‘Ik heb geen tijd nodig,’ was zijn onomwonden reactie.
‘ik wil de voogdij over Nicky.’
Nu was het haar beurt om te verstarren. Ze moest hem verkeerd verstaan hebben.
Kalm aan, Blaire. Dat zegt hij alleen maar omdat hij ergens de woede moet afreageren die hij het afgelopen jaar heeft opgekropt. Neem niets wat hij zegt nu serieus. Hij ziet er doodmoe uit. Over een paar minuten gaat hij weg en dan is alles voorbij, sprak ze zichzelf toe om de opkomende paniek te bezweren.
Ze deed net alsof ze niets had gehoord en pakte de luiertas op om Nicky’s pyjama te pakken. Ze liep naar het bed en wilde de baby oppakken om hem in zijn bedje te leggen, maar Alik had hem in zijn armen genomen.
‘Ik moet hem klaarmaken voor de nacht, Alik.’
Hij keek naar haar op met een vijandige blik. ‘Ik heb tijd nodig om mijn zoon te leren kennen. Er staan hier twee bedden. Jij ziet er moe uit. Waarom ga jij niet in het andere bed slapen? Dan zorg ik wel voor hem.’
‘Doe niet zo absurd!’ riep ze uit.
‘Ik zie dat je ingeblikte babymelk bij je hebt.’ Hij sprak rustig, alsof hij haar uitbarsting niet had gehoord. ‘Heb je dat gedaan om mij de kans te geven hem te voeden, of geef je hem geen borstvoeding?’
Die intieme vraag bracht haar uit haar evenwicht. Ze had niet verwacht dat hij aan dat soort dingen zou denken. Ze bloosde vurig. Dat was natuurlijk bespottelijk, gezien de nacht die ze samen hadden doorgebracht en waarin ze doorlopend de liefde hadden bedreven. Nicky was daarvan immers het resultaat!
‘Ik heb hem zelf gevoed in het ziekenhuis, maar hij kreeg opeens ernstige huiduitslag. De kinderarts zei dat hij allergisch was voor mijn melk, dus ging ik over op flesvoeding. Thuis gebruik ik iets anders, maar de ingeblikte melk is prima voor op reis.’
Dat ze niet in staat was geweest Nicky zelf te voeden, was een teleurstelling voor haar geweest. Maar vergeleken bij de soms veel ernstigere problemen die andere moeders met hun kindjes hadden, had ze geen recht tot klagen gehad. Nicky deed het prima op flesvoeding.
‘Dan kan ik hem zijn volgende voeding geven. Als je niet kunt slapen met het licht aan, dan mag je het gerust uitdoen. Nicky en ik redden ons ook wel in het donker, nietwaar zoon?’
Dit spelletjes was nu ver genoeg gegaan. Ze nam plaats op de rand van het andere bed. Alik, die volledig in beslag werd genomen door zijn zoon, die pruttelgeluidjes produceerde, weigerde op te kijken.
‘Het is al laat.’ Ze moest iets verzinnen. ‘Ik heb Rick beloofd dat ik hem zou bellen voordat ik naar bed ga.’
‘Ga je gang. Tot dusver heeft onze zoon zich voorbeeldig gedragen. Dit is waarschijnlijk het beste moment om met Rick te praten. Hij moet weten dat ik niet van plan ben om het recht om mijn zoon groot te brengen, op te geven. Integendeel zelfs, ik ben van plan om fulltime vader te worden.’
De stelligheid in zijn toon joeg Blaire de stuipen op het lijf. ‘Dat kun je niet doen! Hij is ook mijn zoon!’
‘Ik vrees dat je daarover had moeten nadenken voordat je deze ochtend onaangekondigd in mijn camper verscheen. Als je denkt dat ik zal toestaan dat hij door een andere man wordt grootgebracht die hij papa zal noemen en die hem zoon noemt, dan ken je mij niet en heb ik jou nooit gekend. Behalve natuurlijk, tijdens die ene nacht... in de bijbelse zin van het woord,’ beet hij haar toe, haar verwondend tot in het diepst van haar ziel.
Ze gleed van de rand van het bed. ‘Waarom ga je niet naar huis om dit allemaal te laten bezinken? Dan doe ik hetzelfde. Morgenochtend, als we weer fris zijn, kunnen we hier tijdens het ontbijt over praten, voordat ik met Nicky naar het vliegveld vertrek.’
Als antwoord legde hij de baby op zijn buik en streelde hem over zijn ruggetje. Nicky bleef tevreden liggen, maar Blaire had het wel kunnen uitschreeuwen.
‘Ik weet dat je kwaad bent, Alik. Daar heb je ook het volste recht toe. Maar laten we alsjeblieft geen ruzie maken in Nicky’s bijzijn. Hij is een onschuldig kind dat alleen maar het beste van ons tweeën verdient. Als je werkelijk deel wilt uitmaken van zijn leven, ben ik bereid om een regeling te treffen.’
Zijn indringende blik hield de hare vast. ‘Ik ben van plan om heel redelijk te zijn. Hoeveel moet ik je betalen om de exclusieve rechten op hem te krijgen? Twee miljoen? Drie? Wat is je prijs? Praat er eerst maar eens over met Rick. Ik ben bereid om te onderhandelen, zolang hij een bedrag noemt dat binnen de perken blijft.’
Vertwijfeld schudde ze haar hoofd. ‘Mijn kind is voor geen enkele prijs te koop.’
Zijn spottende lach bezorgde haar kippenvel. ‘Het is nog maar kort geleden dat je niet kon wachten om mij te vertellen dat hij onze baby was,’ sneerde hij.
‘Houd op, Alik!’
‘Jij bent hier mee begonnen, toen je naar New York kwam en mij confronteerde met dit kleine "voldongen feit".’ Hij wierp haar een minachtend blik toe. ‘Denk je nu echt dat ik je alles zal vergeven omdat je last kreeg van je geweten en besloot om mij toch maar te vertellen dat ik vader was geworden?’ Van woede zwollen de spieren in zijn hals op als koorden. ‘Wij hebben een zoon. Hij is niet een stukje speelgoed dat van de een naar de ander kan worden geschoven. Jij hebt me de eerste zes weken van zijn leven al ontnomen. Het is duidelijk dat je nooit van me hebt gehouden. Omdat je jezelf er niet toe kon brengen met mij te trouwen, is mij de kans ontnomen hem te zien groeien in jouw buik. Dat zal ik niet kunnen vergeten. Maar dat is het verleden.’ Hij richtte zijn blik weer op het kind.