Hij kuste haar neusje. ‘Ik vraag me af waar je fopspeen is. Ik denk dat je daarmee wel zult gaan slapen. Laten we die maar eens even gaan zoeken.’
Hij legde haar tegen zijn schouder, stond op en liep naar de commode waarop de luiertas stond. Hij herinnerde zich dat Hannah daar wat speelgoed had ingepakt.
Drie van de vier vakken waren leeg. Hij ritste het vierde open en vond waarnaar hij zocht tussen de bladzijden van wat, naar hij aannam, een babytijdschrift was. Ze was vast vergeten dat ze dat hierin had gestopt.
Misschien moest hij in plaats van een koude douche, een poosje adviezen aan ouders gaan lezen, om zijn aanstaande bruid uit zijn gedachten te zetten. Ze bevond zich immers aan de andere zijde van de muur. Slechts enkele meters van hem verwijderd... Als hij naar haar toe zou gaan, zou ze hem niet weigeren.
Na diep ademgehaald te hebben, haalde hij het tij d-schrift en de speen uit de tas. Het tijdschrift gooide hij op het bed naast het ledikantje. ‘Tijd om te gaan slapen, mignonne.’
Hij gaf Elizabeth de speen en legde haar in het bedje. Daarna nam hij plaats op de rand van het bed zodat hij haar door de spijlen heen in de gaten kon houden.
Toen haar oogjes langzaam dicht zakten, plooide zich een glimlach om zijn mond. Het zou nu niet lang meer duren eer ze in slaap viel. Terwijl hij daarop wachtte, reikte hij naar het tijdschrift.
U.S Economics. Wie zijn de 289 multimiljonairs van Amerika?’
Dat gewraakte artikel met foto’s, genomen door bloeddorstige paparazzi. Het bloed steeg naar zijn hoofd.
Omdat hij er te laat achter was gekomen, was hij niet in staat geweest om te voorkomen dat zijn naam werd genoemd. Als hij het tijdschrift had aangeklaagd, zou de roddelpers daar lucht van hebben gekregen. Dan zou er een mediahype zijn ontstaan, waarbij hij en zijn familie nog meer publiciteit zouden hebben gekregen. Dat was iets wat hij koste wat kost had willen vermijden.
Niets was meer heilig tegenwoordig.
Hij stond op om het blad weg te smijten. Toen realiseerde hij zich opeens iets.
Hannah had dit artikel gelezen. Ze had vanaf het begin geweten wie hij was.
‘Dom?’
‘Ik hoorde dat het motorbootje jullie langszij bracht. Fijn dat jullie er zijn. Kom binnen, alsjeblieft.’
Dominic keek toe terwijl Alik en Zane de studeerkamer van het jacht binnen kwamen, dat hij had klaargemaakt voor zijn huwelijksreis. Alles wat hij had kunnen bedenken om haar gelukkig te maken
Hannah had geen gemakkelijk leven gehad. Hij wilde alle gemis goedmaken en haar pijn wegnemen. Van haar houden tot in alle eeuwigheid.
‘Ga zitten, mes camerades.’
Beide mannen bleven echter staan. Alik sprak als eerste. Wat is er aan de hand, Dominic? Toen we aanboden om een vrijgezellenfuif voor je te organiseren, beweerde je dat je de laatste avond thuis wilde doorbrengen.’
Dominic nam een slok van de champagne, de beste fles die hij had kunnen vinden in de wijnkelder van de villa. ‘Ik ben bij Elizabeth gebleven tot ze in slaap was gevallen. Daarna besloot ik gebruik te maken van mijn laatste nacht van vrijheid.’
Zane schudde zijn hoofd. ‘Jij bent de enige bruidegom die ik ooit heb meegemaakt die niet twijfelde. Vertel ons nu dan maar eens waarom je ons midden in de nacht uit bed hebt getrommeld voor dit privéfeestje.’
‘Je treedt over iets minder dan negen uur in het huwelijk,’ viel Alik zijn vriend bij. ‘Wat bezielt je?’ Hij staarde veelzeggend naar het glas in Dominics hand.
‘Maak je maar geen zorgen, ik ben niet dronken. Dit is pas mijn eerste glas, hoewel het tijdens vrijgezellenfeestjes toch de bedoeling schijnt te zijn dat er flink wordt gedronken,’ zei hij spottend omdat Alik hem begon te irriteren. Dat deden ze allebei.
Zane nam schrijlings plaats op een stoel. ‘Dom... dit moet iets te maken hebben met je vader. Heeft hij vanavond iets onvergeeflijks gedaan of gezegd?’
‘Heeft hij Hannah gekwetst?’ wilde Alik weten.
Dominic staarde in zijn glas. ‘Ja, dat is allemaal gebeurd, maar ik wil liever niet over hem praten.’ Mon Dieu, ik wil alleen dat die pijn stopt, ging het door hem heen.
‘Hier, ik heb twee glazen voor jullie neergezet. En voor het geval jullie het nog niet weten... ik heb deze fles bewaard voor een zeer bijzondere gelegenheid.’
‘Bewaar dan de rest voor het moment dat Hannah aan boord is, dan kunnen jullie er samen van genieten.’
‘Nee, dit is voor mijn vrienden.’ Hij keek hen aan. ‘Jullie hebben me nog nooit in de steek gelaten.’
‘Grote goedheid,’ mompelde Zane fronsend. ‘Vertel op, man! Waar zit je mee?’
Dominic zette zijn glas op de tafel. De champagne smaakte opeens bitter. Had hij hen maar niet gebeld. Hij stond op, liep naar het raam en staarde naar de haven.
‘Het maakt nu allemaal niet meer uit. Het is nu eenmaal gebeurd. Ik dacht dat jullie wel zouden willen genieten van het uitzicht op Nice vanaf het water. Het is een van de meest gefotografeerde plekken ter wereld, wisten jullie dat?’