‘Niet te geloven dat ik dit doe,’ zei ze tegen haar spiegelbeeld. Ze zuchtte en liep naar de deur. ‘Daar gaan we dan.’
Toen ze de keuken in kwam zag Catherine Dean aan tafel zitten. Zijn zwarte kamerjas hing open aan de voorkant en ze zag de krulletjes die zijn machtige borstkas bedekten, maar de tafel belemmerde haar zicht op meer. God, wat verlangde ze naar hem. Een deel van haar wilde het spel ter plekke staken om samen in bed te duiken. Maar toen ze in zijn ogen keek zag ze dat hij openstond voor alles. Hij gaf haar alle ruimte om zich terug te trekken. Dat was genoeg om naar hem toe te lopen.
Ze wachtte naast de stoel en wist dat ze zijn toestemming moest krijgen voordat ze mocht gaan zitten. Dat tartte haar vrouwelijke trots en dat wist hij, getuige de grijns op Deans gezicht. Hij nam de tijd, bekeek haar van top tot teen, langzaam, alsof hij elke welving uit zijn hoofd leerde, en glimlachte. ‘Ik dacht wel dat je er goed uit zou zien in die nachtjapon.’
Ze plukte aan het dure materiaal en vroeg: ‘Wanneer heb jij tijd gehad om te winkelen?’
‘Vandaag.’
‘Dit is geen goedkoop ding,’ zei Catherine, duizelig van het feit dat hij voor haar was gaan winkelen.
Hij wees naar de stoel tegenover hem en zei: ‘Ga maar zitten, lieverd.’
Catherine sloeg haar armen over elkaar en bleef staan. ‘Ik heb niet zo’n trek, dank je.’
Een kort lachje maar hij herstelde zich snel. ‘Dwing me niet om op te staan. De zweep is nog in de buurt.’
Catherine probeerde niet te denken aan Dean die haar sloeg met de zweep want haar lichaam zou zeker reageren. In plaats daarvan bleef ze staan waar ze stond en ze trok een wenkbrauw op, hem tergend zoals een heel stoute onderdanige zou kunnen doen.
‘Je moet eten, Catherine,’ zei hij zachter. ‘Het zou nogal een domper zijn als je straks flauwvalt, denk je ook niet?’
Haar rol vergetend zei Catherine: ‘Dus ik zal mijn energie hard nodig hebben, bedoel je?’
‘Zeker weten,’ gromde hij. ‘Heel, heel, heel hard.’
Catherine liet haar armen zakken en ging op de stoel zitten. Ze stopte haar nachtpon netjes in onder haar benen om in elk geval de schijn van preutsheid op te houden. Dean pakte zijn servet, legde het op zijn schoot en begon iets te eten wat een soort stoofpot leek. Catherine ademde de rijke geur in en haar maag rommelde duidelijk hoorbaar. Ze bloosde.
Een mondhoek ging omhoog, ten teken dat hij haar behoefte aan voedsel gehoord had. ‘Eet. Daar knap je van op.’
Ze was niet erg gecharmeerd van de manier waarop hij zei wat zij moest doen. Een deel van haar werd opstandig van het moeten opvolgen van bevelen, en een ander deel leek er opgewonden van te worden.
Catherine pakte haar lepel op en nam een klein hapje maar brandde meteen haar tong en gooide de lepel terug in de kom. ‘Het is te heet,’ mompelde ze en ze keek hem narrig aan.
Deans broeierige blik hield haar gevangen terwijl hij naar haar mond keek. Hij boog voorover en pakte haar lepel met wat van het stomende voedsel erop. Ze keek hopeloos gebiologeerd toe hoe hij erop blies, zijn blik geen seconde afwendend. Toen hij tevreden was hield hij de lepel voor haar lippen en zei: ‘Mond open, Catherine.’
Ze gehoorzaamde.
Het was raar om gevoerd te worden door een man. Op een bepaalde manier leek het nog intiemer dan seks. Catherine kauwde op het vlees en de groenten en slikte, verbaasd dat hij vooroverleunde om een druppel saus van haar lip te vegen. Hij bracht de druppel naar zijn eigen mond en zoog hem naar binnen. Haar lichaam reageerde hevig.
De rest van de maaltijd genoten ze in stilte. Catherine vermoedde dat hij haar de tijd gaf om zich op het volgende onderdeel voor te bereiden. Ze was vooral blij dat ze wat eten in haar maag had. Het was raar om te merken dat ze zo’n trek had. Ze had met Gracie geluncht maar ze was zo zenuwachtig geweest voor vanavond dat ze niet meer dan een paar stukjes kip en een salade naar binnen had kunnen werken. Nu werd ze rustig door het eten en de stilte. Toen Catherine naar hem durfde te kijken beet hij net een stuk stokbrood af en het was haar duidelijk dat ze diep in de problemen zat. Hoteldebotel verliefd worden op een man die ze morgen ging verlaten was niet een van haar meest briljante ideeën geweest.
Opeens veegde Dean zijn mond af met zijn servet terwijl hij zijn stoel naar achteren schoof. Boven haar uit torenend stak hij een hand uit en hij vroeg: ‘Klaar?’
Catherine slikte een hap door. ‘Klaar waarvoor?’
‘Om mijn onderdanige slaafje te zijn,’ mompelde hij.
God, nee, waarom begon haar kutje nu te kloppen? ‘Jij hebt wel veel ervaring met dit soort dingen, hè?’ zei ze, hopend dat ze haar gierende zenuwen onder controle zou kunnen houden. ‘Ik vraag me af hoe dat komt.’