‘Waar werk je op dit moment aan?’ Zijn ogen glansden van interesse.
Ze zette de vleesschaal op de tafel. ‘In dat kleine groene zakje zit de topaas die ik pas met behulp van mijn facetmachine heb gekloofd. Ik maak er een halsketting van voor mijn zusjes verjaardag.’
Hij leegde het zakje in zijn hand.
Ze was trots op die twintig dieproze stenen. Het had haar eeuwen gekost om ze zo te krijgen. ‘Ze zijn eindelijk klaar om gezet te worden in de gouden ketting die ik heb gekocht.’
Na ze nog even bestudeerd te hebben, deed hij ze terug in het zakje en keek haar aan met een indringende blik.
‘Ik verheug me er nu al op om je aan het werk te zien. Ik sta eerlijk gezegd versteld van al je talenten, vooral van je kookkunst. Het zou misdadig zijn om dit feestmaal koud te laten worden. Zullen we aan tafel gaan? Ik weet niet hoe het met jou staat, maar ik ben uitgehongerd.’
Er was een ondertoon in zijn sonore stemgeluid die maakte dat Megs benen in was veranderden. Ze had Johnny nodig om te voorkomen dat ze zou vergeten waarom ze in het huis van deze man woonde. Als ze niet oppaste, zou hij ontdekken dat ze tot over haar oren verliefd op hem was geworden.
‘Als jij nu gaat zitten, zal ik opscheppen. Ik ga de baby halen. Hij kan ieder moment wakker worden, en hij zal zich afvragen waar we zijn.’
Word alsjeblieft wakker, Johnny. Ik heb jou nodig om bezig te blijven zodat ik niet ga denken aan je papa en aan wat ik voor hem voel, bad ze.
Hoofdstuk 6
‘Het gerechtshof van Tooele County wijst hierbij de Utah State Division of Child and Family Services aan als voogd van de vondeling. Heeft de openbare aanklager daar nog iets aan toe te voegen?’
‘Ja, edelachtbare. Nadat de baby is ontslagen uit het ziekenhuis, is hij geplaatst onder de hoede van Mr. en Mrs. Zane Broderick, wonend op Parkway 1017 in Tooele. Het echtpaar is met de baby in de rechtszaal aanwezig.
Mr. Broderick is degene die de baby van de bevriezingsdood heeft gered. Hij is op dit moment bezig met een cursus voor pleegouderschap. Zijn vrouw Meg is gediplomeerd verpleegster. Zij is degene die heeft geholpen voor het kind te zorgen toen het werd binnen gebracht in het ziekenhuis. Sindsdien heeft ze haar baan opgezegd om zich te kunnen wijden aan de zorg voor de baby. De Brodericks hebben de procedure al in werking gesteld om de baby te kunnen adopteren. De maatschappelijk werkster die deze zaak onder handen heeft, wil het Hof erop wijzen dat de vondeling, die door zijn pleegouder John Richins Broderick wordt genoemd, van geluk mag spreken dat hij een thuis heeft gevonden bij een echtpaar dat het kind alle noodzakelijke emotionele, geestelijke en financiële steun kan geven die het nodig heeft.
Voor het geval dat noch de biologische moeder, noch de vader voor dit hof zal verschijnen en adequate redenen kan aandragen waarom hij of zij ze dit kind kan opeisen, is het de wens van de staat dat de vondeling onder de hoede zal worden geplaatst van Mr. en Mrs. Broderick.’
‘Dan is dat bij deze toegewezen. Einde van de zitting.’ De rechter bekrachtigde die uitspraak met een klap van zijn hamer.
‘De hemel zij dank,’ mompelde Zane snel voordat hij Meg bij de schouders pakte en een kus op haar wang drukte.
Natuurlijk deed hij dit alleen om zijn blijdschap te uiten, maar hij moest eens weten dat dit vertoon van affectie haar benen in pap veranderde, dacht Meg. Om haar gevoelens te verbergen, begroef ze haar gezicht in Johnny’s halsje, dankbaar voor het feit dat zij degene was die hem tijdens de uitspraak van de rechter in haar armen had gehouden.
‘Laten we het vieren door een kerstboom te kopen. Wat vind je daarvan?’
‘Dat vinden wij een uitstekend idee, hè Johnny?’ zei ze, nog steeds niet naar Zane opkijkend, uit angst dat hij in haar ogen zou lezen wat er omging in haar hart.
‘Het probleem is dat ik geen kerstversieringen of lampjes heb.’
‘Ik ook niet,’ bekende ze. ‘Ik heb de kerstdagen altijd doorgebracht bij mijn ouders.’
‘Dan maken we er een dagje van. Als de boom staat, rijden we naar Salt Lake en kopen we daar de dingen die we nodig hebben. Als we de baby na de lunch laten slapen, zou je moeder dan op hem willen passen?’
‘Dat wilde ik net voorstellen, maar kun jij wel zo lang weg van je werk?’
‘Ik heb de ploeg al verteld dat ze me vandaag niet terug zouden zien.’
Niets had Meg gelukkiger kunnen maken. ‘Als we zo in de auto zitten, zal ik mama even bellen om te vragen of ze kan komen. Maar eerst moet ik de maatschappelijk werkster even bedanken die ons heeft geholpen om voogdijschap over Johnny te krijgen.’
‘Goed.’
Meg had opzettelijk niet gezegd ‘tijdelijk’ voogdijschap. Er was niets tijdelijks aan wat Zane of zij voelden voor Johnny.