haar uit. De Spaanse Inquisitie was mild geweest vergeleken bij Aliks moeder. Blaire bad in stilte dat ze nu zou vertrekken
‘Jij hebt meer diepgang dan ik had gedacht,’ zei de oudere vrouw nadenkend.
Hoe kan een moeder zoals jij in vredesnaam een zoon hebben gebaard die zo geweldig is als Alik, dacht Blaire. Het leek alsof ze, door aan hem te denken, hem opgeroepen had, want hij verscheen opeens in de deuropening. Zijn blik flitste onmiddellijk naar Blaire. In een fractie van een seconde dacht ze bezorgdheid te zien in zijn groene ogen, maar toen richtte hij zijn blik op zijn moeder.
‘Moeder? Sandy vertelde me dat je me zocht. Wat doe je hier?’ Hij klonk buiten adem.
Mrs. Jarman glimlachte naar haar zoon. ‘Wat is dat nu voor een begroeting? Blaire zal zich afvragen waar je goede manieren zijn gebleven.’
Blaire keek toe terwijl Alik zijn moeder een kus op de wang gaf. ‘Toen ik je gisteren aan de telefoon had, heb je niet gezegd dat je van plan was om naar Warwick te komen.’
‘En jij hebt me niet verteld dat je een zoon hebt!’ kaatste ze terug, maar er klonk geen verwijt door in haar stem.
Opnieuw stond Blaire versteld van haar geraffineerde manipulaties.
‘Toen we hadden opgehangen, realiseerde ik me dat ik de stem van die vrouw eerder had gehoord. Het was Blaires stem! Opeens begreep ik waarom je een vreemde vrouw en haar baby in jouw camper liet wonen. Toen ik me realiseerde dat het mijn kleinkind zou kunnen zijn, dat ik op de achtergrond had horen huilen, besloot ik om hierheen te komen en hem met mijn eigen ogen te zien.’ Ze sloeg haar handen ineen. ‘Hij is jouw evenbeeld toen je zo oud was, Alik. Ik kan bijna niet wachten tot hij wakker wordt en ik hem kan vasthouden!’
De blik in Aliks ogen werd zachter. ‘Hij is een wondertje.’ De liefde in zijn stem ontroerde Blaire zo, dat ze er tranen van in haar ogen kreeg.
‘Dat is hij zeker,’ viel ze hem bij. ‘Voordat jij binnenkwam, zei ik net tegen Blaire dat ik diepe bewondering heb voor het feit dat ze zo eerlijk is geweest om jou te vertellen dat je een zoon hebt. Er zijn tegenwoordig genoeg meisjes die zich helemaal niets gelegen laten liggen aan de biologische vader van hun kind. Blaire zou gewoon met haar verloofde hebben kunnen trouwen, en dan zou jij er nooit achter zijn gekomen dat hij jouw kind grootbracht. Toen jij binnenkwam, vertelde ze me net dat jullie een voogdijregeling gaan afspreken. Zo moet het ook zijn.’ Ze keek even naar haar verzorgde handen.
‘Het spijt me dat het vorig jaar tussen jullie is stuk gelopen. Het heeft kennelijk niet zo mogen zijn. Maar het moet je toch plezier doen dat je zoon wordt opgevoed door zo’n gewetensvolle vrouw als Blaire, Alik.’
Opnieuw flitste Aliks verbijsterde blik naar Blaire, dit keer om bevestiging vragend.
Het jaar daarvoor had Blaire niets anders kunnen doen dan het spelletje meespelen. En nu zat er opnieuw niets anders op.
‘Ik heb je moeder gezegd dat ik van mening ben dat een vader en een zoon in staat moeten zijn elkaar te leren kennen en van elkaar te houden.’
Mrs. Jarman raakte zijn arm aan. ‘Dit is een gedenkwaardige gebeurtenis, lieveling. Het nieuws van Nicky’s geboorte is te fantastisch om nog langer verborgen te houden voor de familie!’ Ze wist haar stem net opgewonden genoeg te laten klinken. ‘Blaire heeft net beloofd dat ze samen met jou en de baby naar huis komt om je vaders verjaardag te vieren. Dat zal een gedenkwaardige avond worden.’
Blaire wendde haar blik af. Niet alleen omdat ze Aliks afstandelijke blik had gezien, maar ook omdat het idee dat ze opnieuw voet zou moeten zetten op het landgoed van de Jarmans om dat document te ondertekenen, haar de stuipen op het lijf joeg. Maar ze had die belofte gedaan. Nu moest ze zich daar ook aan houden.
‘Ik vrees dat het niet mogelijk zal zijn, moeder. Wij zullen dan in Laramie zijn.’
‘Je kunt op zaterdag toch naar New York vliegen voor de party en de volgende dag terugkeren naar Wyoming?’
‘Alsjeblieft, Alik?’ drong Blaire aan. ‘Mijn familie heeft de kans gekregen om Nicky vanaf zijn geboorte mee te maken. Bedenk eens hoe heerlijk het voor jouw familie zal zijn om hem te zien nu hij nog zo klein is. Als ik Laramie verlaat, zal ik het druk krijgen met de voorbereidingen voor mijn huwelijk, en dan zal ik nergens anders meer tijd voor hebben. Nu ik nog hier ben, zou het komende weekend juist heel goed uitkomen.’