Ze pauzeerde even voordat ze met voor haar ongewone felheid vervolgde: ‘Geen wonder dat hij niet hierheen wilde vliegen voor uw verjaardag! Ik ben degene die daarop heeft aangedrongen omdat ik het beter vond voor Nicky dat twee families die zo lijnrecht tegenover elkaar staan, omwille van hem hun verschillen zouden bijleggen.’
‘Zo is het genoeg!’ kreet Mrs. Jarman met overslaande stem. Ze stond op en staarde handenwringend naar haar zoon. ‘Mik_ Ik ben degene geweest die Blaire heeft gedwongen om hierheen te komen. Ik heb haar de eerste keer weggejaagd door te dreigen dat ik je zou onterven als ze met jou zou trouwen. Nadat je vader je had onterfd, was ik bang dat ik je zou verliezen als je zou trouwen en verhuizen. Ik was zo bang dat ik je nooit weer zou zien. Dat kon ik niet verdragen. Jij was onze oogappel.’
Alik luisterde niet meer naar zijn moeders verklaring. Zijn groene ogen, waarin de pijn nu duidelijk zichtbaar was, zochten die van Blaire. ‘Is dat waar?’
‘Ja,’ zei ze zacht en toen luider: ‘Ja!’ Het was zo heerlijk dat alles nu was uitgesproken. ‘Ik... Ik wilde niet dat je door mij je erfenis zou verliezen. Toen we nog maar pas met elkaar uit gingen, vertelde je me dat je uit een rijke familie stamde. Maar ik had er geen idee van hoe rijk die familie was... totdat je me hier bracht. Pas toen realiseerde ik me dat je dit niet kon opgeven voor iemand zoals ik. Iemand die zo gewoontjes was. Dat kon ik je niet aandoen.’
‘Allemachtig,’ fluisterde hij. ‘Al die tijd, tijdens je zwangerschap, ben je bij me vandaan gebleven vanwege het geld dat ik nooit heb gehad of gewild.’
‘Mik, ik wist dat je persoonlijk niet aan geld hechtte. Als je zo’n type man was geweest, zou ik nooit verliefd op je zijn geworden. Maar ik dacht ook aan alle grootse dingen die je zou kunnen doen als je eenmaal je erfenis had. Al het goede. Na alles tegen elkaar te hebben afgewogen, heb ik onze verloving verbroken. Ik wilde je geen pijn doen...’ Ze huilde bijna. ‘Vergeef me dat ik je zo heb gekwetst, mijn liefste.’
‘Kom bij me, Blaire.’
Ze rende naar hem toe. Toen ze zijn armen om zich heen voelde, wist ze dat de hemel nabij was.
‘Laten we onze zoon gaan halen en dit huis verlaten,’ fluisterde hij tegen haar lippen.
‘Wacht!’
Ze draaiden zich om en zagen Aliks moeder op hen toekomen. Haar gezicht was nat van tranen.
‘Dit is van jou, Blaire.’ Ze stak haar de ring toe.
Alik pakte hem aan en schoof hem om haar vinger. Blaire werd bijna verblind door de liefde die uit zijn ogen straalde. ‘Drie keer is scheepsrecht, zeggen ze.’
Hij trok haar mee de kamer uit in de richting van de andere vleugel van het huis, waar hij alleen kon zijn met haar. Hij wilde haar zoveel vertellen, hij wist gewoon niet waar hij zou moeten beginnen. Maar eerst moest hij haar vasthouden. Haar liefhebben.
Halverwege hun bestemming werden ze staande gehouden door een dienstmeisje, dat hen vertelde dat hun zoon ontroostbaar was.
Bij het zien van de schrik op Blaires gezicht, zei hij: ‘Er is vast niets aan de hand. Hij mist ons gewoon.’
‘En er was ook een dringend telefoontje voor u van Dominic Giraud. Hij heeft gezegd dat u hem terug moet bellen, hoe laat het ook wordt.’
‘Dank je wel.’
Ze renden naar hun suite, waar ze bij aankomst hun zoon hoorden brullen.
‘Als jij Nicky pakt, bel ik Dom,’ zei Alik.
De euforie die hij voelde was zo enorm, dat hij zich afvroeg hoe hij die onder controle moest houden.
Zijn blik bleef gericht op Blaire die hun huilende zoontje in haar armen nam. Een wonder op zich, moederliefde. De hysterie was onmiddellijk verdwenen, alsof die er nooit was geweest.
Hij toetste Doms nummer in. Zijn handen trilden.
‘Mik?’ Zijn vriend klonk bezorgd. ‘We konden geen van allen nog langer wachten. We wilden zo graag weten hoe het is verlopen.’
Knipperend tegen zijn tranen zei Alik: ‘Ik kan weer helemaal helder zien, Dom. Blaire draagt mijn ring weer. Zodra we terug zijn in Laramie, gaan we trouwen. Ik zal je alles vertellen als we terug zijn.’
‘Dieu merci,’ riep Dom opgetogen uit. ‘Eerlijk gezegd, hadden we daar al een beetje op gerekend. Mijn privévliegtuig staat op het vliegveld op jullie te wachten. De piloot heeft instructies om jullie vanavond nog terug te vliegen naar Wyoming. Dat is mijn huwelijkscadeau voor Blaire en jou.’ Hij lachte hardop.
‘Hannah heeft ook al met onze dominee gepraat. Hij heeft beloofd dat hij jullie over drie dagen kan trouwen met behulp van een speciale toestemming. Zane zal tot die tijd hier blijven. We rekenen erop dat we jouw getuige mogen zijn. We bellen Blaires familie en reserveren een vlucht voor hen. Wat dacht je van woensdagmiddag om drie uur?’