‘Je vraagt wel veel,’ zei hij grijnzend. ‘Nu heb ik een vraag. Vond je de rijzweep lekker?’
Catherine zweeg. Ze was niet van plan hem die informatie te geven.
‘Ik denk het wel,’ zei hij zacht en hij deed een stap in haar richting. Ze voelde zijn adem tegen haar wang en ze rilde. ‘Ik denk zelfs dat het frustrerend was dat ik opeens ophield. Klopt dat, liefje?’
‘Misschien,’ zei ze, niets bevestigend, niets ontkennend.
‘Hm,’ fluisterde hij en zijn lippen streken vederlicht langs haar linkerwang.
Het minimale contact bezorgde Catherine bijna een climax. Dean nam afstand en Catherine zag dat de aanraking hem ook niet onberoerd liet. Het hielp om te weten dat ze niet de enige hopeloos smachtende was.
‘Hou het maar lekker voor jezelf dan,’ zei hij. ‘We komen later wel terug op de rijzweep.’
Toen hij zich omdraaide en de keuken uit liep liet hij het aan haar om te blijven zitten of hem te volgen en Catherine verstijfde. Hem volgen was een risico en totaal onverstandig, maar was dat niet precies waarvoor ze gekomen was? Dean prikkelde al haar zintuigen en zette ze stuk voor stuk op scherp. Hij zou weleens haar ultieme avontuur kunnen zijn.
Toen ze begon op te staan om hem te volgen kwam Dean terug. ‘Je vindt het wel heel moeilijk om te gehoorzamen, hè?’ Voordat ze antwoord kon geven had hij haar uit de stoel getild en over zijn schouder geslingerd.
‘Dean!’ Catherine gilde en trommelde op zijn rug. Dat had weinig zin want dat deel van zijn lichaam was al net zo hard en solide als de rest. Hij was te groot, te sterk, en de arm die haar vasthield week geen millimeter. ‘Je moet echt ophouden met dat gesjouw met mij. Ik meen het!’
‘Meester,’ mompelde hij. ‘Dat vergeet je steeds, liefje.’
Toen hij haar weer neerzette was Catherine terug in Deans slaapkamer. Zijn blik brandde op haar huid. ‘Meester,’ zei ze, meer als belediging dan als blijk van respect.
Hij grinnikte. ‘Noem me maar hoe je wilt. Het maakt niet uit.’
Haar ogen gingen wijd open door zijn aanbod. ‘Niet?’
Hij schudde zijn hoofd. ‘Het gaat om jou en mij,’ fluisterde hij. ‘Ik wil je. Volgens mij wil ik je al mijn hele leven. En jij wilt mij ook, anders zou je hier allang mee gestopt zijn.’
Ze sloeg haar ogen neer. Ze kon hem niet laten zien hoe ernstig ze naar hem verlangde. Hoeveel ze van hem hield. Ze beefde toen Dean met zijn vinger een lijn tussen haar borsten trok en zei: ‘Zo mooi en zacht. Ik hou van je, Catherine. Alleen van jou.’
Haar hartslag versnelde door zijn eerlijkheid. Hij zette zijn hand onder haar kin en dwong haar hem aan te kijken. Hij leek niet te accepteren dat ze zich voor hem verstopte. ‘Zeg het,’ zei hij zacht.
‘Ja, alleen van jou,’ zei ze, dezelfde woorden gebruikend die hij tegen haar had gezegd.
Dean kreunde en drukte zijn lippen op de hare. Hij was niet zacht en teder. Hij was ruw en wild en proefde haar begerig. Voor Catherine was het nog niet genoeg. Zijn tong eiste toegang tot de hete holte van haar mond en Catherine liet hem onmiddellijk toe. Een andere keus had ze niet. Lust en gezond verstand vochten om de regie en de lust won.
‘Je smaakt naar vrouw, als de teerste bloem, vooral als je je zo heerlijk overgeeft,’ fluisterde hij tegen haar mond.
Haar hartslag sloeg over bij het horen van die romantische woorden. Catherine sloeg haar armen om zijn nek en beefde toen hij haar dicht tegen zich aan trok. Zijn harde lul prikte in haar buik en hartstocht raasde door haar aderen.
Dean liet haar lippen los en kuste een spoor langs haar kin, haar nek, waar hij even bleef knabbelen en zuigen. Catherine voelde zijn zware erectie nog harder worden en haar adem stokte. ‘Ik kan niet meer wachten, Dean,’ smeekte ze ongegeneerd. ‘Alsjeblieft.’
‘Game over,’ mompelde hij en hij kuste haar weer op de mond.
Halleluja, dacht Catherine met een tevreden glimlach.
26
Catherine vocht zichzelf uit de gelukzalige, wazige stemming waar Dean haar zo makkelijk in wist te krijgen en keek naar hem op. Hij was wild en alert. Het was angstaanjagend en opwindend tegelijk, en ze wilde die ongeremde kracht tussen haar benen voelen. Ze zou het hem niet zo makkelijk moeten maken. Dat wist ze maar ze was weerloos waar het Dean betrof. Dat was vanaf het eerste moment dat ze hem zag al zo geweest.
‘Meer,’ fluisterde ze tegen zijn gulzige mond.
Hij stopte en ze zag de verbazing in zijn ogen, en nog iets anders wat ze niet kon benoemen. Hij schudde het snel van zich af en kuste haar weer, met dezelfde gretigheid als eerst.
Dean bukte om haar op te tillen en legde haar op het bed. ‘Je zult er geen spijt van krijgen,’ zei hij opstaand. ‘Ik ga jou vannacht ongelooflijk verwennen.’