‘Zal ik Nicky meenemen?’
‘Ja, graag,’ fluisterde ze.
Er volgde een lange stilte. ‘Welterusten dan maar. Roep me als je iets nodig hebt.’
Ik heb jou nodig.
Hij pakte de baby op en verliet de kamer. Ze zag dat hij de deur op een kier liet staan nadat hij het licht had uitgedaan.
Ze voelde zich nog zo akelig misselijk. Even sloot ze haar ogen en besloot om te wachten met uitkleden tot de misselijkheid was verdwenen. Ze werd pas weer wakker toen het drie uur in de ochtend was. Ze hoorde dat Nicky ook wakker was. Hij had natuurlijk honger. Zo meteen zou hij gaan huilen.
Omdat ze zich nu een stuk beter voelde, liet ze zich van het bed glijden. Sinds hun aankomst had Alik de nachtvoeding voor zijn rekening genomen, en ze wist dat hij zo onderhand doodmoe was. Nu was het haar beurt om hem af te lossen.
Ze besloot geen licht aan te doen en liep op de tast naar de box.
‘O!’ kreet ze toen ze tegen Aliks gespierde lichaam op botste. Hij stak zijn armen uit om te voorkomen dat ze allebei zouden vallen.
‘Wat doe jij uit bed?’ Zijn hese stem, nog dieper door de slaap, klonk vreemd intiem. Hij hield haar nog steeds vast. Toen zijn handen over haar rug gleden, zoals ze vroeger altijd hadden gedaan, begon haar hart zo hard te hameren dat hij het wel moest voelen.
‘Ik... Ik dacht dat het tijd werd dat jij eens een nacht kon doorslapen.’
‘Ben je niet meer misselijk?’ Ze kon zijn warme adem op haar wang voelen. Zijn mond was gevaarlijk dicht bij de hare. Als ze haar hoofd een fractie zou draaien...
‘Nee, het is over.’
Omdat ze vermoedde dat hij niets droeg onder zijn badjas, begon ze in paniek te raken, en ze maakte zich van hem los om Nicky op te pakken. De hemel zij dank dat zij al haar kleren nog droeg.
‘Als we toch allebei op zijn, kan ik net zo goed even zijn flesje warm maken. Goed?’ zei hij.
Nee, doe dat maar niet. T-prima; stamelde ze. Ze kuste Nicky’s krulletjes. ‘Kom maar mee, liefje. Tegen de tijd dat jij een schone luier hebt, heeft papa je flesje klaar.’
Die voorspelling kwam uit. Ze had zich nog maar net in de kussens genesteld toen Alik in de deuropening verscheen.
Zoals altijd had zijn nabijheid invloed op haar ademhaling. ‘Ik heb een glas ijsthee voor je ingeschonken.’ Hij overhandigde haar het glas.
‘Dank je.’
‘Graag gedaan. En nu jouw middernachtelijke hapje, jongeman.’
Tot Blaires ontsteltenis hield hij de fles vast, die de baby luidruchtig begon leeg te slurpen.
Ze voelde in het donker zijn ogen op zich gericht toen ze een slok van de ijsthee nam.
‘Hoe smaakt dat?’
‘Goddelijk.’
‘Goed zo. Helemaal opdrinken. Je mag niet uitdrogen.’
Om te voorkomen dat hij nog langer zo dicht bij haar zou zijn, dronk ze het glas zo snel mogelijk leeg. Hun vingers raakten elkaar toen ze het aan hem teruggaf. In plaats van op te staan en het weg te brengen, zette hij het op de grond en bleef naast haar liggen.
Haar hart hamerde niet langer... het beukte nu tegen haar ribben.
‘Mik_ Ik... Ik voel me nu een stuk beter. Je kunt wel teruggaan naar bed. Ik leg Nicky wel terug.’
‘Ik ben nu toch wakker. Volgens mij voelt hij zich veiliger in het donker, als we allebei bij hem zijn. Dan voelt hij zich geborgen en gekoesterd.’
Haar wangen stonden in vuur en vlam. ‘Wil je de fles even weghalen? Hij moet een boertje laten.’
Ze moest iets doen om de betovering te verbreken die Alik rond haar had geweven. Ze zou Nicky tegen haar schouder houden tot hij in slaap was gevallen.
Maar Alik ging niet weg. Ze voelde dat hij liefkozend over de achterkant van Nicky’s hoofd streelde. ‘Hij is een wondertje, Blaire.’
Ze hapte even naar adem. ‘Ik weet het.’
‘Hoelang duurde de bevalling?’
‘Bijna achtenveertig uur.’
‘Dat moet een eeuwigheid hebben geleken. Heb je erg veel pijn gehad?’
‘Niet echt. Toen ik in het ziekenhuis kwam, hebben ze me iets tegen de pijn gegeven.’
‘Is Rick de hele tijd bij je gebleven?’
‘Nee, hij werkte aan een project buiten de stad.’
Wie hebben je dan bijgestaan?’
‘Mijn ouders en mijn tante Diana.’
‘Als ik het had geweten, zou ik er voor je zijn geweest.’ Zijn hand was naar haar wang gedwaald. Haar lichaam ontwaakte toen ze voelde dat zijn duim haar lippen aanraakte.
‘Ik weet het,’ zei ze met bevende stem, terwijl ze haar hoofd naar de baby boog om zijn liefkozingen te ontwijken. Maar met iedere aanraking wakkerde hij haar verlangen sterker aan, totdat ze niet eens meer in staat was om een kreet van protest te slaken. Het enige wat ze deed, was zacht kreunen. Hij stond op en pakte Nicky van haar over. Nadat hij de baby behoedzaam in zijn bedje had gelegd, keerde hij terug naar het bed.