Hij legde de kaart op de tafel en streek hem glad.
‘Voordat jij uit mijn leven verdween, ontving ik een uitnodiging om een conferentie bij te wonen in Londen. Dat had te maken met de bouw van de Kanaaltunnel. Destijds verkeerde ik echter nog in de waan dat wij zouden gaan trouwen en dat we op huwelijksreis zouden zijn, dus weigerde ik die uitnodiging. Toen ik terugkeerde uit Kentucky kwam ik echter tot de ontdekking dat het leven wel eens anders kan lopen dan je denkt.’
De verbittering in zijn stem sneed door haar hart.
Ze hoorde dat hij diep adem haalde. ‘Toen ik jou nergens kon vinden, ben ik naar Engeland gegaan. Daar heb ik Dominic en Zane ontmoet, die de conferentie ook bijwoonden. Zane is ingenieur en Dom is de man met de visie en de contacten.’
‘Een visie met betrekking tot wat?’ vroeg ze. Ze snakte naar meer informatie. Ze wist zo weinig van zijn leven.
‘Voor het geval we uiteindelijk de voogdijschap zullen delen, denk ik dat je er recht op hebt om te weten dat Zane, Dominic en ik van plan zijn om een traject aan te leggen voor een hogesnelheidstrein dat van Warwick naar San Francisco moet gaan lopen. Een zogenaamde kogeltrein.’
‘Je bedoelt zo’n trein die zich voortbeweegt door middel van een magnetisch veld? Wat fantastisch! Ik herinner me dat ik daar tijdens mij natuurkundelessen over heb gehoord.’
‘Dat zal het zijn, als hij klaar is.’
De manier waarop hij dat zei, maakte haar duidelijk dat hij daar geen moment aan twijfelde.
‘Ons land heeft behoefte aan zo’n transportmiddel!’ riep ze enthousiast uit. ‘Er zijn zoveel mensen die liever het land willen zien als ze reizen, maar ze willen niet zelf rijden of zich zorgen hoeven maken over ongelukken. Hoe snel zal zo’n trein gaan?’
‘Zanes prototype gaat nu al harder dan vierhonderd kilometer per uur.’
‘Ongelofelijk! Dit moet het opwindendste project zijn waaraan je ooit hebt deelgenomen.’
‘Inderdaad.’
Met zijn nuchtere reactie hield hij haar niet voor de gek. Zo’n project moest zijn fantasie enorm hebben geprikkeld. Ze was blij dat de hemel ten minste een van haar gebeden had verhoord en dat het Alik gelukt was om verder te gaan met zijn leven. En dan was er natuurlijk Nicky, die de grootste vreugde in het leven van zijn vader had gebracht.
In een poging om haar emoties onder controle te houden, stond ze op om naar de baby te gaan kijken. Hij lag op zijn rugje rustig naar hen te kijken. De speen was uit zijn mondje gegleden. Ze knielde naast de box.
‘H-hoe ver zijn jullie met het verkrijgen van de rechten op het land?’ stamelde ze.
‘Dom is op dit moment bezig in Utah en Nevada.’
‘Waarom heb je al die verschillende kleuren gebruikt om de lijn te markeren?’
‘Dat zijn de verschillende grondsoorten waarop we moeten werken als we het traject gaan aanleggen.’
‘Ah, nu begrijp ik het. En hoe zit het met deze opgraving?’ Ze stond op, maar bleef naar Nicky kijken. ‘Hoe oud denk je dat de beenderen zijn die ze hier hebben gevonden?’
‘Misschien van 400 v. C. Ze liggen in de hele staat.’
Haar kreet van verbazing was luid genoeg om de baby aan het schrikken te maken. ‘Het spijt me, liefje.’ Ze bukte zich en pakte hem op. Hem heen en weer wiegend, zei ze: ‘Lane vertelde me dat Dr. Fawson nog maar een fractie heeft blootgelegd.’
Alik sprong opeens op. Wil je beweren dat Atwood nog over iets zinnigs heeft gepraat? Heeft hij niet alleen maar geprobeerd om je in bed te krijgen?’
Als ze niet beter wist, zou ze bijna denken dat Alik jaloers was. Maar dat kon niet zo zijn, want hij haatte haar om alles wat ze hem had aangedaan. Ze betwijfelde of hij haar ooit zou vergeven.
Alik rolde de kaart weer op, wat aangaf dat er een einde was gekomen aan hun gesprek. Daar zou ze het mee moeten doen tot ze over drie weken met Nicky terug vloog naar San Diego. En dat zou doorgaan, want zij had zich tot dusver aan de afspraak gehouden en dat zou ze zeker blijven doen.
‘Hij is verliefd op zichzelf. Dat zijn jongens van zijn leeftijd wel meer.’
Het adertje, dat ze al eerder in zijn kaak had zien kloppen als hij geëmotioneerd was, bewoog weer. Zijn groene ogen werden kil toen ze beschuldigend in de hare staarden. ‘Hij is even oud als Rick.’
Haar mond werd droog. Bedenk snel iets, Blaire. ‘Ik ontmoette hem toen ik al zwanger was. Dat maakte onze situatie van het begin af aan al heel anders.’
Ze duwde Nicky in zijn armen. ‘Als jij hem verschoont, maak ik zijn flesje warm.’
Maar hij verliet de kamer niet, zoals ze had gehoopt. ‘Hoe snel heb je hem ontmoet nadat je gevlucht was uit je gevangenis?’
Doe dit alsjeblieft niet, Alik...
‘Hij... Hij kwam naar het huis van mijn ouders om te vragen of ik een sollicitatiebrief voor hem wilde uittypen voor het geval hij zou besluiten om te gaan werken voor een ander bouwbedrijf.’