Terwijl ze hem verbijsterd aanstaarde, verliet hij de slaapkamer, haalde zijn sleutel van de sleutelring en liep naar buiten om hem op de richel boven de schuurdeur te leggen, zoals hij Zane had beloofd.
Voor het eerst sinds een jaar had Alik weer het gevoel dat hij zijn leven onder controle had. Het was een heerlijk gevoel. Elf maanden lang had hij zich gewenteld in verdriet en ellende. Hij was niet in staat geweest om normaal te functioneren of denken. Maar nu niet meer!
Hij liep de slaapkamer weer binnen. ‘Kan ik je ergens mee helpen?’
Hij zag dat zijn plannen haar van streek hadden gemaakt. Ze weigerde hem aan te kijken. ‘Als jij Nicky in de auto zet, dan pak ik jouw spullen even in.’
Alik pakte zijn zoon op. ‘Kom op, ventje. Laten we je moeder even de ruimte geven. In bepaalde omstandigheden zijn mannen niet gewenst. We zien je zo wel in de auto, mammie.’
Met de baby op de arm liep hij naar buiten. ‘Kijk eens om je heen, Nicholas Regan Jarman. Zie je die blauwe lucht. Ruik je die frisse lucht? Hier heeft een man nog de ruimte om na te denken. Met de juiste vrienden is het de plek om erachter te komen waar het om gaat.’
Hij kuste Nicky’s donkere krullen. ‘Jij gaat hier samen met mij wonen, zoon. En ik beloof je dat het een geweldig leven zal worden,’ mompelde hij terwijl hij keek naar de adembenemend mooie vrouw die enkele minuten later de camper verliet, worstelend met twee weekendtassen en een luiertas.
Hij zette Nicky in zijn stoeltje en bevrijdde Blaire van haar last. Toen iedereen in de gordels zat, vertrokken ze.
Toen ze op de auto op de parkeerplaats naast het winkelcentrum had gezet, haalde Alik de wandelwagen uit de kofferbak en zette Nicky erin. ‘Ik denk dat we eerst maar eens op zoek gaan naar iets voor je mama. Vrouwen moeten veel meer beslissingen nemen dan mannen.’
Blaire hield zich verdacht koest toen hij op weg ging naar de damesmodewinkel die hij tijdens vorige bezoekjes al eens was gepasseerd. Daar verkochten ze avondkleding die ontworpen was door een Italiaanse ontwerper. Hij zou de vrouw, die op dat moment bepaald geen tekenen van enthousiasme vertoonde, graag in een van die japonnen willen zien.
Hij liep de winkel binnen en vroeg aan de verkoopster of ze iets had wat bij de kleur van Blaires ogen paste.
De vrouw onderwierp Blaire aan een kritische blik en verdween. Enkele minuten later keerde ze terug met een japon die zelfs hem de adem benam.
Het was een tweedelig ensemble, gemaakt van zacht glanzende, parelgrijze zijde. De rok reikte tot aan de grond, en de top had driekwart mouwen en een gedrapeerde hals. Hij zou haar geweldig staan. Als ze haar weelderige, kastanjebruine haar los zou dragen, zou ze alle ogen op zich gericht weten tijdens het feest.
Hij wist wat voor mensen zijn moeder om zich heen verzamelde. De vrouwen zouden allen gekleed zijn in exclusieve designkleding. Wat hem betrof, zag Blaire er in een jutezak nog prachtig uit, maar omwille van haar wilde hij dat zij de best geklede vrouw zou zijn; al was het maar om haar zelfvertrouwen op te krikken.
‘Ik pas wel op Nicky terwijl jij hem aanpast.’
Ze schudde haar hoofd. ‘Dat kan ik niet dragen.’
Hij keek de verkoopster aan. ‘Welke maat is het?’
‘Maatje zesendertig.’
Alik knikte. ‘Dat is de goede maat. Pak hem maar in, en dan nemen we ook nog die zilveren sandaaltjes die op de toonbank staan. Maat zes en half.’
De vrouw glimlachte. ‘Natuurlijk, sir.’
Hij overhandigde haar zijn creditcard.
Blaire trok aan zijn mouw. ‘Alsjeblieft, Alik.’ Ze keek hem smekend aan. ‘Ik weet dat je boos bent omdat ik heb gelogen over een verloofde. Maar laten we geen farce maken van dit bezoek aan New York. Laat me zelf even kijken. Ik kan vast wel iets simpelers vinden. Een zwart jurkje of zo.’
Hij wist dat hij haar ging kwetsen met dat wat hij nu ging zeggen, maar hij wist ook dat het de enige manier waar om haar zover te krijgen dat ze zou dragen wat hij voor haar had uitgekozen. Ze dwong hem om zwaar geschut te gebruiken. ‘Dit doe ik voor mezelf, Blaire. Om te voorkomen dat ik me voor jou moet schamen in het bijzijn van mijn familie.’
Haar gesmoorde kreet bewees dat hij doel had getroffen.
Enkele minuten later keerde de verkoopster terug met de japon, die keurig was verpakt in een kledingzak. Ook de schoenen had ze in de juiste maat. Nadat ze hem zijn creditcard had teruggegeven, verlieten ze zwijgend de winkel en liepen ze naar de zaak waar ze smokings verkochten.
Vlak naast de ingang stond een display met feestelijke kinderkleding, en tot Aliks grote vreugde ontdekte hij daarin een smoking in babyformaat. Het was een wit pakje van stretchstof, met korte mouwtjes en pijpjes. Het sloot met drukkers tussen de beentjes. De voorkant was zo ontworpen dat het op de geplooide voorzijde van een smokingoverhemd leek, compleet met satijnen vlinderstrikje.