‘Kleed je uit.’
Deans zacht uitgesproken opdracht bracht haar terug in het nu en kalmeerde haar iets.
‘Dat dacht ik niet, maatje,’ zei ze, zich de scène in het boek dat hij haar gegeven had herinnerend. ‘Waarom denk jij dat ik me zomaar voor jou uit ga kleden?’
Heel even zag Catherine een flits van verbazing in Deans donkere ogen. Hij herstelde zich snel en zei: ‘Ik herhaal mijn opdrachten nooit.’
Zijn stem was niet meer dan een schor gefluister. Catherine zag dat hij zich de meester voelde, van zijn lichaam en dat van haar.
‘Dat is dan jammer want ik ben helemaal niet van plan mijn kleren uit te trekken.’ Ze vouwde haar armen voor haar borst en stak haar neus in de lucht, langzaam meer in het spel komend.
Dean deed een stap naar voren en Catherine stapte instinctief naar achteren. Hij glimlachte toen hij haar vlucht zag maar bleef verder in zijn rol. Te snel stond hij zo dicht bij haar dat haar borsten zijn bovenlijf raakten. Een huivering ging door haar lijf. Was het angst of opwinding? Ze wist het niet. Een beetje van allebei misschien. Wie had gedacht dat Catherine Michaels voor kinky seks ging?
Maar terwijl ze daarover nadacht was ze zich zeer bewust van het feit dat ze met een man was die veel meer ervaring in slaapkamerspelletjes had dan zij en Catherine vroeg zich af of ze niet te veel hooi op haar vork had genomen. Misschien had ze moeten weigeren de hoofdstukken te lezen. Maar als ze dat had gedaan, had ze nooit geweten hoe het zou zijn om door hem gedomineerd te worden. Weten was altijd beter dan niet-weten.
Deans donkere, ruwe stoppelbaard was ongelooflijk aantrekkelijk. Zijn haar, van het donkerste koffiebruin, golfde over zijn voorhoofd en kwam net tot de kraag van zijn kamerjas. Zijn neus stond iets scheef, zag ze, alsof hij hem een keer gebroken had, maar hij werd er alleen maar aantrekkelijker van. Zijn ogen... o, wow. Zijn ogen waren verpletterend donker en waren haar op dit moment aan het verslinden. Nee, Deans lichaam en gezicht zouden geen schoonheidsprijzen winnen, daar was hij te hard en te grof voor, maar ze durfde er heel wat om te verwedden dat de vrouwen bij bosjes voor hem vielen. Hij had het voor het kiezen. De jager waar vrouwen zichzelf over het algemeen liever niet aan bonden maar waar ze maar al te graag een hitsig nachtje mee doorbrachten. Ten minste één keer in hun leven. Had hij deze spelletjes ook met anderen gedaan? Catherine had geen zin om daaraan te denken en schudde de gedachte snel van zich af.
Zijn hand langs haar wang onderbrak haar onsamenhangende gedachtegang. Zou hij haar pijn doen? Natuurlijk niet. Ze schaamde zich dat ze het durfde te denken. Dit is Dean, de man op wie je sinds vijf dagen smoorverliefd bent.
‘Je bent mooi, weet je dat?’ mompelde hij. Ze kreeg geen kans om antwoord te geven want hij liet zijn grote, ruwe hand langs haar nek glijden. Hij wipte het eerste knoopje van haar blouse los en Catherines lichaam begon bijna te spinnen. Ze liet hem nog een knoopje lostrekken en herinnerde zich toen wat haar rol was en duwde zijn hand weg. Hij keek alleen maar met zijn intense ogen en leek te genieten van haar gedraai, tenminste, als ze de valse grijns om zijn mond moest geloven.
‘Als jij het niet doet, doe ik het,’ gromde hij. ‘En dat kan zachtaardig... of minder zachtaardig. Aan jou de keus, zoals altijd.’
Hij leek haar iets te willen vertellen maar Catherine wist het niet zeker. Zonder erbij na te denken viel ze tegen hem uit met een paar woorden die ze gewoonlijk nooit gebruikte. Catherine voelde haar gezicht warm worden en sloeg een hand voor haar mond toen ze besefte wat ze gezegd had. Was ze te ver gegaan?
Zijn gezicht werd kil en zijn mond een dunne streep. Voordat ze tijd had om met haar ogen te knipperen greep Dean haar bij haar middel en hij gooide haar over zijn schouder.
‘Dean!’ gilde ze, het spel vergetend.
‘Nee, je noemt mij meester, weet je nog?’ Hij liep naar het bed en zette haar weer neer.
‘Wat doe...’ Catherine kon haar zin niet afmaken want Dean draaide haar om met haar gezicht naar het bed. Hij liet haar vooroverbuigen en ging achter haar staan. ‘Dus je gaat voor de minder zachtaardige benadering, begrijp ik?’
Ze wist niet precies wat hij bedoelde tot ze voelde dat haar rok omhoog werd getild. Toen Dean aan haar blauwe zijden slipje begon te trekken, verstijfde Catherine. ‘Nee.’
Dean ging over haar heen hangen en fluisterde in haar oor. ‘Is dat echt wat je wilt? Dan stoppen we nu en doen we het nooit meer. Zeg het maar, Catherine. Jij hebt de keus, altijd.’
Wilde ze stoppen voordat ze echt waren begonnen? Dean zou haar nooit pijn doen. Niet echt. Hij wilde dat ze genoot, had hij gezegd. En ze vertrouwde erop dat hij deed wat hij beloofde. ‘Nee,’ besloot ze. ‘Ik wil niet stoppen.’