Nu begreep ze de pijn die ze in zijn ogen had gezien toen hij het ziekenhuis binnen kwam gerend met de baby in zijn armen.
‘Toen ik vandaag Johnny de fles gaf, voelde ik gewoonweg dat het goed zou komen met hem. De manier waarop hij mij accepteerde, hoe hij aanvoelde in mijn armen... Toen realiseerde ik me dat ik hem niet kan loslaten. Ik wil zijn vader zijn. Ik wil dat hij mijn zoon wordt.’
Meg twijfelde niet aan zijn liefde voor Johnny. Het was al het andere wat ze niet aankon.
‘Het zou geen zin hebben om met u te trouwen. Johnny zou toch weten dat ik zijn kindermeisje ben in plaats van zijn moeder. Als hij groter is, zal hij vast begrijpen dat een moeder iets anders is dan iemand die elk moment weer kan vertrekken. Dat is geen manier om een kind groot te brengen.’ Ze opende het portier en klom zonder zijn hulp uit de truck.
Halverwege de trap naar haar appartement haalde hij haar in en greep haar vast bij haar schouders. Hij keerde haar naar zich toe. Hun adem vermengde zich in de kille avondlucht.
‘Laten we even iets duidelijk stellen, oké?’ zei hij zacht. ‘Als je Mrs. Zane Broderick wordt, dan word je ook Johnny’s moeder... in iedere zin van het woord.’
Iets in de naakte intensiteit in zijn blik maakte haar duidelijk dat hij dat meende. Hij vroeg haar echt ten huwelijk. Ze sloeg haar ogen neer.
Wel moeder worden, maar geen echtgenote...
‘Zullen we naar het ziekenhuis rijden en bij hem gaan kijken? Misschien kun je dan een besluit nemen.’
Nee, dat was een heel slecht idee!
‘Ik begrijp heel goed waarom je me geen antwoord kunt geven,’ zei hij uitdagend. ‘Omdat je weet dat, als je Johnny weer ziet, je evenmin in staat zult zijn om hem in de steek te laten als ik dat kan. Is het idee dat hij aan de zorg van een pleeggezin zal worden toevertrouwd, niet de eigenlijke reden dat je ontslag hebt genomen. Zodat je niet hoefde toe te kijken als dat gebeurde?’
De man, wiens handen haar in een ijzeren greep hielden, begreep te veel van haar leven, van haar. Zijn instinct joeg haar de stuipen op het lijf. Als ze niet voorzichtig was, zou hij ook de andere reden ontdekken waarom ze Tooele zo snel mogelijk moest verlaten.
‘Ik denk dat u veel te hard van stapel loopt,’ riep ze uit, achteruit deinzend, zodat hij haar wel moest loslaten. ‘Johnny heeft biologische ouders en andere familieleden. Iemand zal zich melden voordat deze week om is. Zijn verhaal staat in de kranten, en het is dag en nacht op het nieuws.’
‘Dat is waar, en voor zover ik heb begrepen, hebben ze al duizenden telefoontjes gehad vanuit het hele land van mensen die hem willen adopteren.’
Dat had ze ook gehoord op het nieuws, voordat Debbie en zij uit eten waren gegaan. Meg had de televisie onmiddellijk uitgezet om de pijn niet te hoeven voelen.
‘Vooropgesteld dat niemand aan het einde van de week Johnny heeft opgeëist, maak ik een goede kans dat hij bij mij geplaatst wordt. Mits ik morgen begin met de cursus voor pleegouders. Mijn voornemen om hem te adopteren, geeft misschien wel de doorslag. Voor zover ik heb begrepen, heeft het niet veel voeten in de aarde. Ze controleren of ik geen strafblad heb en komen bij me thuis langs om te kijken of het veilig genoeg is voor een kind. Met jouw hulp kan ik een van de logeerkamers omtoveren tot een kinderkamer, waarin ik alles kan plaatsen wat Johnny nodig heeft.’ Hij keek haar vorsend aan.
‘Het feit dat jij een gediplomeerd verpleegster bent, zal ongetwijfeld indruk maken op de maatschappelijk werker, vooral als hij of zij weet dat jij mijn vrouw bent en van plan bent thuis te blijven voor de baby. Maar jij moet een beslissing nemen. Als je mijn aanzoek afwijst, zal ik een advertentie plaatsen voor een kindermeisje, want ik ben vastbesloten om Johnny mee naar huis te nemen. Bel me maar als je een besluit hebt genomen. Hier is het nummer van mijn mobiele telefoon.’
Hij haalde een kaartje uit zijn portefeuille en overhandigde het aan haar.
De spanning tussen hen was tastbaar. ‘Als het antwoord nee is, zou je dan misschien iemand weten die geschikt is voor die baan? De enige vereiste is dat Johnny voor haar op de eerste plaats komt en dat ze van hem zal houden als een moeder. Als ze voor die test slaagt, zal ik me niet druk hoeven te maken over andere details.’
Hij verplaatste zijn gewicht van zijn ene voet op de andere, waardoor hij opnieuw haar aandacht vestigde op zijn gespierde lichaam. ‘In welk appartement woon je? Sorry dat ik je zo lang heb opgehouden.’ Hij veranderde van gespreksonderwerp, terwijl zij nog stond te tollen op haar benen door zijn onverwachte huwelijksaanzoek.
‘Deze trap op en dan aan de linkerkant.’
‘Dan zal ik blijven wachten tot je veilig binnen bent. Als we hier nog langer blijven staan, bevriezen we. Bel me tussen nu en morgenochtend halfzeven. Als ik dan nog niets heb gehoord, zal ik beseffen dat ik me heb vergist wat je gevoelens voor Johnny betreft, en zal ik andere plannen maken. Welterusten, Meg.’