Hoofdstuk 3
Die nacht deed Blaire geen oog dicht. Ze had nooit verwacht dat Alik van haar zou eisen een maand met hem samen te leven. Hij vroeg het onmogelijke van haar!
Haar hartslag was al niet meer normaal geweest vanaf het moment dat hij haar in de camper had aangetroffen, en ze was bang dat haar hart het zou begeven voordat die maand om was.
Ze zou wel van steen moeten zijn als ze dag en nacht bij hem in de buurt moest zijn, alles met hem delend... behalve zijn bed. Natuurlijk had ze van hem gehouden voordat ze uit elkaar waren gegaan, maar nu ze zag hoe teder en liefhebbend hij hun kind zijn voeding van zes uur gaf, dacht ze dat haar hart uiteen zou barsten van liefde.
Was er iets mooiers dan een sterke, krachtige man die zijn baby met zoveel liefde voedde? Alik speelde geen toneel... hij was oprecht blij met zijn zoon. Als Blaire dat niet diep in haar hart had geweten, zou ze deze precaire missie niet hebben ondernomen.
Nu Alik haar had verteld waartoe hij bereid was, moest ze een besluit nemen. Maar voordat ze hem antwoord gaf, moest ze eerst haar ouders spreken.
Terwijl Alik nog in beslag werd genomen door zijn zoon, glipte ze uit bed, pakte schone kleren uit haar tas en liep met de mobiele telefoon naar de badkamer.
Na de deur gesloten te hebben, draaide ze de kraan volledig open en belde ze naar huis. Haar ouders hadden Alik geadoreerd, en ze waren erg van streek geweest toen ze hadden gehoord dat zij hun verloving had verbroken. Hoewel ze het er niet mee eens waren geweest dat ze Alik iets zou voorliegen, hadden ze haar motief wel begrepen en hadden ze het haar niet kwalijk genomen.
Toen ze hen had verteld dat ze in verwachting was, hadden ze erop gestaan dat ze bij hen introk tot de baby was geboren. Zonder hun liefde en steun zou ze het niet hebben gered. Aangezien ze steeds van mening waren geweest dat Alik op de hoogte moest worden gesteld van de geboorte van zijn zoon, hadden ze achter haar besluit gestaan om naar New York te vliegen.
Net als zij waren ook haar ouders geschokt door zijn ultimatum. Toen ze hen eraan hielp herinneren dat zijn familie schatrijk was en dat ze heel goed in staat waren om Nicky van haar af te pakken, sprak de stilte aan de andere kant van de lijn boekdelen. Haar ouders aanbaden hun kleinzoon. Voor hen zou het ondenkbaar zijn om hem te verliezen.
Blaire wist dat haar ouders het niet breed hadden en dat ze zich een rechtszaak onmogelijk zouden kunnen veroorloven. Zij al evenmin, gezien het geringe salaris dat ze verdiende door thuis de scripties van studenten uit te typen.
Het enige wat haar ouders konden doen, was vragen hen op de hoogte te houden. Ze verzekerden haar dat Nicky en zij bij hen konden terugkeren als de maand voorbij was. Met tranen in haar stem bedankte ze hen. Daarna verbrak ze de verbinding en stapte onder de douche.
Tegen de tijd dat ze uit de badkamer kwam, gekleed in een schone blouse en spijkerbroek, had Alik Nicky in zijn bedje gelegd. Zelf zat hij tegen het hoofdeinde van het bed geleund, als een gevaarlijke panter, wachtend op zijn prooi.
Ze staalde zich voor wat nu zou komen.
‘Dat moet een lang gesprek zijn geweest met Rick. Ik hoop dat je hem hebt gewaarschuwd dat hij het niet in zijn hoofd moet halen om de komende maand ook maar een voet in mijn camper te zetten. Als hij dat doet, is onze afspraak van de baan.’
Om dit toneelstukje tot een goed einde te brengen, moest ze Alik ervan overtuigen dat ze werkelijk een ver loofde had. Dus deed ze net alsof ze woedend was. ‘Waarom neem je aan dat ik me aan die afspraak zal houden?’
Hij keek haar spottend aan. ‘Omdat je niet hebt getracht er vandoor te gaan met Nicky, toen ik lag te slapen.’
‘Ver zou ik niet zijn gekomen,’ erkende ze, naar de borstel reikend om haar haren te doen.
‘Ik ben blij dat je dat onder ogen ziet.’
Als ze werkelijk verloofd was met een andere man, zou die zelfgenoegzame opmerking haar woest hebben gemaakt.
‘Zo is het genoeg, Alik. Je hebt gewonnen. Ik zal de komende maand met je samenwonen. Maar het zou eenvoudiger voor me zijn als je mijn verloofde hier buiten laat. Hij was niet echt blij met deze toestand, maar hij heeft er wel op aangedrongen om jouw voorwaarden te accepteren omdat hij weet dat ik het niet zou overleven als ik Nicky zou verliezen. Zo’n man is hij nu eenmaal, dus zeg alsjeblieft niets meer over hem.’ Haar stem trilde. Afgaand op de manier waarop zijn gezichtsuitdrukking verstarde, nam ze aan dat haar acteerprestaties beter waren dan ze had gehoopt.
‘Ik heb gevraagd om het ontbijt op deze kamer te serveren. Terwijl we daarop wachten, kunnen we een lijstje maken van alle dingen die we moeten kopen om ons huisje bewoonbaar te maken.’
Ze beet op haar lip. ‘Veel ruimte is er niet in de camper.’
‘Dan maken we ruimte. Ik woon liever in een kleine, gerieflijke camper, dan in een kil, groot huis.’