‘Dit gaat wel even duren,’ zei Alik, na de deur gesloten te hebben. ‘Ik stel voor dat we allemaal plaatsnemen.’
Blaires benen weigerden dienst. Half wankelend wist ze een stoel te bereiken. Aliks vader omvatte de elleboog van zijn moeder en begeleidde haar naar een sofa.
Alik bleef staan en liet zijn blik over de papieren glijden die hij van de advocaat had afgepakt.
Toen hij zijn hoofd ophief, zag Blaire dat zijn gezicht alle kleur had verloren. In zijn ogen lag een wereld aan pijn.
‘Volgens dit document zou Blaire nooit aanspraak kunnen maken op mijn fortuin via haar buitenechtelijke zoon. Hoe durft u haar dit aan te doen, moeder?’ brieste hij.
‘Niet boos zijn op haar, Alik. Het was mijn idee,’ zei Blaire snel. Als ze zijn moeder nu niet verdedigde, zou het ergste gebeuren.
‘Dank je dat je dat zegt, liefje.’ Zijn moeder schonk haar een dankbaar glimlachje. Blaire wist dat het dit keer echt gemeend was.
Alik leek volslagen verbijsterd. ‘Jouw idee?’
Nerveus bevochtigde ze haar lippen. ‘Ja, je moeder en ik hebben in Warwick hierover gepraat. Ik was bang dat je niet zou geloven dat ik echt verloofd was. Ik vreesde dat je zou denken dat ik je Nicky alleen maar had gebracht om via hem aan jouw geld te kunnen komen. Het zou heel logisch zijn als je die conclusie had getrokken. Dus dacht ik dat ik dat idee voor eens en altijd de wereld uit kon helpen door je een wettelijk document te tonen waarin stond dat ik nooit ofte nimmer ook maar een cent van je zou aannemen.’
‘Het is waar, Alik,’ vervolgde zijn moeder. ‘Blaire heeft me verteld dat ze van plan is de rest van deze maand bij je te blijven om je te helpen met Nicky, en daarna terug te keren naar San Diego om te trouwen met haar verloofde.’
‘Ik ben nu haar verloofde!’ beet Alik haar toe. ‘Er is nooit een andere man geweest. Ze heeft hem verzonnen.’
‘Is dat waar?’ vroeg Mrs. Jarman verbouwereerd.
‘Ja,’ fluisterde Blaire.
‘Van wie was die ring dan die je droeg?’
‘Van mijn tante. Maar dat maakt allemaal niet uit, Mrs. Jarman. Want Alik en ik gaan niet trouwen, hoe vastbesloten hij nu ook lijkt te zijn. Alik, laat me alsjeblieft die papieren tekenen. Daarna ga ik op zoek naar Nicky.’
Hij staarde haar aan alsof hij haar nooit eerder had gezien. ‘Weet je dan niet dat het helemaal geen zin heeft om dit te tekenen?’
Ze knipperde met haar ogen. ‘Wat bedoel je?’
Hij keerde zich met een ruk naar zijn vader. ‘Vertel jij haar dat maar, vader.’ De woede in zijn stem maakte haar doodsbang. Ze keek naar de oudere man, maar die bleef zwijgen.
‘Vertel het haar, anders doe ik het!’
Zijn vader was even bleek geworden als Alik.
‘Wat moet hij me vertellen?’ vroeg ze.
‘Aangezien mijn vader met stomheid is geslagen, zal ik Mr. Cox vragen om binnen te komen en dit geheim te onthullen.’
‘Nee, Alik.’ Zijn vader schudde het hoofd. ‘Dit is iets wat ik zelf moet doen.’ Hij keek Blaire aan. ‘Jongedame, mijn zoon probeert je duidelijk te maken, dat ik hem op zijn achttiende verjaardag hebt onterfd.’
Blaire schoot uit haar stoel. ‘U bedoelt —’
‘Ik bedoel dat ik een document heb laten opstellen, dat hij heeft getekend, waarmee hij alle rechten heeft laten varen op mijn geld en mijn bezittingen.’
Tranen stroomden langs haar wangen toen ze zich voorstelde hoeveel pijn Alik moest hebben geleden. ‘Waarom?’ riep ze uit. Wat heeft uw zoon u ooit aangedaan om u ertoe te brengen hem zijn geboorterecht te ontnemen?’
De man sloot even zijn ogen. ‘Hij wilde niet langer mijn zoon zijn.’
‘U bedoelt dat hij niet in uw voetsporen wilde treden.’ Ze kreunde hardop. ‘Weet u dan niet wat u heeft gedaan? Alik is de eerlijkste, geweldigste, prachtigste mens die ik ken.’ Haar stem trilde. ‘Hij is een briljante wetenschapper. Hij was een levende legende op de universiteit waar wij elkaar leerden kennen. Waarom denkt u dat van alle geologen in heel Amerika juist hij vorig jaar werd uitverkozen om dat belangrijke seminarium in Kentucky te geven? Omdat er maar één is zoals hij!’ Ze moest even ademhalen voordat ze verder kon gaan.
‘Op dit moment is bij betrokken bij een project dat de transportproblemen in dit land op revolutionaire wijze zal veranderen. U wilde graag dat uw jongste kind de Jarmantraditie zou voortzetten? Nu, dat heeft hij gedaan, ondanks het feit dat hij van u nooit liefde en ondersteuning heeft gekregen. Zijn visie is veel verder gegaan dan het behouden van een status quo. In plaats van te leven als een moderne Gatsby, en niets anders te doen dan zeilen en polospelen, heeft hij een andere weg gekozen. Hij heeft dan misschien minder geld op de bank, maar wat hij heeft, heeft hij op de ouderwetse manier verkregen. Hij heeft het verdiend met bloed, zweet en tranen. Daar kan ik van getuigen.’