‘Na maanden in restaurants te hebben gegeten, klinkt dat als pure godenspijs.’
Totdat hij dat had gezegd, was het zelfs nooit bij Hannah opgekomen dat er voor iemand die zo vaak als hij maar wilde kon eten in vijf sterrenrestaurants, zo nu en dan niets boven een zelfgekookte maaltijd ging.
‘Het is over vijf minuten klaar.’
‘Goed zo, dan heb ik nog even tijd om met Elizabeth te spelen. Ik heb een cadeautje voor haar. Waar is ze?’
‘In haar bedje.’
‘Slaapt ze?’
‘Ik geloof het niet. Ik zal haar even halen.’
Met bonzend hart snelde ze naar de babykamer. Elizabeth lag te spelen met haar teentjes.
‘Ik heb een verrassing voor je, liefje. Maar word niet te opgewonden, want het is de laatste keer dat we hem zien.’ Ze nam de baby in haar armen en droeg haar naar de woonkamer.
Elizabeth herkende Dominic onmiddellijk. Ze was zo blij om hem te zien, dat ze probeerde zich los te wurmen uit Hannahs armen. Hannah was daar niet op voorbereid.
‘Elizabeth!’ kreet ze geschrokken, maar Dominics snelle reactie voorkwam dat ze het kind liet vallen.
‘Ik heb jou ook gemist, mignonne,’ zei hij grinnikend.
Hij kuste het naar hem opgeheven gezichtje. ‘Mijn vrienden waren teleurgesteld dat ze jou niet konden ontmoeten. Ik heb hen alles over je verteld.’
Bij het horen van die woorden, voer er een tinteling van opwinding door Hannahs lichaam. Ze snakte ernaar om zijn lippen op haar huid te voelen.
‘Zoals je ziet, is Elizabeth nogal gehecht geraakt aan je,’ zei ze op een plagerige toon om de sensaties te maskeren die door haar lichaam raasden.
Hij schonk haar een raadselachtige glimlach die haar hart opnieuw op hol deed slaan. ‘Ik klaag niet. Ik begin verslaafd te raken aan zo’n warme verwelkoming. We vinden het fijn om elkaar vast te houden, nietwaar poppetje? Zullen we mama vragen of ze je cadeautje wil openmaken? Ik wil graag zien of het past.’
Overspoeld door schuldgevoelens, reikte Hannah naar de tas die naast de stoel stond. Hij wist niet dat zij niet de moeder van de baby was...
Toen ze had gedacht dat ze hem nooit terug zou zien, had het haar zinloos geleken om het hem te vertellen.
Nu ze wist dat ze geen toekomst zou hebben met hem, leek het er nog minder toe te doen.
Haar handen trilden toen ze het pakje uit de tas haalde. Het bleek een schattige doos te zijn, voorzien van een babymotief. Uit de doos kwam het mooiste babypakje tevoorschijn dat ze ooit had gezien.
Hun blikken ontmoetten elkaar. ‘Het is werkelijk schattig, Dominic.’
Er speelde een glimlach om zijn lippen. ‘Zij is schattig. Zullen we eens kijken of het haar past?’
‘Ik denk dat jij dat beter kunt doen. We weten wat er gebeurt als ik dat zou doen.’
Hij lachte diep in zijn keel. Het geluid was voldoende om haar blij te maken.
Ze legde een deken op de bank zodat hij de baby kon uitkleden. Elizabeth lag tevreden belletjes te blazen.
Toen Hannah hem het pakje overhandigde, kon ze het niet laten om te vragen: ‘Waar heb je geleerd om zo handig met baby’s om te gaan?’
‘Mijn zusje heeft een tweeling. Toen die werd geboren, werd iedereen ingezet om haar een handje te helpen.’
Ze kreeg de stellige indruk dat hij zeer gehecht was aan, dat zusje. Ze zou hem dolgraag nog veel meer hebben gevraagd, maar ze hield zich in.
‘Zo,’ zei hij tevreden toen hij Elizabeth in haar nieuwe kleertjes van de bank tilde. ‘Jij wordt een hartenbreekster als je groot bent, ma belle.’
Hannah verontschuldigde zich om naar de saus te kunnen kijken die stond te pruttelen op het gasfornuis. Toen ze terugkwam in de kamer, lag Dominic languit op de vloer. Hij keek naar de baby die op haar buikje lag en probeerde het lintje van de cadeauverpakking vast te grijpen dat hij haar voorhield. De aanblik sneed door haar hart.
Ze bood manmoedig weerstand aan de aandrang om zich bij hen te voegen en ze liet zich op de bank zakken. ‘Dank je wel voor dat prachtige cadeau, Dominic.’
Zijn blik vond de hare. ‘Ik zou veel meer doen, als jij daartoe toestemming gaf. Het overkomt me niet iedere dag dat iemand mijn goede bedoelingen afwijst.’
Ze dacht dat hij het over het geld had. ‘Het spijt me als dat zo is overgekomen.’
‘Alles is vergeten en vergeven als ik het aanstaande weekend met jou mag doorbrengen. Ik heb begrepen dat het een feestdag is en dat er een parade zal zijn?’
Ze hield haar adem in. Hij was misschien uit op een relatie, maar ze moest dat artikel voor ogen houden.
Hij was een felbegeerde vrijgezel.
Hoofdstuk 4
‘Moet ik uit je stilzwijgen opmaken dat je van plan bent om het weekend door te brengen met Elizabeths vader? Hoelang zijn jullie al minnaars?’ vroeg Dominic op milde toon.
Wat?’