‘Hij zit als gegoten en je ziet er snoezig uit.’ Ze kuste de baby op haar neusje en droeg haar naar de rand van het kinderbadje. Het water voelde warm aan. ‘Je zult dit heerlijk vinden, Elizabeth.’
‘En ik ook,’ zei een diepe stem achter haar. Hannah draaide haar hoofd om en zag Dominic uit het water stappen. Hij moest eerst een duik hebben genomen in het diepe bad. Als een Griekse god zag hij eruit, verrijzend uit de zee. Het water had zijn donkere haar glad gemaakt. Waterdruppels glinsterden op de gebronsde huid van zijn gespierde lichaam. Zijn borst was bedekt met donker haar dat in een V-vorm verdween achter de tailleband van zijn zwembroek.
Opnieuw raakte zijn fysieke schoonheid Hannah als een stomp in haar maag. Ze kon amper ademhalen.
Dominic nam de baby van haar over en begon in het Frans tegen haar te praten. Behoedzaam liet hij zich op zijn hurken zakken en hield haar naast zich in het water.
De baby huilde niet. Ze staarde hem slechts adorerend aan, precies op dezelfde manier als Hannah keek — totdat ze zichzelf tot de orde riep. Snel draaide ze zich om en pakte een stoel die ze aan de rand van het bad neerzette om te kunnen kijken.
Langzaam liet hij de baby op haar rug rondjes maken. Iedere keer liet hij een paar druppels water op haar gezichtje vallen. Dat kietelde kennelijk, want Elizabeth schaterde het uit. ‘Dat vind je leuk, hè petite?’
Het absolute vertrouwen in die babyogen bracht een glimlach naar zijn lippen en veroorzaakte een brok in Hannahs keel.
Zo glimlachte hij ook eens naar mij... De pijn in haar hart werd zo groot dat ze het bijna uitschreeuwde. Ze had geen idee hoe ze de komende nacht zou moeten doorkomen, als er weer moest worden geregeld dat ze apart konden slapen.
In tegenstelling tot zijn moeder wist Hannah dat ze niet zou kunnen leven in een schijnhuwelijk. Als Dominic niet snel veranderde, zou ze contact opnemen met Mr. Moench en een scheiding aanvragen. Dat zou ook betekenen dat er een bezoekregeling zou moeten worden getroffen.
Wat tragisch dat de advocaat haar nu juist die dag had verteld dat de adoptie rond was.
De baby aanbad haar nieuwe papa, en hij hield van haar. Het was een genot om getuige te zijn van de band die ze hadden. Hij leek Elizabeth te leren om met haar beentjes te trappelen. Het water spatte in zijn gezicht, en hij schaterde het uit.
Uiteindelijk haalde Hannah een omslagdoek uit de luiertas en liep terug naar de rand van het bad. ‘Ik vind het afschuwelijk dat ik de pret moet bederven, maar Hannah had allang in haar bedje moeten liggen.’
Dominic keek op. Hun ogen maakten contact. ‘Is het al zo laat?’
‘Jullie hadden zoveel plezier. Je moet de tijd vergeten zijn. Ik zal haar even aankleden. Waarom ga jij niet nog een paar baantjes trekken, terwijl ik dat doe?’
Zijn blik was gesloten. ‘Dat is misschien een goed idee. ‘Kom, mignonne, het is uit met de pret. Terug naar je mammie.’
Hij tilde de glibberige baby op zodat Hannah haar in de omslagdoek kon wikkelen. Met een paar grote passen bereikte hij het diepe gedeelte van het bad en dook erin.
Tien minuten later voegde hij zich weer bij hen. Inmiddels had Hannah Elizabeth in het kinderzitje in de auto gezet. Vanuit haar ooghoek zag ze dat hij een helblauw T-shirt had aangetrokken. Hij kwam rechtstreeks onder de douche vandaan. Ze rook de vage geur van limoen.
Allemachtig! Hij zag er geweldig uit en rook goddelijk! Onwillekeurig omklemde ze de randen van haar stoel. Dit uitje was een grote vergissing geweest.
Dominic schoof achter het stuur. ‘Ik heb de voorlopige plannen van de architect bij me. Voordat je vanavond gaat slapen, moet je die even bekijken om te zien of je ermee akkoord gaat. Hij verwacht dat we correcties aanbrengen, dus je kunt gerust op de tekeningen schrijven.’
Hannah had naar hem geluisterd, maar het enige wat ze echt hoorde, was: ‘Voordat je vanavond gaat slapen.’
Hij had het niet duidelijker kunnen maken dat hij omwille van Elizabeth in dit huwelijk bleef. De twee weken waarin ze gescheiden waren geweest hadden kennelijk zijn vastberadenheid om het leven van zijn ouders te imiteren alleen maar groter gemaakt. Een manier van leven die ze verafschuwde en waar ze niets van wilde weten!
Ze hield haar mond totdat Dominic de baby een flesje had gegeven en haar naar bed had gebracht. Toen hij de kamer binnen kwam, zat ze op de bank op hem te wachten.
Hij bleef met zijn handen op zijn heupen voor haar staan. Zijn blik flitste naar de koker die op de tafel lag. ‘Je hebt de tekeningen dus nog niet bekeken. Geen enkele vrouw die ik ken, zou haar nieuwsgierigheid zo lang in bedwang hebben kunnen houden.’
Opnieuw sneed de pijn door haar hart, ‘Maar ik ben dan ook niet zoals al die andere vrouwen die jij kent,’ antwoordde ze zacht. ‘Het is zinloos om naar die blauwdrukken te kijken.’