‘Ik zou dolgraag kennis willen maken met je familie.’ Hannahs stem trilde, maar ze was nog te zeer onder de indruk van het feit dat hij van haar hield, om te informeren naar de vader over wie hij met geen woord had gerept.
Hij begroef zijn gezicht in haar gouden krullen. ‘Iedereen zal dol op je zijn, mon amour. En ik wil minstens even graag kennis maken met je zusje en haar echtgenoot. Als je hen wilt betrekken bij onze huwelijksplannen, zou je me daarmee een groot plezier doen, maar omdat dat met Elizabeth misschien toch heel gevoelig ligt,’ mompelde hij, zijn hoofd opheffend om haar aan te kijken, ‘laat ik die beslissing aan jou.’
Haar stralende ogen keken diep in de zijne. Wat vreselijk lief dat je dat zegt. Ik denk dat we het beter aan Lisa kunnen vertellen als ons huwelijk een feit is.’
‘Ik denk ook dat het verstandiger is, lieveling. Als we terugkomen in Laramie, kun jij me voorstellen aan je zusje. En misschien voelt ze er dan wel iets voor om zowel ons huwelijk als het hare te vieren met een receptie hier in de stad. Ik wil iedereen ontmoeten die belangrijk voor jou is.’
Met toenemende verbazing had Hannah naar zijn plannen geluisterd. Hij wilde Lisa betrekken bij hun leven en ook haar gelukkig maken! Ze begon steeds meer van hem te houden.
Maar op het moment dat hij Laramie ter sprake bracht, keerde ze terug op aarde. Na wat ze in dat tijdschrift had gelezen, was het idee dat hij zich zou vestigen in Wyoming natuurlijk absurd.
‘Dat kan ik niet van je verlangen, Dominic. Laramie lijkt in de verste verte niet op New York of Frankrijk.’
Hij knabbelde aan haar oorlelletje. ‘Dat ben ik volkomen met je eens. In Laramie heb ik jou gevonden, en daarom is het mijn favoriete plek op deze aarde.’
‘Maar —’
‘Geen maar.’ Met een hartstochtelijke kus maakte hij een einde aan haar bezwaren. ‘Ik heb nooit verwacht dat ik verliefd zou worden, laat staan dat ik zou trouwen. Nu ik de vrouw van mijn dromen heb gevonden, ben ik van plan haar even gelukkig te maken als zij mij maakt.’
‘Ik zal overal gelukkig zijn, als ik maar samen ben met jou,’ verklaarde ze vanuit de grond van haar hart. ‘Maar bedenk wel, Dominic, het zou een grote opoffering voor je zijn om je hier permanent te vestigen. Er is hier niets. Op een gegeven moment zul je het gaan haten, en misschien ga je mij dan ook haten.’ Haar stem trilde.
‘Je vergist je, Hannah.’ De toon van zijn stem maakte haar duidelijk dat ze erover moest ophouden. ‘Ik ben verliefd geworden op een vrouw uit Wyoming. Zodra je mijn vrouw bent, wil ik deel uitmaken van jouw leven, Jouw familie is hier, je wortels. Hoe zou je het vinden als we een huis zouden bouwen op jouw land?’
Ze slaakte een zachte kreet voordat ze zich losmaakte uit zijn armen en opstond. Ze kon gewoon niet nadenken als hij haar bleef kussen. Wat ze nu bespraken, was heel belangrijk, en daarom moest ze even afstand scheppen.
‘Daar weet je het antwoord al op. Ik heb het gevoel dat ik opeens in een fantastische droom terecht ben gekomen, waarin al mijn verlangens waarheid worden. Maar in een huwelijk moet je bereid zijn om compromissen te sluiten zodat beide partijen tevreden zijn. Jouw familie woont in
Frankrijk, doe dus nu niet net alsof jij daar niet evenzeer geworteld bent als ik hier.’
Even vloog er en schaduw over zijn knappe gezicht. Hij stond eveneens op en liep op haar toe. Toen hij zijn handen naar haar uitstrekte, deinsde ze achteruit.
‘Ik kan me niet concentreren als je me aanraakt, Dom.’
‘Dat is uitstekend,’ mompelde hij met een duivels glimlachje voordat hij haar in zijn armen trok. ‘Ik wil niet dat je denkt, mon amour. Alleen luisteren.’ Zijn lippen liefkoosden haar hals.
‘Natuurlijk voel ik een sterke band met mijn geboorteland. Maar mijn verleden associeer ik ook met heel veel pijn. Daarom ben ik naar New York verhuisd.’
Wat voor pijn?
Aangezien hij een liefdevolle relatie had met zijn moeder en zusje, moest het wel een andere vrouw zijn die hem zo diep had gekwetst dat hij niet in staat was geweest in zijn geboorteland te blijven.
Iemand die rijk was en ontwikkeld. Mooi. Alle dingen die een man zoals hij zocht in een vrouw.
Had hij daarom haar gekozen? Omdat zij precies het tegenovergestelde was van degene op wie hij eens zijn zinnen had gezet? Een doorsnee-meisje dat haar plaats wist en dat zich niet op haar gemak zou voelen in een andere omgeving?
Was zijn dankbaarheid, omdat ze voor goede Samaritaan had gespeeld, gekoppeld aan zijn sterke instinct om Elizabeth in bescherming te nemen, de beslissende factor geweest voor dit ongelofelijke huwelijksaanzoek?
‘New York is geweldig,’ zei hij, zich niet bewust van haar onzekerheid en verwarring, ‘maar ik heb het nooit beschouwd als mijn thuis. Tot de avond waarop jij me in je armen hield, heeft geen enkele vrouw het verlangen bij mij kunnen opwekken om me ergens te vestigen. Door de ontmoeting met jou is mijn leven drastisch veranderd, mon amour.’