Toen ze het ziekenhuis verliet, hoorde ze iemand haar naam roepen. Bij het horen van de diepe mannenstem begon haar hart sneller te kloppen.
Ze keek om en zag een schone, gladgeschoren Zane Broderick staan. Hij droeg een bruin leren jack. Een beige werkmansbroek sloot als een tweede huid om zijn krachtige bovenbenen. Toen ze opkeek in zijn blauwe ogen, zag ze dat die glinsterden.
Hij zag er zo geweldig uit, terwijl zij zo... Het was gewoon niet eerlijk!
‘Goedemorgen. Ik ben blij dat ik u nog even tref voordat u het ziekenhuis verlaat.’
Haart hart maakte een salto. ‘Stond u op me te wachten?’
‘Ja. Ik wil graag even met u praten, maar niet hier. Ik kan me voorstellen dat u naar bed wilt na een nachtdienst. Dit duurt niet lang. Zullen we ontbijten in Ruth’s Diner? Dat is maar twee blokken verderop.’
Als je nu met hem meegaat, maak je een fatale fout, schoot het door haar heen.
‘Het spijt me, maar er wacht iemand op me.’
De krachtige kaak verstrakte zichtbaar. ‘Dan praten we terwijl ik met u mee loop naar uw auto.’
Dat had Meg niet verwacht. ‘Goed,’ zei ze met trillende stem. Op haar onderlip bijtend, liep ze in de richting van de parkeerplaats, die de vorige dag sneeuwvrij was gemaakt. Maar het had die nacht opnieuw gevroren, en alles was bedekt met een laag ijs.
Hij omvatte haar elleboog om te voorkomen dat ze zou uitglijden. Opnieuw schoot er een elektrische stroom door haar lichaam.
Waarom was hij juist verschenen op het moment dat zij zich had voorgenomen om hem nooit terug te zien?
‘Hebt u al iets gehoord van de politie over Johnny’s moeder?’
‘Nee. Toen ik gisteravond thuis kwam, vertelden mijn vrienden dat het verhaal op het journaal van acht uur was geweest.’
‘Ik wist dat het slechts een kwestie van tijd zou zijn.’
‘Je zou je toch kunnen voorstellen dat het, in een kleine gemeenschap zoals deze, moet opvallen als iemand zwanger is geweest en niet op de proppen komt met een baby.’ Hij klonk even woedend als zij zich voelde.
‘Ik weet het. Als de pers dit verhaal een paar dagen blijft publiceren, zal iemand zich wel melden. Een grootouder of broer of zus.’
Ze hoorde dat hij even zijn adem inhield. ‘En als dat niet gebeurt?’ De vraag bleek in de ijzige lucht hangen. ‘Daar wilde ik met u over praten.’
Hij had zijn vinger feilloos op de zere plek gelegd.
Ze opende haar jeep en klom naar binnen. Omdat hij haar daarbij hielp, streek zijn hand even langs haar heup, wat opnieuw een schok van elektriciteit door haar lichaam leek te veroorzaken. Ze had het gevoel dat haar botten veranderden in vloeibare was.
Zodra ze de motor had gestart, draaide ze het raampje naar beneden. ‘Dan zal hij onder de hoede worden geplaatst van de Kinderbescherming, en zullen ze hem tijdelijk in een pleeggezin plaatsen.’
Er verscheen een diepe frons op zijn knappe gezicht. ‘Hoe snel zal dat gebeuren?’
Even kneep ze haar ogen dicht. ‘Zodra hij voldoende is hersteld om het ziekenhuis te mogen verlaten.’
‘Maar dat duurt toch nog wel even?’
Ze wist wat hij dacht, want zij dacht hetzelfde, maar het was niet goed om het onvermijdelijke uit te stellen. ‘Ze hebben al contact opgenomen met dokter Tingey. Een sociaal werkster komt maandag om een dossier samen te stellen over de baby.’
‘Zo snel?’
‘Alleen de Amerikaanse Belastingdienst werkt sneller. Ironisch nietwaar, dat als een moeder haar kind zonder ook maar een greintje mededogen in de steek laat, de staat alles in het werk stelt om haar te vinden en de verhouding te herstellen?’ Ze stond op het punt om haar zelfbeheersing te verliezen. ‘Sorry, ik moet gaan.’
Ze zette de versnelling in de achteruit, omzeilde nog net een fikse sneeuwhoop en reed weg. Voordat ze het raampje omhoog kon draaien, schokten de snikken door haar lichaam. Er klopte iets niet in een wereld waar een baby werd achtergelaten om te sterven van de kou, terwijl zij niet eens haar eierstokken had mogen behouden.
Euforisch over de succesvolle testrit die ze zondag hadden uitgevoerd, nadat het zaterdagnacht weer zwaar had gesneeuwd, was Zane tevreden dat de trip die zijn vrienden naar Tooele hadden gemaakt toch niet voor niets was geweest. De trein had een snelheid van 430 kilometer per uur gehaald, wat tot dan toe het record was.
Binnenkort zou hij erin slagen om de snelheid op te voeren naar 500. Als dat lukte, zouden de passagiers in alle denkbare luxe van New York naar San Francisco kunnen reizen, genietend van de omgeving en het uitzicht.
Na honderden frustraties, problemen en, in sommige gevallen, tegenslagen waarvan hij bijna gek dreigde te worden, begon het project waaraan ze nu al zolang werkten eindelijk vaste vormen aan te nemen.
Als die baby niet voor zijn leven lag te vechten in het ziekenhuis, zou hij met Alik en Dominic zijn teruggegaan naar Laramie. Daarom hadden ze afgesproken dat ze nog even zouden wachten met het vieren van deze mijlpaal tot het knulletje hersteld zou zijn.