Hij had haar nog nooit eerder bij haar voornaam genoemd.
‘Welterusten,’ zei ze met trillende stem voordat ze de trap op vloog.
Omdat hij zijn energie ergens kwijt moest, keerde Zane terug naar het ziekenhuis om Johnny zijn fles van tien uur te geven. Daarna haastte hij zich terug naar zijn kleine bungalow, die slechts drie kamers had.
De kleinste slaapkamer van het huis was in gebruik als voorraadkamer. Hij had geen zolder, dus verplaatste hij alle rommel naar de garage, die achter het huis stond en die hij nooit gebruikte. Tegen twee uur in de ochtend was de kamer leeg.
Nadat hij de ramen had gezeemd en de muren had schoongemaakt, stofzuigde hij. Vervolgens begon hij de andere logeerkamer, die voorzien was van een bed en een kast, een grote schoonmaakbeurt te geven.
Als Dominic of Alik naar Tooele kwamen, gebruikten ze die kamer. Als ze daar tegelijkertijd waren, sliep een van hen op de bedbank in de voorste kamer.
Tegen vijven bakte hij wat eieren en dronk een kwart liter sinaasappelsap, wachtend op de telefoon, die maar niet rinkelde. Toen het bijna zes uur was, maakte de adrenaline in zijn bloed hem ernstig nerveus.
Een douche en schone kleren brachten geen verbetering in zijn stemming, die steeds somberder werd.
Zane had in zijn leven veel risico’s genomen. Vooral met het project van de hogesnelheidstrein, maar hij was altijd overtuigd geweest van een positieve uitkomst, tot nu toe...
Het was halfzeven. Hij had Meg verkeerd ingeschat. Verdorie!
Wat had hij haar nog meer kunnen bieden?
Gefrustreerd en woedend opende hij een van de keukenkastjes en reikte naar de fles whisky, iets wat hij doorgaans slechts deed als hij iets te vieren had. En dan nooit alleen.
Nadat hij een glas had ingeschonken, dronk hij dat in één teug leeg. Terwijl de alcohol zich brandend een weg zocht door zijn slokdarm, trok hij zijn jas aan, zette zijn hoed op en liep naar de voordeur.
Zodra hij met zijn ploeg had gepraat, zou hij weer naar het ziekenhuis gaan om Johnny in bad te doen. Het was een ervaring die hij niet graag wilde missen, ondanks het feit dat hij zo teleurgesteld was.
En hij was niet alleen teleurgesteld, maar ook van streek omdat Meg niet in zijn logeerkamer zou slapen en voor Johnny zou zorgen.
Het zou niet haar stem zijn die op die speciale manier tegen de baby zou praten; een stem die Zane vanaf de allereerste minuut had gefascineerd.
Hij zou contact moeten opnemen met een bureau dat kindermeisjes leverde. Niet dat hij daar veel voor voelde, maar hij moest een kindermeisje achter de hand hebben voor het geval hij Johnny dit weekend mee naar huis mocht nemen. Later zou hij dan op zoek moeten gaan naar een permanente hulp.
Ondertussen moest hij nog een heleboel regelen voordat deze dag ten einde was. Hij moest een aanvraagformulier indienen om pleegouder te kunnen worden en hij moest zich inschrijven voor die cursus.
Hoewel het natuurlijk nog steeds mogelijk was dat Johnny zou worden opgehaald door een familielid, voelde Zane diep in zijn hart dat het niet zou gebeuren. In hoeverre die zekerheid was gebaseerd op vals optimisme, wist hij niet. Hij wist alleen dat hij Johnny in zijn leven wilde en dat hij zich door niets of niemand zou laten weerhouden om dat te bewerkstelligen.
Hij trok daarna met een klap zijn voordeur dicht.
Meg Richins kon de pot op!
Hij wilde net de trap van zijn veranda af springen toen hij een bekende vrouwenstem hoorde, die zijn naam riep. Hij hief zijn hoofd op.
Het was buiten nog steeds donker, maar hij zou haar slanke silhouet en lange, goedgevormde benen overal hebben herkend. Zijn hart sloeg op hol.
‘Meg? Wat doe jij hier? Waarom heb je niet gebeld?’
Hij zag dat ze de voorpanden van haar parka dichter om zich heen trok. ‘Omdat ik nog steeds geen besluit heb genomen.’
Dit kon niet goed zijn voor zijn hart!
‘Om te beginnen, wilde ik graag het huis zien waarin ik voor Johnny zou moeten zorgen. Om eerlijk te zijn, ben ik met opzet onverwacht gekomen. Het klinkt misschien afschuwelijk, maar je kunt veel opmaken uit de manier waarop mensen wonen.’
Zane glimlachte, de hemel dankend dat hij de hele nacht bezig was geweest met opruimen en schoonmaken.
‘Hiermee bewijs je eens te meer dat jij de aangewezen persoon bent om de moeder van Johnny te worden. Kom binnen en kijk net zoveel rond als je wilt. Mijn bungalow is misschien klein en tamelijk Spartaans ingericht, maar totdat ik naar Wyoming verhuis, heb ik niet veel meer nodig.’
‘Dat is het volgende waarover ik met je wil praten.’
‘Als we dat dan eens tijdens het ontbijt doen?’ Hij ontsloot de deur en gebaarde dat ze voor moest gaan.
‘Ik kan nu echt geen hap door mijn keel krijgen, maar ga gerust je gang als je honger hebt.’
‘Ik heb al iets gegeten.’ Hij knipte de lampen in de woonkamer aan. ‘Geef je jas maar.’