‘Hannah was de heldin, en ik ben heel trots op haar, maar ik laat haar nooit meer uit mijn ogen. Voor het geval ik het nog niet eerder heb gezegd, ik ben Zane en jou reuze dankbaar dat jullie er voor me waren op de avond voor mijn huwelijk. Daar zou ik niet door zijn gekomen zonder mijn vrienden.’
‘Wat?’ riep Hannah uit, zich nog steeds afvragend wat hij had gedaan nadat hij Elizabeths kamer had verlaten.
Zijn ogen glansden mysterieus. ‘Hannah maakt nu deel uit van ons team, Alik, maar eerst gaan we op huwelijksreis. Die is gisteravond al begonnen. Wil jij tegen Zane zeggen dat ik binnenkort contact met hem opneem?’
‘Maar dat binnenkort kon nog wel eens een tijdje duren,’ mompelde hij tegen haar lippen terwijl hij op de tast de hoorn teruglegde op de haak.
Het lijkt wel een sprookje, zult u denken, maar
weet u wát pas op een sprookje lijkt? KUSSEN BIJ
MAANLICHT (Bouquet 3353), het nieuwste verhaal
van FIONA HARPER! Iets met een verloren schoentje
en een prins, dus... Vanaf 6 november 2012 in onze
webwinkel en in de Nederlandse winkels, in België
vanaf 10 januari 2013.
Colofon
© 2000 Rebecca Winters
Oorspronkelijke titel: The Billionaire and the Baby
Originele uitgave verschenen bij
Mills & Boon Ltd., London
Deze uitgave is uitgegeven in samenwerking met
Harlequin Enterprises II B.V./S.à.r.l.
ISBN 978 90 347 4367 1
Vertaling: Janke Ouwehand
© Nederlandse uitgave: Harlequin Holland
Bouquet Favorieten 1ste druk oktober 2012
Eerder verschenen in 2005
Zetwerk: Mat-Zet B.V., Soest
Lithografie: Projectcolor, Hoofddorp
Druk: Blackprint CPI, Barcelona
Harlequin Holland
Antwoordnummer 17526
1000 TN Amsterdam
Tel. lezersservice 0348-478019
Webwinkel www.harlequin.nl
De merken BOUQUET en HARLEQUIN(g) zijn gedeponeerd onder de nummers 328710 en 328708.
Niets uit deze uitgave mag worden verveelvoudigd en/of openbaar gemaakt door middel van druk, fotokopie, microfilm of op welke andere wijze dan ook zonder voorafgaande schriftelijke toestemming van de uitgever. Alle in dit verhaal voorkomende personen zijn ontleend aan de fantasie van de schrijver. Elke gelijkenis met bestaande personen berust op toeval.
Alle Harlequin-uitgaven worden gedrukt op chloorvrij papier.
Korte inhoud
Drie vrienden worden onverwacht vader...
Papa’s trots
REBECCA WINTERS
Een jaar nadat Blaire Alik in de steek heeft gelaten, staat ze met een bundeltje in haar armen voor zijn neus. Hij wil haar wegsturen, maar één blik op het schattige jongetje, en hij is om: hij heeft er alles voor over om zijn zoon te leren kennen. Alleen... zal hij Blaire ooit kunnen vergeven?
Hoofdstuk 1
Blaire Regan stapte uit de huurauto en sloot het portier af. De vroege ochtendlucht geurde naar regen. Het zou niet lang meer duren eer die zou gaan vallen. Na even om zich heen te hebben gekeken, liep ze op een stel studenten af, die net uit een van de campers aan de rand van het terrein kwamen. ‘Mag ik even iets vragen? Kunnen jullie me vertellen waar ik Dr. Alik Jarman, de geoloog, kan vinden? Ik heb begrepen dat hij bij dit project betrokken is.’
Het had haar dagen gekost om erachter te komen waar Alik uithing. Tijdens die zoektocht was haar telefoonrekening tot astronomische hoogte gestegen aangezien ze een fiks aantal universiteiten had moeten bellen om hem te traceren. Ten slotte was ze hier in Warwick, even buiten New York, beland, waar men bezig was met een archeologische opgraving.
Twee hoofden draaiden zich tegelijkertijd in haar richting. De bewondering die in hun blik verscheen, was natuurlijk vleiend, maar op dit moment was ze te bang en te nerveus om die op waarde te schatten. Haar benen trilden zo, dat het een wonder was dat ze nog kon staan!
De blonde jongen glimlachte. ‘Hij woont in de camper die helemaal aan het einde van de rij staat.’
Een wonder! Ze was werkelijk op de juiste plek beland! ‘Ben, je een van zijn studentes uit New York?’ vroeg de andere student, haar een hoopvolle blik toezendend.
Hoewel het niemand iets aanging waarom ze hier was, kon ze het hem niet kwalijk nemen dat hij probeerde met haar te flirten. Het was begin oktober, de colleges waren amper begonnen, dus het was logisch dat ze aannamen dat ze een van de studenten was die meewerkten aan de opgraving.
‘Nee,’ antwoordde ze. ‘Bedankt voor jullie hulp.’
‘Niets te danken,’ hoorde ze een van hen nog zeggen terwijl ze terugliep naar haar auto.
Ze stapte weer in en startte de motor. De weg was niet meer dan een aangestampt zandpad. Dikke regendruppels spatten uiteen op haar voorruit. Het zou niet lang meer duren voor dit hele terrein in één grote modderpoel veranderde.
Hoe dichter ze Aliks tijdelijke behuizing naderde, des te sneller begon haar hart te kloppen. Ze hoorde het bloed in haar oren suizen.