Ze slikte moeizaam toen zijn blik over haar lichaam flitste.
‘Ik heb geen idee waarom je hier bent,’ gromde hij, ‘maar daar is het gat van de deur.’ Hij trok de deur open en bleef staan wachten.
Duizenden keren had ze zich deze confrontatie voorgesteld, maar niets had haar voorbereid op deze diepgewortelde haat. Hij verachtte haar.
‘Alik...’ Zijn houding was zo intimiderend... Nerveus streek ze een lok van haar kastanjekleurige haar achter haar oor. Terwijl ze dat deed, zag ze dat zijn blik naar de diamant flitste die haar ringvinger sierde. De huid rondom zijn mooie, mannelijke mond, werd spierwit.
‘Ik... Ik begrijp hoe kwaad je bent omdat ik hier ben,’ begon ze met trillende stem. ‘Maar het regende zo hard en ik was bang dat ik je zou mislopen als ik in de auto zou blijven zitten, dus ben ik —’
‘Maak dat je wegkomt, Blaire.’ Hij schreeuwde niet. De woorden werden gemompeld, binnensmonds, als een vloek.
Geschrokken deinsde ze achteruit. De man van wie ze altijd zou blijven houden, was veranderd in iemand die ze niet herkende.
Ze had hun verloving moeten verbreken vanwege redenen die hij nooit te weten mocht komen, maar ze had zich niet kunnen indenken dat hij haar ooit zo wreed zou kunnen behandelen.
‘Ik zal weggaan,’ fluisterde ze, ‘zodra ik je heb verteld dat de nacht, die wij samen hebben doorgebracht, consequenties heeft gehad.’
De stilte die op die woorden volgde, was om te snijden. Hij sloot de deur en leunde er tegenaan.
Blaire raapte al haar moed bijeen. ‘We hebben een zoon, die geboren is op negentien augustus. Hij is zes weken oud en hij is Nicholas Regan Jarman gedoopt.’
Toen ze hem had verteld dat ze niet met hem kon trouwen, was ze door een hel gegaan, maar dat was nog niets geweest vergeleken bij wat ze nu voelde. Maar nu ze a had gezegd, moest ze ook b zeggen. ‘Je hebt er recht op te weten dat je vader bent geworden. Vooral omdat ik over twee maanden ga trouwen met een man die hem zal grootbrengen.’
Dat was een leugen. Er was geen andere man. Er zou nooit een andere man zijn. Maar het was van het grootste belang dat Alik geloofde dat ze met iemand anders verloofd was. Ze had de ring, die ze nu droeg van haar tante geleend. De missie die ze moest volbrengen, was precair, en haar leugens moesten zo waarheidsgetrouw klinken als maar mogelijk was.
Zijn gezicht was nu helemaal lijkbleek geworden.
‘Ik vond dat ik je dit persoonlijk moest vertellen,’ vervolgde ze. ‘Dat verdien je. Maar Nicky en ik mochten niet reizen voordat we allebei onze laatste controle hadden gehad in het ziekenhuis.’
De sardonische stand van zijn wenkbrauwen vertelde haar wat hij dacht van haar leugens. Hij deed een dreigende stap in haar richting.
Door de beweging werd haar aandacht getrokken naar het witte T-shirt dat zijn brede borst omspande. Daaronder droeg hij een spijkerbroek die zijn krachtige dijbenen als een tweede huid omhulde. Zijn mannelijkheid was overweldigend. Het was al zo lang geleden dat ze naast hem had gelegen en ze elkaar hadden liefgehad.
‘Als je dit verhaal een beetje geloofwaardig had willen laten klinken, zou je het bewijs hebben meegebracht.’
Zijn bijtende spot sneed als een mes door haar hart. Ze hield haar adem in. ‘Dat wilde ik ook wel, maar hij is jouw evenbeeld. Aangezien ik ervan overtuigd ben dat niemand hier op de hoogte is van de relatie die wij hebben gehad, probeerde ik je privacy te respecteren en heb ik hem achtergelaten bij de babysitter van het hotel. Ik wilde je niet in verlegenheid brengen. Zelfs de twee studenten die me jouw camper hebben aangewezen, weten niet wie ik hen.’
Zijn vernietigende blik joeg haar in de richting van de deur. Tot dusverre had ze zich goed gehouden, maar als ze nog langer bleef, zou ze niet in staat zijn om de tranen tegen te houden die achter haar ogen brandden.
‘Wat je doet met deze informatie, moet je zelf weten, Alik. Ik logeer tot morgenochtend elf uur in de Bluebird Inn in Warwick. Als... Als je je zoontje wilt zien,’ stamelde ze.
Na de deur achter zich dicht getrokken te hebben, rende ze naar haar auto. Dat voorkwam echter niet dat ze tot op haar huid nat regende. Ze verwachtte niet dat Alik achter haar zou aankomen, maar toch keek ze in haar spiegels totdat de camper uit het zicht was verdwenen.
Angst en opwinding hadden om voorrang gestreden tijdens dit weerzien. De spanning had haar zo van slag gemaakt dat ze niet in staat was om haar voet rustig op het gaspedaal te houden. Ze haalde diep adem om te kalmeren.
Je hebt het gedaan, Blaire. Je hebt hem de waarheid verteld. Het maakt niet uit dat je een enorm risico hebt genomen. Je hebt naar eer en geweten gehandeld. Hij had hier recht op, en je hebt het gedaan, stelde ze zichzelf gerust.
Tegen de tijd dat ze Warwick had bereikt, motregende het. Toen ze de vorige dag uit San Diego was vertrokken, was de hemel stralend blauw geweest. Alleen een missie, die van zo’n vitaal belang was als deze, had haar kunnen dwingen om een tweede keer naar New York te vliegen...