Ze plakte een stralende glimlach op haar gezicht en zei schertsend: ‘Mijn echtgenoot besloot te acteren voor de camera, dus vond ik dat ik hetzelfde moest doen. Zane, als je nu zo lief wilt zijn om onze zoon naar bed te brengen, dan ga ik de kalkoen in de oven zetten.’
Ze deed een schietgebedje dat ze met deze opmerking de indruk dat ze verliefd op hem was geworden, in de kiem had gesmoord, en overhandigde Johnny aan de man die haar leven voorgoed had veranderd.
Onder geen beding mocht er een herhaling plaatsvinden van dit moment, want dan zou hij niet meer twijfelen aan haar gevoelens.
Blaire stond eveneens op. ‘Ik hoor Nicky. Zodra ik hem gevoed heb, kom ik je helpen.’
‘En ik ga me even aankleden, en dan kom ik ook,’ zei Hannah, terwijl ze Elizabeth van de grond plukte voordat die nog een strik in haar mond kon steken.
‘Dom en ik ruimen hier wel op.’
Met brandende wangen haastte Meg zich naar de keuken. Ze had even tijd nodig om tot zichzelf te komen. Die kus had haar volslagen uit haar evenwicht gebracht. Niet alleen geestelijk, maar ook lichamelijk. Ze moest zich aan de ovendeur vasthouden om niet te vallen.
De grote mannenhanden die zich plots om haar middel sloten, maakten haar zo aan het schrikken dat ze een kreet slaakte. ‘Ik ga me niet verontschuldigen voor dat wat daarnet is gebeurd,’ fluisterde Zane tegen haar wang. ‘Het is iets waarnaar we allebei al een hele tijd verlangen.’
Zijn eerlijkheid benam haar de adem.
‘Maar een gestolen kus zal ons niet bevredigen. Ik ben tot de ontdekking gekomen dat ik je in mijn armen wil, in mijn bed, iedere nacht. Dat is nooit het geval geweest bij een van mijn beide verloofdes.’
Verloofdes?
Ze kreunde inwendig. ‘Ik... Ik wist niet dat je verloofd bent geweest.’
‘Ja, twee keer. Beide keren namen zij het initiatief daartoe, en ben ik degene geweest die er een einde aan heeft gemaakt voordat ik schade kon aanrichten.’
Maar nu je Johnny hebt, ga je niet weg, en ben ik een uitlaatklep voor je behoeftes... bedoel je dat, huilde haar hart vertwijfeld.
Terwijl hij zijn gezicht in haar haren verborg, streken zijn handen over haar heupen en buik. ‘Ik mag mijn vrienden erg graag, maar ik verheug me er nu al op om weer alleen te zijn met jou. Als ik voor het eerst met je naar bed ga, wil ik privacy.’
‘Oeps, ik geloof dat ik straks maar even terugkom,’ klonk het vanuit de deuropening
‘Kom gerust binnen, Blaire,’ zei hij op kalme toon. ‘Wij hebben gelukkig nog een heel leven voor ons.’ Hij liet Meg los. ‘Als jullie iets nodig hebben, dan kunnen jullie ons achter het huis vinden. We gaan houthakken. Het gaat vannacht behoorlijk vriezen.’
Toen hij naar de woonkamer liep, huiverde Meg. Maar niet vanwege de dalende temperatuur. Ze herinnerde zich een gesprek dat ze met haar ouders had gevoerd.
‘Meggie, zie je dan niet wat je hebt gedaan? Door met die man te trouwen, heb je jezelf veroordeeld tot een liefdeloos huwelijk.’
‘Maar ik heb Johnny. Meer heb ik niet nodig.’
‘Maar op een dag zul je meer willen.’
Ze wilde inderdaad meer. Ze wilde Zanes liefde.
Na wat er enkele minuten geleden op de bank was gebeurd, wist ze dat haar verlangen naar hem zo groot was, dat ze niet in staat zou zijn om weerstand aan hem te bieden.
Als ze zou weigeren om met hem naar bed te gaan, zou hij de reden willen weten. Als ze hem vertelde dat ze van hem hield, zou hij haar over één kam scheren met de verloofdes die hem onder druk hadden gezet om zijn liefde af te dwingen. Een liefde die hij hen niet had kunnen geven.
Dat kon hij nog steeds niet, ondanks het feit dat hij Meg zijn naam had geschonken... en een zoon.
Wat vreemd dat ze ervan had gedroomd om zijn vrouw te worden... in iedere zin van het woord. Maar nu hij had gezegd dat hij een echt huwelijk wilde, leek iets van de glans van het sprookje verloren te zijn gegaan.
Dat was het probleem.
Door haar te vragen met hem naar bed te gaan, was het sprookje realiteit geworden... maar niet een realiteit waarmee ze gelukkig kon zijn.
‘Het spijt me als ik heb gestoord bij iets belangrijks,’ zei Blaire.
Meg schonk haar een geforceerd glimlachje. ‘Dat deed je niet, hoor.’
Blaire keek haar meelevend aan. ‘Voor twee mensen die nog in hun wittebroodsweken zijn, hebben jullie een beetje te veel hooi op je vork genomen toen jullie ons hier uitnodigden. Iedereen ziet dat Zane jou veel liever voor zichzelf zou willen hebben.’
Dus als ze het goed begreep, had Zane zijn vrienden toch niet de waarheid verteld. Zij geloofden dat hij uit liefde met haar getrouwd was.
Ze schudde haar hoofd. ‘Zoals hij al zei, we hebben nog de rest van ons leven om samen te zijn. Ik... Ik zou deze kerst voor geen goud hebben willen missen.’