‘Nee, dat is het nooit als een man zoveel pijn heeft als jij nu lijdt. Maar ik heb net iets gehoord wat jij nog niet weet.’ Alik omklemde zijn telefoon. ‘En dat is?’
‘Ik wil je eerst iets vragen. Wat weet Blaire van mij?’
‘Niets. Wij zijn pas vrienden geworden nadat ze onze verloving had verbroken.’
‘Dus je hebt mijn naam nooit genoemd?’
‘Toevallig ben je vanochtend even ter sprake gekomen. Hoezo?’
‘Toen ik haar aan de telefoon had en me voorstelde, kreeg ik de indruk dat ze had gedacht dat ik een vrouw was.’
‘Dat is toch niet zo ongebruikelijk?’
‘Dat ben ik met je eens, maar ze klonk ongelooflijk opgelucht... denk daar maar eens even over na. Ik bel je over een paar dagen, als de lucht een beetje is opgeklaard. Ik verzeker je dat je alles dan een stuk helderder ziet.’ Hij grinnikte. ‘En als je even tijd hebt, scan dan een foto van je zoon en stuur die via de e-mail naar ons toe? Hannah zal in de wolken zijn. Over een jaar zijn Elizabeth en Nicky waarschijnlijk de beste vriendjes. A bientót, mon camarade.’
Hoofdstuk 4
‘Dr. Jarman, kan ik u even spreken?’
Op de opgraving had hij tijd moeten besteden aan een aantal studenten en door zijn telefoongesprek met Dominic was hij langer weggebleven dan hij van plan was geweest. Bijna twee uur. Hij moest terug naar de camper, dus bleef hij doorlopen. ‘Ik vrees dat ik daar nu geen tijd voor heb, Sandy. Tot de volgende week ben ik niet beschikbaar voor afspraken.’
De jonge studente moest rennen om hem bij te houden. ‘Dit gaat niet over de opgraving. Ik heb gehoord dat Dr. Fawson van plan is een secretaresse aan te nemen die zowel hem als u kan helpen met de administratieve rompslomp. Ik heb aangeboden om dat ‘s avonds te doen, dus hij zei tegen me dat ik maar even bij u moest informeren of u ook een secretaresse wilt.’
Hij bleef staan. ‘Ik waardeer het aanbod, maar ik heb al iemand die me helpt,’ loog hij.
In werkelijkheid wilde hij helemaal geen secretaresse, omdat hij zijn eigen aantekeningen uitwerkte als hij veldwerk verrichtte. De enige keer dat hij een secretaresse had gehad, was toen hij de positie van gastdocent had geaccepteerd in San Diego. Wat de seminariums betrof, die deed hij slechts bij wijze van gunst voor oude collega’s. De laatste keer dat hij dat had gedaan, was in Kentucky geweest... en daarvoor had hij een hoge prijs betaald. Hij was Blaire kwijtgeraakt.
Sandy keek hem strak aan. ‘U bedoelt die vrouw die ik net in uw camper heb gesproken?’
Grote goedheid!
‘Weet zij iets af van archeologie of geologie?’
‘Ze voldoet uitstekend aan mijn eisen,’ zei hij omdat hij niet zo snel iets anders kon bedenken. ‘Wil je Dr. Fawson namens mij bedanken?’ Met grote passen beende hij bij de nijdig kijkende studente vandaan.
Tot zijn opluchting sliepen Blaire en Nicky nog toen hij de camper binnen kwam. Vanuit de deuropening bleef hij naar hen staan kijken.
Nicky lag op zijn rug. Zijn armpjes waren uitgestrekt en zijn handjes waren tot vuistjes gebald.
Blaire lag op haar zij naar de baby toegekeerd. Haar lange haar lag als een waaier uitgespreid op het kussen. Zijn Rapunzel met de glanzende kastanjekleurige manen. Zijn blik gleed over haar klassieke trekken en dwaalde over haar prachtige lichaam en lange, slanke benen. Door de geboorte van de baby was ze wat voluptueuzer geworden. Ze was adembenemend mooi... Als hij zichzelf toestond om terug te denken aan die ene nacht van genot, dan voelde hij die benen weer, verstrengeld met de zijne...
In eerste instantie was ze aandoenlijk verlegen geweest. Hij had haar slechts vastgehouden, totdat haar kristalheldere ogen hem hadden verteld dat ze hem volledig vertrouwde. Toen was hij verloren... Haar reactie was meer geweest dan hij ooit had durven dromen. Hun passie had hen ertoe gedreven om steeds opnieuw de liefde te bedrijven.
Tranen brandden in zijn ogen toen hij zich herinnerde hoe heerlijk het was geweest. Hoe mooi en hoe opwindend. Zijn blik flitste naar zijn zoon. Dat was de nacht dat Nicky was verwekt.
Had ze destijds slechts een rol gespeeld om aan zijn geld te komen? Zo ja, dan was ze een uitstekende actrice. Tijdens die euforische uren had ze hem weten te overtuigen dat ze hem met hart en ziel toebehoorde.
Hij sloot zijn ogen toen de troosteloosheid van het afgelopen jaar hem opnieuw omhulde.
Dominic had hem gewaarschuwd dat de dingen waarschijnlijk niet zo waren als ze leken te zijn.
Je hebt een paar dagen nodig om weer helder te kunnen zien en nadenken, had Dom gezegd.
In Doms geval was het uiteindelijk allemaal goed gekomen. Alik was dolblij voor Hannah en hem.
Maar Blaire was Hannah niet. Zijn handen balden zich tot vuisten. Blaire had voor hem verzwegen dat ze zwanger van hem was.