‘Mag ik ook meefeesten of ben ik niet uitgenodigd?’
Ze draaiden zich allebei om bij het horen van de zware bas. Catherine herkende Wade meteen van de foto’s die Gracie had gestuurd, maar de echte versie loog er niet om. De man was groot, gevaarlijk uitziend, en ongelooflijk aantrekkelijk met zijn warrige donkere coupe en brutale grijns.
Catherine realiseerde zich dat ze hem aan stond te staren en excuseerde zich haastig. ‘Sorry, het was niet mijn bedoeling plotseling doofstom te worden.’
Wade haalde zijn schouders op en stapte naar voren. ‘Jou in het echt zien is voor mij ook even schrikken. Jij en Gracie lijken zoveel op elkaar dat het bijna eng is. Je zuidelijke accent is trouwens wel een weggevertje.’
Catherine glimlachte, keek naar Gracie en knikte. ‘Inderdaad. Het is net of ik in de spiegel kijk.’
Wade stak zijn hand uit en zei: ‘Welkom bij de familie, Catherine.’
Catherine pakte blij zijn hand en bedankte hem, vanbinnen juichend. Het was goed geweest om dit te doen. Dat was wel duidelijk.
Wade liet haar los en sloeg een sterke arm om Gracies middel om haar naar zich toe te trekken. ‘Ja, welkom, Catherine,’ beaamde Gracie.
‘Dankjewel, en eh, sorry dat ik je aanstaande zo aanstaarde,’ stamelde ze. ‘Indrukwekkende eerste indruk, zal ik maar zeggen.’
‘O, dat geeft niets.’ Ze grinnikte. ‘Hij heeft dat effect op vrouwen. Wacht maar tot je Jonas en Dean ontmoet.’
‘Wachten?’ Een nieuwe stem klonk.
Wade en Gracie stapten opzij om de bezitter van de stem binnen te laten. Ze hoorde Wade iets mompelen tegen de grote gevaarlijke man, maar ze kon niet verstaan wat hij zei. Catherine stond als vastgenageld toen hij op haar af liep. Hij had hetzelfde donkere haar als Wade. Het viel haar op dat hij iets gespierder was. Het zwarte T-shirt leek maar net genoeg rek te hebben om hem te kunnen omspannen. En hij leek bijna woedend. Zijn donkere bruine ogen keken haar aan alsof hij haar de deur wilde wijzen. En liever nu dan straks.
‘Catherine, dit is Dean, Wades jongere broertje en tweelingbroer van Deanna.’
Was dit de aardige broer over wie Gracie verteld had? Echt waar? De man die voor haar stond leek totaal niet aan die beschrijving te voldoen.
‘Leuk je te ontmoeten, Catherine,’ zei Dean met uitgestoken hand.
Ze aarzelde even en zag zijn blik versmallen. Op de een of andere manier voelde Catherine zich uitgedaagd en ze toverde een lach op haar gezicht en schudde stevig zijn hand. ‘Ja, ook leuk om jou te zien. Gracie heeft me veel over je verteld.’
Hij liet haar niet meteen los en Catherine vroeg zich af waarom haar hele lichaam zich begon te verzetten. Ze nam het initiatief en trok zachtjes. Een langzame, sexy grijns verscheen en veranderde zijn hele uitstraling. Even kon Catherine niet wegkijken. Pas toen hij haar losliet kon Catherine zich weer op Gracie en Wade concentreren.
Tot haar grote verbazing had Gracie iets gezegd. Helaas had Catherine niets anders gehoord dan haar eigen hart dat op hol sloeg. ‘Sorry?’ Ze wierp een snelle blik op Dean en zag de zelfvoldane grijns op zijn gezicht. Ze had zin hem eraf te slaan.
‘Ik zei dat Jonas en Deanna ook onderweg zijn. Zal ik nu een pot koffie zetten? Dat praat lekkerder.’
‘Dat klinkt heerlijk. Het leek wel of de vlucht eindeloos duurde. Misschien omdat ik sinds Georgia geen echte koffie meer gehad heb.’
Gracie verdween achter de bar en begon de pot om te spoelen. ‘Wade of ik hadden je makkelijk van het vliegveld kunnen halen.’
‘Dat weet ik maar het ging prima. En ik kon een heel leuk rood coupeetje huren. Ik ben er nu al verliefd op.’ Ze zei het niet maar ze had de tijd nodig gehad om haar zenuwen te bedwingen. Hoe hartelijk Gracie ook was geweest in haar e-mails, Catherine bleef bang dat ze van gedachten zou veranderen over elkaar ontmoeten.
Alsof ze wist wat Catherine dacht, draaide Gracie zich om en zei: ‘Nou, als je maar weet dat ik blij ben dat je er bent. Ik vind het fijn dat je me gevonden hebt. En ik ben dolblij dat ik een zus heb.’
‘Ik ook,’ zei ze met prikkende ogen. Zus, wow. Daar was het weer. Ze zou er vast nooit aan wennen. Toen dacht ze aan de brieven in haar tas. ‘O! Ik heb de brieven bij me.’
Gracie stak een hand op. ‘Geen haast. Die bekijken we later. We hebben alle tijd.’
‘Ja, dat doen we later wel,’ zei Dean ook. Toen ze naar hem keek zag ze dat zijn gezicht boekdelen sprak. Hij geloofde haar niet. Vertrouwde haar niet. Op onverklaarbare wijze raakte die wetenschap haar.
4
Dean wilde zich niet aangetrokken voelen tot Catherine maar verdomd als dat niet precies het geval was. Haar zuidelijke accent was extreem sexy maar ze had een hautain trekje alsof hij niet goed genoeg was om dezelfde lucht als zij in te ademen. Die gedachte maakte hem woest. Als er iemand dankbaar moest zijn was zij het. Hij vertrouwde haar niet. Geloofde geen seconde dat ze hier alleen was om haar verloren gewaande zus op te zoeken. Er zat meer achter en hij zou niet rusten voor hij wist wat.