En dat was hem gelukt, dacht ze met een glimlach. Nu was het tijd om hem wakker te maken, voordat de baby zich zou roeren.
De vorige avond had Lisa aangeboden om te blijven logeren en de zorg voor de baby voor haar rekening te nemen zodat Dominic en Hannah konden uitslapen. Maar Dominic had haar toevertrouwd dat hij zijn gezin graag voor zichzelf wilde hebben, dus was Lisa vertrokken met de belofte dat ze elkaar spoedig zouden weerzien.
‘Bonjour, mon amour,’ fluisterde ze in zijn oor. Je t’aime.’ Ze keek naar zijn ogen, die langzaam opengingen. Het vuur dat ze er de vorige avond in had gezien, brandde heter dan ooit tevoren. Hij strekte zijn hand om haar hoofd naar het zijne te trekken.
‘Kus me, dan weet ik dat je echt bent.’
Ze voldeed maar wat graag aan dat verzoek, maar hij was degene die haar mond in bezit nam en haar naar duizelingwekkende hoogtes voerde, die alleen mensen kenden die zo van elkaar hielden als zij.
Veel later, toen ze in zijn armen lag en ze nagenoten van hun liefdesspel, werd hij opeens ernstig.
‘Gisteravond, toen ik hoorde dat je het bos was in gegaan om die jongen te redden en ik wist dat jullie het risico liepen om levend te verbranden, dacht ik even dat ik zou sterven. Beloof me dat je nooit weer zoiets heldhaftigs zult doen, Hannah. Mijn hart zou het niet kunnen verdragen.’
Ze voelde dat hij meende wat hij zei.
‘Dat beloof ik je. Jij bent te belangrijk voor mij, en ik wil de tijd die wij samen kunnen hebben niet in de waagschaal stellen.’
Hij kuste haar vurig. ‘Wakker worden naast jou... Nu realiseer ik me dat ik nooit weer wakker wil worden zonder jou. Denk je —’
‘Ja, liefste. Ik wil iedere ochtend van ons leven van je houden. Eigenlijk kan ik niet wachten om je te helpen bij je project. We zouden een camper kunnen kopen. Dan kunnen we samen de rest van het land door reizen en het werk misschien wel in de helft van de tijd klaren. Elizabeth zal het prachtig vinden, want dan is ze vierentwintig uur per dag bij haar papa. En ik zal het heerlijk vinden, want dan kan ik dag en nacht van je houden en voor je zorgen.’
Licht vlamde op in zijn donkere ogen. ‘Dat meen je echt, hè?’
‘Met mijn hele hart, Dominic.’
Hij greep haar hand en drukte er een kus op. ‘En je studie dan?’
‘Die is belangrijk voor me, maar dat kan wel even wachten. Er is nu iets wat veel belangrijker is.’
‘En dat is?’ fluisterde hij.
‘We moeten zo snel mogelijk een broertje of zusje voor Elizabeth maken. Als ze enig kind blijft, dan wordt ze tot in de grond verwend. Hoe sneller we een tweede baby krijgen, die jij kunt adoreren, des te sneller is ze over haar jaloezie heen.’
De glimlach, waarnaar ze had gesnakt, brak door op zijn gebruinde gezicht. ‘Denk je dat ze zoveel van me houdt?’
‘Op die domme vraag weiger ik antwoord te geven. Als jij je niet de manier waarop ze zich in jouw armen wierp, kunt herinneren, dan mankeert er iets aan je geheugen!’
Hij schaterde het uit. ‘Ik denk dat die rodeobewegingen in de genen van de Carrs zitten.’
Hannah glimlachte geheimzinnig. ‘Ik neem aan dat we dat pas zeker weten als baby nummer twee is gearriveerd.’
Hij keek haar hartstochtelijk aan. ‘Ik hoop dat ik je al zwanger heb gemaakt.’
‘Dat kun je nooit zo graag willen als ik.’
‘Je hebt me beloofd dat je me zou vertellen wat je tegen Elizabeth hebt gezegd toen ze mij naar het ziekenhuis brachten. Hoelang houd je me nog in spanning?’
‘Ik dacht dat ik je vannacht alles had verteld wat je wilde weten.’
‘Ik wil het nog eens horen, lieveling.’
‘Jij schaamt je ook nergens voor, hè?’
‘Nee. Kom eens dichterbij. Je bent veel te ver weg.’
‘Eerst moet ik iets doen.’
Hij trok vragend zijn wenkbrauwen op. ‘En dat is?’
‘Ik moet telefoneren.’
‘Nu?’ Hij klonk gekwetst.
‘Ik vrees van wel.’ Ze reikte over zijn lichaam naar de telefoon die op het nachtkastje stond. ‘Ik heb het nummer van de Executive Inn nodig,’ zei ze tegen de telefoniste.
Dominic verhief zich op een elleboog en keek vragend op haar neer.
Ze streek met haar wijsvinger langs zijn lippen. ‘Nog even geduld, mijn liefste. Mr. Jarman, alstublieft. Ik weet zijn kamernummer niet.’
Dominic staarde haar aan. ‘Is Alik in Laramie?’
Zodra ze de stem van zijn vriend hoorde, zei ze: ‘Alik? Je spreekt met Hannah.’ Opeens sprongen de tranen in haar ogen en was haar keel dichtgesnoerd. ‘Je had gelijk. Dominic is gisteren teruggekomen uit Vence. Hij ligt nu naast me en wil graag even met je praten.’
De daaropvolgende minuten vervulden Hannah met blijdschap. Haar echtgenoot bracht zijn vriend op de hoogte van haar heldendaad. Tussen de zinnen door bleef hij haar kussen.