‘Wat voor nieuwe baan?’ wilde hij weten, en opeens klonk hij heel erg als Dominic.
Ze sloeg haar ogen neer. ‘Ik dacht dat Dominic je dat wel had verteld.’
‘Zane en ik hebben al een tijdje geen contact meer met hem gehad. Hij heeft ons alleen verteld dat hij naar Europa zou vliegen in verband met familieomstandigheden. Ik dacht dat hij inmiddels wel terug zou zijn.’
Dominic was in Frankrijk?
De pijn in haar hart werd nog intenser. Dat kon slechts één ding betekenen. Hij wilde zijn moeder persoonlijk op de hoogte brengen van hun scheiding.
‘Dominic is hier, ongeveer een week geleden nog geweest. Hij is slechts één nacht gebleven. Ik neem aan dat hij de volgende ochtend rechtstreeks naar het vliegveld van Denver is gereden.’
Alik keek haar bezorgd aan. ‘Je moet het me maar niet kwalijk nemen als ik dit zeg, maar je ziet er beroerd uit. Wat is er aan de hand, Hannah? Vertel het me alsjeblieft. Je kunt met mij praten. Ik verzeker je dat het onder ons zal blijven.’
Het had ook geen zin om de waarheid voor hem verborgen te houden. Hij was een van Dominics beste vrienden en zou het uiteindelijk toch te horen krijgen.
‘We gaan scheiden. Ik ben bij mijn advocaat geweest.’
‘O nee!’
Voordat ze wist wat er gebeurde, had hij zijn armen om haar heen geslagen. Zijn medeleven opende de sluizen van haar verdriet. Terwijl hij haar zacht in zijn armen heen en weer wiegde, vertelde ze hem alles.
Toen ze zich uiteindelijk realiseerde dat ze zichzelf eigenlijk een beetje voor gek zette, maakte ze zich los en boende over haar ogen.
‘Het spijt me dat ik me zo heb laten gaan.’ Om haar schaamte te verbergen begon ze de rest van de wandtegeltjes in dozen te bergen.
Met een grimmige uitdrukking op zijn gezicht begon hij haar te helpen. ‘Dominic is een stommeling. Maar dat komt omdat hij zo van je houdt. Op een dag wordt hij echt wel wakker, Hannah.’
‘Dat weet je nooit.’
Hij pakte haar hand. ‘Ja, dat weet ik wel. Want ik ken zijn hart, en nu ken ik het jouwe. Kom, laten we de boel hier opruimen en daarna neem ik je mee uit eten.’
Ze slaakte een diepe zucht. ‘Daar zeg ik geen nee op.’
‘Goed zo.’ Hij zond haar een bemoedigende glimlach en hielp haar daarna de dozen te vullen. Opeens schoot hij in de lach.
Ondanks haar pijn moest ze glimlachen. Wat is er?’
‘Ik moet zo’n wandtegeltje hebben voor in mijn camper. Ik denk dat ik hem op de deur spijker.’
Hannah keek ernaar. ‘Beste man, kun je me vertellen waar je baas is?’ De cowboy uit Wyoming staarde haar aan, spuugde zijn pruimtabak uit en antwoordde: ‘Die smeerlap moet nog geboren worden.’
‘Dat is een van mijn favorieten. Die verkoopt goed.’
‘Hoeveel krijg je van me?’
‘Jij mag hem gratis hebben. En geef Zane een van deze oude kaarten van de route van de Pony Express. Misschien heeft het voor hem wel sentimentele waarde aangezien hij uit San Francisco komt.’
‘Mag ik er ook eentje?’
Ze was bereid geweest om Zane en Alik aardig te vinden omdat ze Dominics vrienden waren. Maar pas sinds die dag realiseerde ze zich hoe bijzonder ze waren.
Alik was bij het museum opgedoken tijdens een van de moeilijkste moment in haar leven. Hoewel ze van mening was dat haar huwelijk voorbij was, vond ze het toch vreselijk lief van Alik dat hij erop aandrong de moed niet te verliezen.
Uiteindelijk was alles verpakt in dozen. Ze keek om zich heen. ‘Dankzij jou is alles al klaar.’
‘Graag gedaan. Zal ik die dozen naar de auto brengen?’
‘Daar zou ik je heel dankbaar voor zijn.’
Terwijl hij buiten was, rinkelde haar mobiele telefoon. Haar hart begon onmiddellijk te bonzen. Dominic?
Ze bracht de telefoon naar haar oor en zei hallo, biddend dat ze zijn stem zou horen. Het was al zo lang geleden...
Hoofdstuk 10
‘Hallo, je spreekt met Colleen.’
Hannahs ogen werden groot van verbazing. ‘Colleen!
Hoe gaat het met je?’
‘Met mij gaat het prima, maar ik bel je over de brigade.’
‘Wat is er aan de hand?’
‘Er wordt een kind vermist in de omgeving van de Snowy Range, vlakbij het Libby Flats Wildflower Trail. Ik zal iedereen alles precies vertellen als we allemaal verzameld zijn. Hoe snel kun je op mijn ranch zijn?’
‘Zodra ik een babysitter voor Elizabeth heb gevonden.’
‘Ik wist dat ik op jou kon rekenen, liefje.’
Hannah verbrak de verbinding en zei tegen Alik dat ze zijn uitnodiging voor dat etentje graag een andere keer zou aannemen. Toen ze hem vertelde wat er aan de hand was, bood hij aan het museum af te sluiten. Ze konden elkaar misschien later op de avond nog treffen in het Executive Inn of de volgende ochtend verder praten.